Την αποβολή της πολιτικής αγωγής από τη δίκη για τις ανταλλαγές εκτάσεων της Μονής Βατοπαιδίου με ακίνητα του ελληνικού δημοσίου ζητούν οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων, με το επιχείρημα ότι από τις ανταλλαγές δεν προκλήθηκε ζημιά για το δημόσιο.
Η δίκη για την υπόθεση Βατοπαιδίου ξεκίνησε σήμερα απόντος του ηγούμενου Εφραίμ και με ενστάσεις της υπεράσπισης, οι οποίες, όπως υποστήριξαν οι συνήγοροι, στηρίζονται σε αλλεπάλληλες αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων που έκριναν ότι η Μονή Βατοπαιδίου είναι αποκλειστικά κύριος της λίμνης Βιστωνίδας και παραλίμνιων εκτάσεων που προσφέρθηκαν για τις επίδικες ανταλλαγές με ακίνητα του δημοσίου.
Επίσης, οι συνήγοροι υπεράσπισης προσκόμισαν και επικαλέστηκαν στο δικαστήριο, ένορκη βεβαίωση του επιτίμου προέδρου της ΝΔ, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, σύμφωνα με την οποία «όλες οι κυβερνήσεις αποδέχονταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής στη Λίμνη Βιστωνίδα». Με την προσκόμιση της επιστολής οι συνήγοροι μεταξύ άλλων τόνισαν ό,τι ως εκ τούτου «η όλη υπόθεση δεν είναι αυθαίρετη κατασκευή των δυο Μοναχών». Η συμβολαιογράφος Αικατερίνη Πελέκη, διά της συνηγόρου της, υποστήριξε ότι «η μόνη οδός για το ελληνικό δημόσιο να προβάλλει αστικές αξιώσεις ήταν η αγωγή κακοδικίας για την οποία όμως έχει παρέλθει η αποσβεστική προθεσμία για την υποβολή της.
Οπως ανέφεραν οι συνήγοροι υπεράσπισης αναπτύσσοντας το αίτημα τους. «Επί 100 χρόνια η Μονή προσπαθούσε να επιλύσει την ιδιοκτησιακή διαφορά με το Δημόσιο με ειρηνικό και οφέλιμο τρόπο και για τα δυο μέρη. Η υπόθεση στράβωσε για άλλους λόγους και όχι για την ουσία της».
Το παραπεμπτικό βούλευμα, ωστόσο δέχεται ότι όλα έγιναν στοχευμένα για να ανταλλαγούν με ακίνητα φιλέτα του δημοσίου οι επίδικες εκτάσεις, παραδοχή την οποία επιχείρησαν να αντικρούσουν οι συνήγοροι υπεράσπισης αποδίδοντας την ποινικοποίηση της υπόθεσης, πέραν των πολιτικών αντιπαραθέσεων και στα σχέδια τοπικών παραγόντων.
Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να αποφασίσει για την αποβολή ή μη της πολιτικής αγωγής, αίτημα που στη συγκεκριμένη δίκη αποκτά σημασία, καθώς το θέμα του αν υφίσταται ζημιά ή όχι για το δημόσιο είναι εξαιρετικά κρίσιμο για την αποδοχή του κατηγορητηρίου.