Μια παροιμία λέει ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Δυστυχώς, ενώ η κόλαση της αποδόμησης κάθε απόπειρας αναβάθμισης των σχολείων είναι ορατή, δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις καλές προθέσεις στις παρεμβάσεις του υπουργείου Παιδείας.
Η ρητορική περί «άριστων σχολείων για όλους» αδυνατεί να κρύψει ότι από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων στα λύκεια, σταμάτησε σχεδόν κάθε εκπαιδευτική διαδικασία και άπαντες απλώς περιμένουν να τελειώσει η χρονιά. Το μήνυμα ήταν να μη «δημιουργηθεί μέσα στην κρίση πρόβλημα στα παιδιά του λαού». Να αφεθούν να πηγαίνουν στο σχολείο για να μη μείνουν από απουσίες και να προαχθούν με το δημοκρατικό 9,5 ακόπως.
Για να σιγουρευτούμε ότι ο στόχος της ισότητας στο τίποτα θα επιτευχθεί, θα διαμορφώσουμε κατάλληλα και την ηγεσία των σχολείων. Από προσόντα, αρκεί το βασικό πτυχίο, άντε και λίγα αγγλικούλια. Οσοι απέκτησαν διδακτορικό με εκπαιδευτική άδεια θα πάρουν μεν 4 μόρια από τον τίτλο, αλλά θα χάσουν τα 2 αφού η εκπαιδευτική άδεια ΔΕΝ μετράει στη διδακτική προϋπηρεσία, εν αντιθέσει με την άδεια λοχείας και ανατροφής τέκνου η οποία προσμετρείται. Η συνεισφορά των υπουργών Παιδείας κατά της υπογεννητικότητας!
Θα έχουμε λοιπόν διευθυντές μεσήλικες για να έχουν προϋπηρεσία και δημοφιλείς για να τους ψηφίσουν οι συνάδελφοι. Αντίθετους με κάθε αξιολόγηση, διότι αλλιώς μαύρο φίδι που τους έφαγε. Ολα αυτά θα επικυρωθούν από την εμπειρία που θα προκύψει από τα νέα Πειραματικά σχολεία. Αυτά που ανήκαν στα πρώην Πρότυπα-Πειραματικά έκαναν αισθητή την παρουσία τους στα εκπαιδευτικά πράγματα τα τρία χρόνια λειτουργίας τους ως σχολεία με παραδειγματική λειτουργία, αλλά πλέον θα είναι μόνο Πειραματικά, αφού μόνο όσα είχαν ονοματεπώνυμο θεωρήθηκαν ιστορικά και άρα εξ ορισμού λειτουργούντα «προτύπως»! Επί της ουσίας, η μόνη διάκριση μεταξύ των μεν και των δε είναι η κατάργηση των εξετάσεων εισαγωγής στα Πειραματικά, ώστε «οι πειραματισμοί να γίνονται σε αντιπροσωπευτικό δείγμα». Λες και το γεγονός ότι τα σχολεία αυτά βρίσκονται μόνο σε μεγάλα αστικά κέντρα, ότι οι καθηγητές έχουν υψηλά προσόντα, ότι οι μαθητές θα προέρχονται από οικογένειες που θα επιλέγουν να συμμετάσχουν τα παιδιά τους σε κλήρωση δεν παραβιάζει την αντιπροσωπευτικότητα. Δεν θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί κάτι περισσότερο προσχηματικό προκειμένου να ικανοποιήσει την ιδεοληψία του εξισωτισμού.
*Ο κ. Κοντογιάννης είναι διευθυντής του 1ου Προτύπου Πειραματικού Γυμνασίου Αθήνας.