Τον Χαφέζ, δεν τον θέλει κανείς στην «αυλή» του. Ούτε όμως κι εκείνος επιζητεί τη «φιλοξενία» κανενός –τουλάχιστον τη μόνιμη. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι πως θα φύγει μακριά, όσο πιο μακριά από τον πόλεμο γίνεται. Το πρώτο βήμα το έκανε. Δραπέτευσε πέρυσι από το χωριό του, σε μια από τις εμπόλεμες ζώνες στην περιοχή του Χαλεπίου και μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του πέρασαν στην Τουρκία. Η ζωή στα εκεί στρατόπεδα «φιλοξενίας» δεν ήταν εύκολη. Τρία εκατομμύρια Σύροι, χριστιανοί, αλεβίτες και Κούρδοι κυρίως, έχουν καταφύγει στη νοτιοανατολική Τουρκία για να σώσουν τη ζωή τους, καθώς οι μάχες στη Συρία μαίνονται με αμείωτη ένταση και η επέλαση των τζιχαντιστών προκαλεί τρόμο.
Ο Χαφέζ, όπως και οι υπόλοιποι συμπατριώτες του, αισθάνονταν στην Τουρκία όχι μόνο ανεπιθύμητοι, αλλά συχνά πολλοί εξ αυτών έπεφταν θύματα ρατσιστικών επιθέσεων από ντόπιους ή την αστυνομία, που δεν δίσταζε να ξυλοφορτώνει ακόμα και γυναίκες οι οποίες ζητιανεύουν στα χωριά με μωρά στην αγκαλιά.
Ο ίδιος, από την πρώτη στιγμή που μπήκε στην Τουρκία, δεν σκόπευε να εγκατασταθεί εκεί. Πρώτος έφυγε ο αδερφός του πληρώνοντας αδρά Τούρκους διακινητές, που τον πέρασαν στην Ελλάδα με φουσκωτό και τελικά έφτασε μέσω συνόρων Ελλάδας – ΠΓΔΜ στη Σουηδία, όπου τώρα τον περιμένει. Ο Χαφέζ έψαχνε εναγωνίως την ευκαιρία και αυτή του δόθηκε, όταν οι διακινητές διαφήμισαν το «άνοιγμα» του ελληνικού δρόμου ως τη «μεγάλη ευκαιρία», ανεβάζοντας ταυτόχρονα το «κόμιστρο» στα ύψη.
Στην Κωνσταντινούπολη, όπου περιπλανήθηκε κάμποσες μέρες, τον εντόπισαν τα κυκλώματα και προσφέρθηκαν να τον μεταφέρουν «με ασφάλεια» στην απέναντι πλευρά και από εκεί να πάρει τον δρόμο για την Ευρώπη. Είχε δύο επιλογές ο Χαφέζ: μία μέσω Ελλάδας και μία διά της Βουλγαρίας. Προτίμησε την πρώτη γιατί, όπως είπε στην «Κ», «έχω κάποιους φίλους στην Ελλάδα που θα με βοηθήσουν». Ενα άλλο γκρουπ προσφύγων, Σύρων και Κούρδων από το Ιράκ, κινήθηκε βορειότερα και διασχίζοντας τη Βουλγαρία θα περνούσε στη Σερβία.
Η Βουλγαρία είναι ο δεύτερος σημαντικός χερσαίος βαλκανικός δρόμος που χρησιμοποιούν τα κυκλώματα για να διακινούν τις ροές, αλλά και αυτός δυσκολεύει, δεδομένου ότι οι Βούλγαροι έχουν κατασκευάσει κι εκείνοι σιδερένιο φράχτη, μήκους τριάντα χιλιομέτρων, και σχεδιάζουν να προσθέσουν κατά μήκος των συνόρων τους με την Τουρκία άλλα εκατό χιλιόμετρα. Ο Χαφέζ δεν επέλεξε τον «βουλγαρικό διάδρομο» για έναν επιπλέον λόγο: είναι χριστιανός και στη Βουλγαρία οι διακινητές τούς μεταφέρουν μέσα από περιοχές όπου κυριαρχεί το μουσουλμανικό στοιχείο και ο ίδιος δεν θα αισθανόταν καθόλου ασφαλής.
Οι «φίλοι» τον έφεραν στη Θεσσαλονίκη με σκοπό να περάσει στα Σκόπια. Ξέρει, όμως, ότι όπως και στην Τουρκία, έτσι και στην Ελλάδα δεν είναι ευπρόσδεκτος, αλλά κι εκείνος δεν θέλει να μείνει σε μια χώρα που ταλανίζεται από οικονομική κρίση. Αλλοι «φίλοι» τον μετέφεραν, με το αζημίωτο βεβαίως, στην Ειδομένη, στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, όπου σ’ ένα δάσος συνάντησε εκατοντάδες άλλους συμπατριώτες του, που περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία να περάσουν στα Σκόπια.
«Κλείνουν τα μάτια»
Ο Χαφέζ μπήκε ήδη στον σημαντικότερο και πιο πολυσύχναστο χερσαίο δρόμο των προσφυγικών ροών προς την Κεντρική Ευρώπη, αυτόν, που ορίζεται στον άξονα Ελλάδα – Σκόπια – Σερβία – Ουγγαρία. Σε αυτή τη διαδρομή, την οποία προτιμούν οι συμμορίες διακινητών, τα πράγματα είναι πιο εύκολα και για τον επιπλέον λόγο ότι οι αρχές των χωρών-τράνζιτ «κλείνουν τα μάτια» στις περισσότερες των περιπτώσεων, ώστε να διαβούν «κάτω από τη μύτη» τους οι πρόσφυγες και να απαλλαγούν έτσι από αυτούς.
Ενας άλλος διάδρομος, Αθήνα – Αλβανία – Μαυροβούνιο – Σερβία καταλήγει και αυτός στην Ουγγαρία, γιατί εάν οι πρόσφυγες περάσουν στο έδαφός της, τότε μια και η χώρα αυτή είναι στη συνθήκη Σένγκεν, θα περάσουν εύκολα στην Ε.Ε.
Οι Ευρωπαίοι ενισχύουν οικονομικά και με τεχνικά μέσα την ουγγρική συνοριοφυλακή, όμως τα σύνορα αποδεικνύονται «χάρτινα τείχη» για τους διακινητές, που θησαυρίζουν. Οσο για τον Χαφέζ, προσπάθησε δύο φορές να περάσει στην ΠΓΔΜ, αλλά τον συνέλαβε η εκεί αστυνομία και τον ανάγκασε να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα, από κάποιο μονοπάτι των συνόρων. Τώρα περιμένει κρυμμένος σε δασώδη περιοχή στο Πάικο, να δοκιμάσει όσες φορές χρειαστεί να περάσει στη FYROM, με την ελπίδα ότι θα δρασκελίσει τα σύνορα της Σερβίας, μετά της Ουγγαρίας και από εκεί θα βρεθεί στον δυτικό «παράδεισο».