Την περασμένη Τετάρτη, ο ανακριτής Γαβριήλ Μαλλής εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του 53χρονου αντιπροσώπου της εταιρείας η οποία προμήθευσε το περασμένο καλοκαίρι τις Ενοπλες Δυνάμεις με τα πυρομαχικά για τα άρματα «Λέοπαρντ-2». Πρόκειται για πρώην κορυφαίο αξιωματικό του Στρατού με ειδικότητα στα άρματα –ίσως τον καλύτερο γνώστη, λέγεται–, που διετέλεσε στενός συνεργάτης του πρώην γενικού γραμματέα εξοπλισμών Γιώργου Ζορμπά.
Ο ανακριτής θεωρεί ότι εν λόγω αξιωματικός, με την ιδιότητα του αντιπροσώπου της εταιρείας που ενεπλάκη στη σύμβαση για το σύστημα πυρός των «Λέοπαρντ-2», έχει, σύμφωνα με ενδείξεις, συνδεθεί με παράνομες πληρωμές. Ποιες όμως είναι αυτές οι ενδείξεις;
Στα τέλη Μαρτίου απολογείται στον κ. Μαλλή ο Βόλφγκανγκ Σ., πρώην στέλεχος της γερμανικής εταιρείας Rheinmetall Defence Electronics (RDE). Στο πλαίσιο της απολογίας του ο κατηγορούμενος για τη σύμβαση ΑΣΡΑΝΤ επιβεβαιώνει ότι η εταιρεία του συλληφθέντος αντιπροσώπου της RDE εργαζόταν για τη σύμβαση των πυρομαχικών των αρμάτων. Επρόκειτο να πουληθούν 12.000 βλήματα έναντι 50 εκατ. ευρώ, ενώ η αμοιβή του αντιπροσώπου προσδιορίσθηκε στο 1,3% της σύμβασης – περίπου 650.000 ευρώ.Τελικά, όμως, υπεγράφη διακρατική συμφωνία Ελλάδας – Γερμανίας το καλοκαίρι του 2014 χωρίς τη μεσολάβηση τρίτων και η σύμβαση εκτελείται μέσω του γερμανικού κράτους.
Την ίδια περίοδο, μία άλλη εταιρεία, η Zanecom Ltd, εμφανίζεται να έχει σύμβαση με τη γερμανική εταιρεία με προμήθεια 6%. Από άλλη απολογία Γερμανού κατηγορουμένου, του Τόρστεν Κ., φαίνεται ότι η Rheinmetall Waffe Munition Gmbh εισέπραξε 120 εκατ. ευρώ για το ηλεκτρονικό σύστημα βολής, όχι απευθείας από το ελληνικό Δημόσιο, αλλά μέσω της κατασκευάστριας εταιρείας των αρμάτων Krauss Maffei Wegmann (KMW). Για το εξοπλιστικό αυτό πρόγραμμα ο αντιπρόσωπος Πάνος Ε., σύμφωνα με τα στοιχεία του ανακριτή, φέρεται να έχει λάβει αμοιβή 5 εκατ. ευρώ. Ο ανακριτής επιμένει ότι δεν είναι εμφανές για ποιες υπηρεσίες δόθηκε το ποσό που κατεβλήθη σε λογαριασμό στο Λoνδίνο.
Από το 1996
Προηγουμένως, οι εισαγγελικές αρχές της Βρέμης είχαν διαβιβάσει υλικό στην Εισαγγελία Διαφθοράς, σύμφωνα με το οποίο σε μία σύσκεψη το 1996, πριν ακόμη καταστεί αξιόποινη πράξη η δωροδοκία στο εξωτερικό, οι δύο εταιρείες Krauss Maffei και Rheinmetall συζητούσαν με τους εν Ελλάδι αντιπροσώπους τους για το αν έπρεπε να γίνουν Χ.Π. (χρήσιμες πληρωμές), όπως αποκαλούνταν στην αργκό των μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων εκείνη την εποχή οι «μίζες»…
Αυτό δεν συνοδεύθηκε από άλλες αποδείξεις μέχρι στιγμής από την Εισαγγελία του Μονάχου, ούτε όμως και από τις έρευνες της Εισαγγελίας Διαφθοράς στην Αθήνα. Οσα στοιχεία υπάρχουν μέχρι στιγμής προήλθαν είτε από την κατάθεση του αντιπροσώπου Πάνου Ε. είτε από ένα συμβιβασμό του με τη Rheinmetall το 2011. Ο Πάνος Ε. φέρεται να έδωσε 160.000 ευρώ σε δύο Γερμανούς υπαλλήλους της Rheinmetall που στην απολογία τους στον κ. Μαλλή τα εμφάνισαν ως προσωπικά δάνεια για τα οποία δεν υπάρχουν έγγραφα, δεν έχουν αποπληρωθεί και υποτίθεται ότι θα χρησιμοποιούνταν για δαπάνες εκπαίδευσης (των παιδιών τους) ή αποκατάστασης υγείας, που όμως αφορούσαν τα δημόσια συστήματα παιδείας και υγείας της Γερμανίας. Η Εισαγγελία της Βρέμης θεωρεί ότι οι δύο υπάλληλοι έπαιξαν ρόλο στο ύψος (επέκταση) σύμβασης με το ΥΕΘΑ, αλλά και στον τρόπο πληρωμής της ώστε να διευκολυνθεί ο αντιπρόσωπος.
Ο ανακριτής φαίνεται ακόμη ότι στηρίζεται σε μία συζήτηση του πρώην αξιωματικού των αρμάτων στον δικηγόρο σύμβουλο της Rheinmetall δρ Ερμπε, στη Ζυρίχη το 2007, όπου είχε πει ότι ένα μέρος ποσού 2 εκατ. ευρώ είχε χρησιμοποιηθεί για να γίνουν «ευαίσθητες πληρωμές». «Αφού λοιπόν αυτές έγιναν στις συμβάσεις του ηλεκτρονικού εξοπλισμού των υποβρυχίων, γιατί να μην έχουν γίνει και για τα άρματα;», είναι το απλό ερώτημα που θέτουν ανακριτές σε Αθήνα και Μόναχο, χωρίς όμως αυτό να αρκεί για να αποδειχθεί η ενοχή των κατηγορουμένων. Στο όλο πλαίσιο σημειώνεται ότι η Rheinmetall έχει ομολογήσει πως «λάδωσε» για το πρόγραμμα των συστημάτων ΑΣΡΑΝΤ στην Ελλάδα και της επιβλήθηκε να καταβάλει 43 εκατ. ευρώ.