Στις 27 Απριλίου, λίγο μετά το χάραμα, μια βάρκα με 43 πρόσφυγες και μετανάστες προσάραξε σε παραλία της Κω. «Ελευθερία, ελευθερία!» φώναξε ο 29χρονος Σύρος Αλμουθάνα, με το που πάτησε το πόδι του στη στεριά. Κάποιος από τους επιβαίνοντες στη λέμβο γονάτισε στην αμμουδιά και προσευχήθηκε, άλλοι έβγαλαν selfies και ομαδικές αναμνηστικές φωτογραφίες με τα τουρκικά παράλια να φαίνονται στο βάθος του ορίζοντα. Ενας από τους μετανάστες, σε απευθείας σύνδεση μέσω skype, μιλούσε με τη μητέρα του στη Δαμασκό, συγκινημένος που πραγματοποίησε το πέρασμα προς τη Δύση.
Βάρκες σαν και αυτή φτάνουν σχεδόν καθημερινά στα παράλια του νησιού. Η απόσταση μεταξύ ελληνικών και τουρκικών ακτών είναι τόσο μικρή και η συχνότητα των διασχίσεων τόσο μεγάλη που τις περισσότερες φορές οι βάρκες προσεγγίζουν τη στεριά προτού τις αντιληφθούν οι λιμενικές αρχές. Σε αυτές επιβαίνουν δάσκαλοι, γιατροί, φοιτητές. Τον Απρίλιο, η «Κ» είχε συναντήσει στη Λέρο τον Μοχάμεντ, καρδιοχειρουργό από τη Συρία. «Το ταξίδι μου ήταν δύσκολο. Διασχίζεις τη θάλασσα με μια βάρκα γεμάτη με τόσους ανθρώπους και δεν ξέρεις εάν θα φτάσεις. Οσοι έχουν χρήματα αγοράζουν σωσίβια, άλλοι χρησιμοποιούν σαμπρέλες», είπε. Συνήθως όσοι Σύροι έχουν μεγαλύτερη οικονομική άνεση χρησιμοποιούν βάρκες με εξωλέμβιες μηχανές, ενώ μετανάστες από το Αφγανιστάν επιχειρούν το θαλάσσιο πέρασμα σε βάρκες με κουπιά.
Την περασμένη Δευτέρα, παρόμοια λέμβος με αυτήν που μετέφερε τον Μοχάμεντ έφτασε στην Κω κουβαλώντας ζευγάρια από τη Συρία. Αλλη μία ήταν φορτωμένη μόνο με οικογένειες με μικρά παιδιά. Οι αντιδράσεις των μεταναστών σε κάθε άφιξη είναι σχεδόν πανομοιότυπες: κραυγές και δάκρυα χαράς, αγκαλιές, φωτογραφίες. Κρατούν λίγο, μέχρι να βγάλουν τα σωσίβια και να μεταβούν στο αστυνομικό τμήμα για την ταυτοποίησή τους.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως στη Λέρο ή στην Κάλυμνο, η βοήθεια προς τους μετανάστες εξασφαλίζεται από την εθελοντική προσφορά ντόπιων. Στο Λιμεναρχείο Λέρου, το Δίκτυο Αλληλεγγύης του νησιού προσφέρει καθημερινά στεγνά ρούχα. Στην Κάλυμνο, η ομάδα στήριξης προσφύγων καθάρισε και διαμόρφωσε, σε συνεργασία με τον δήμο, ένα χώρο στα παλιά σφαγεία για προσωρινή στέγαση 30 ανθρώπων.