Ως παράνομη ακύρωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας την από 21.9.2011
υπουργική απόφαση που προέβλεπε μέτρα για την προστασία της υγείας
των κατοίκων της Μήλου από τη διάχυση περλίτη στον αέρα και στη
θάλασσα, η οποία δημιουργείται λόγω της εξορυκτικής δραστηριότητας
στο νησί.
Ειδικότερα, το Δ’ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου έκανε
δεκτή αίτηση (προσφυγή) μεταλλευτικής Ανώνυμης Εταιρείας που
ζητούσε να ακυρωθεί η επίμαχη απόφαση του υπουργού Υγείας που
προέβλεπε την επιβολή των μέτρων προστασίας των κατοίκων της
Μήλου.
Η προσφεύγουσα Ανώνυμη Εταιρεία έχει βιομηχανία εξόρυξης,
επεξεργασίας, αποθήκευσης και διάθεσης περλίτη στις θέσεις Βούδια
και Τσιγκράδο της Μήλου.
Από τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της παράγονται τα εξής
εξορυκτικά απόβλητα: 1) στερεά-αδρανή τα οποία απορρίπτονται σε
ορυχεία και 2) λεπτή σκόνη περλίτη, η οποία μετά από επεξεργασία
ρίπτεται στη θάλασσα (ακρωτήρι «Μούρη»).
Το 2007, ελεγκτές του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και
Πρόνοιας του υπουργείου Υγείας διενήργησαν έλεγχο και στη σχετική
έκθεσή τους αναφέρεται αυξημένος αριθμός οφθαλμολογικών
περιστατικών τα οποία αποδίδονται στον περλίτη, ενώ προτάθηκε η
διεξαγωγή επιδημιολογικών μελετών για διαπίστωση των
επιπτώσεων.
Τέσσερα χρόνια μετά, τη μελέτη ανέλαβε το Κέντρο Ελέγχου και
Πρόληψης Νοσημάτων, το οποίο διαπίστωσε ότι στη Μήλο «υπάρχει με
βεβαιότητα οφθαλμολογικό πρόβλημα κυρίως εξ ερεθισμού, καθώς και
ότι υπάρχουν ισχυρά στοιχεία περί συνδρομής σοβαρού προβλήματος
χρονίων πνευμονοπαθειών». Μάλιστα, προτάθηκε η συνέχιση της μελέτης
με μετρήσεις, αναλύσεις κ.λπ.
Στη συνέχεια εκδόθηκε η από 21.9.2011 προσβαλλόμενη υπουργική
απόφαση που προβλέπει τα μέτρα προστασίας της υγείας των κατοίκων
της Μήλου.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας αποφάνθηκαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση
του υπουργού Υγείας έχει εκδοθεί «υπό τον τύπο υγειονομικής
διάταξης» σύμφωνα με το Ν. 2520/1940 (περί υγειονομικών διατάξεων)
και όχι όπως προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία.
Κανονικά, όπως επισημαίνει η δικαστική απόφαση, πρέπει να εκδοθεί
υπουργική απόφαση, σύμφωνα με τη νομοθεσία που αφορά τη διάθεση
αποβλήτων βιομηχανικών μονάδων, αφού έχει προηγηθεί περιβαλλοντική
αδειοδότηση της μονάδας (έγκριση περιβαλλοντικών όρων και άδεια
διαθέσεως αποβλήτων).
Έτσι, με τον τρόπο αυτό εξειδικεύεται κατά συγκεκριμένη βιομηχανική
μονάδα και βάσει σχετικών μελετών, τα κατάλληλα μέτρα, τα οποία
πρέπει να λαμβάνοντα για τη διάθεση των αποβλήτων, προκειμένου να
διασφαλίζεται η προστασία τόσο του φυσικού περιβάλλοντος όσο και
της δημόσιας υγείας, προσθέτουν οι δικαστές.
Κατόπιν αυτών το ΣτΕ ακύρωσε την επίμαχη υπουργική απόφαση.
Πηγή: ΑΜΠΕ