«Καλησπέρα σας, να ρωτήσω κάτι; Οι πρίζες δεν δουλεύουν, συμβαίνει κάτι;». Νέα εποχή, νέες απαιτήσεις. Ταξίδι 8 ωρών με πλοίο δεν νοείται χωρίς φορτισμένο κινητό. «Αποκλείεται» απάντησε βαριεστημένα ο υπάλληλος στην υποδοχή. «Πώς αποκλείεται, δύο δοκίμασα και οι δύο δεν δουλεύουν». «Θα φταίει ο φορτιστής σας μάλλον». «Μα το ίδιο λένε και άλλοι επιβάτες!» διαμαρτυρήθηκα. «Ε, κάντε ένα γύρο στο πλοίο και θα βρείτε κάποια που δουλεύει σίγουρα».
Εντάξει, υπερβολές θα πείτε, σιγά τα ωά. Πράγματι, υπήρχαν κάποιες -λίγες- πρίζες που δούλευαν στο φέρι μπόουτ της γνωστής εταιρείας, όλες φυσικά κατειλημμένες ήδη με συσκευές που φόρτιζαν. Στις απολήξεις των καλωδίων, έβρισκες κυρίως Ελληνες ταξιδιώτες -είμαστε άραγε πιο εξαρτημένοι από την τεχνολογία;- που προσπαθούσαν να ισορροπήσουν τα κινητά τους πάνω στις πρίζες. Για κάποιο παράξενο λόγο, οι υποδοχές είναι τοποθετημένες ψηλά, αντί για χαμηλά στο πάτωμα. Ξέρω: first world problems.
Παρατηρούσα τους ξένους επιβάτες: ουδείς χαλούσε τη ζαχαρένια του για τέτοια μικρά. Οι περισσότεροι ήταν πολύ ενθουσιασμένοι για το ταξίδι, έβγαζαν άπειρες φωτογραφίες με τα τάμπλετ στο κατάστρωμα, τριγυρνούσαν στο πλοίο με τις μπίρες τους, ξάπλωναν για ύπνο όπου να ’ναι. Φέτος, οι Ελληνες έφυγαν για τα νησιά -όσοι έφυγαν- κουβαλώντας την ένταση των προηγούμενων ημερών, καθετί ήταν ικανό να σε εξοργίσει.
«Καλά, αγγλικά είναι αυτά;» ρώτησε ο νεαρός στο πίσω κάθισμα την κοπέλα του, μετά την ανακοίνωση που ακούστηκε από τα μεγάφωνα. «Η Ευρώπη μας μάρανε». Είναι αλήθεια, ήταν εξοργιστικό, τουλάχιστον για όσους έχουν απαιτήσεις από μια ιδιωτική εταιρεία που εξυπηρετεί τουρίστες. Η κοπέλα που διάβαζε την ανακοίνωση -κάτι σχετικό με τους κανόνες ασφαλείας- δεν ήξερε αγγλικά: το καταλάβαινες αφού παρατόνιζε τις λέξεις, διαβάζοντάς τες όπως γράφονταν και όχι όπως προφέρονταν. «Μη δίνεις σημασία», του απάντησε εκείνη. «Μα είναι δυνατόν!» συνέχισε ο άλλος. «Πώς πιάνεις μια τέτοια δουλειά χωρίς ξένη γλώσσα;».
Πόσα χρόνια κοροϊδεύουμε τις ανακοινώσεις στα φέρι μπόουτ, έχουμε χάσει το μέτρημα. Παγιωμένο πρόβλημα και αυτό -σε βαθμό φολκλόρ-, όπως ακριβώς η «παραδοσιακή» δυσθυμία των εργαζομένων στο κυλικείο του πλοίου, το «τοστ ζαμπόν-τυρί» και οι τσιμπημένες τιμές στα προϊόντα. Εκτός από τα διατιμημένα είδη, όλα τα άλλα προσφέρονται σε τιμές πολυτελούς ντελικατέσεν στα βόρεια προάστια. «Ας μην αγοράσεις, κανείς δεν σε υποχρεώνει» λες για να πείσεις τον εαυτό σου και να αποδιώξεις την απορία για το πώς είναι δυνατόν να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση, σε ένα γρανάζι της «μόνης βαριάς βιομηχανίας της χώρας».
Ομως, ας μην γκρινιάζουμε, κάποιοι τυχεροί φύγαμε ήδη, κάποιοι αναμένουν τώρα την έναρξη των διακοπών τους. Φέτος, πάντως, είναι όλα λίγο διαφορετικά. Από τον αριθμό των δρομολογίων και τις τιμές τους (ίσχυσε ο αυξημένος ΦΠΑ) μέχρι τις συνήθειες στον προγραμματισμό μας. «Να φανταστείτε ότι εγώ φεύγω σήμερα για Τήνο (σ.σ. χθες) και δεν έχω ακόμα πάρει εισιτήρια! Είναι βέβαιο ότι θα βρω ακόμα και τελευταία στιγμή» λέει στην «Κ» ο κ. Μιχάλης Κουμαρτζάκης, ιδρυτής του ονλάιν ταξιδιωτικού γραφείου fygame.gr. «Μπορεί η ζήτηση να κινείται ανοδικά τις τελευταίες ημέρες, αλλά η σεζόν θα κλείσει αρνητικά». Οπως λέει, η μειωμένη φετινή ζήτηση λόγω των εξελίξεων έχει οδηγήσει κάποιες ακτοπλοϊκές εταιρείες στη μείωση των δρομολογίων τους. «Εάν δεν έχουν πληρότητα άνω του 60-70% δεν θα ναυλώσουν πλοίο». Χαρακτηριστικό παράδειγμα το δρομολόγιο Ραφήνα-Ανδρος-Τήνος-Μύκονος, το οποίο πέρυσι είχε 7-8 δρομολόγια την ημέρα (κυρίως λόγω του θρησκευτικού τουρισμού, πολλοί πηγαίνουν Τήνο και επιστρέφουν την ίδια μέρα), ενώ φέτος 3-4.
Σύμφωνα, πάντως, με τον κ. Μιχάλη Σακέλλη, πρόεδρο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας και διευθύνοντα σύμβουλο στην Attica Group, τα δρομολόγια δεν έχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις από πέρυσι. «Υπάρχουν άλλου είδους προβλήματα. Τις τρεις ημέρες της εβδομάδας, το πλοίο λόγω μεγέθους δεν μπορεί να προσεγγίσει την Τήνο στη γραμμή Σύρο-Τήνο-Μύκονο γιατί το λιμάνι είναι κακοφτιαγμένο. Το έχουμε επισημάνει, αλλά δεν ασχολείται κανείς. Κάπως έτσι έχουν χάσει και τα κρουαζιερόπλοια».