Στην προσπάθειά του να εξηγήσει στον γιο του πώς κοιμούνται στο σπίτι οικογενειακώς ανέτρεξε στη βοήθεια ενός παιχνιδιού του. Πήρε playmobil και αναπαρέστησε πού κοιμάται το κάθε μέλος της οικογένειας. Η αναπαράσταση αυτής της σκηνής τον Απρίλιο του 2013, που έγινε για αμιγώς παιδαγωγικούς λόγους, του έδωσε την ιδέα να γενικεύσει αυτή την πρακτική. Ο 36χρονος Νίκος Παπαδόπουλος επέλεξε τις φιγούρες ενός παιχνιδιού προκειμένου να αναπαριστά σκηνές που αφορούν στην κοινωνία και να τις φωτογραφίζει, ειδικά σε αυτή την περίοδο που δοκιμάζεται σκληρά, όπως εξηγεί ο ίδιος.
«Οι συνθήκες που με οδήγησαν στο να δημιουργήσω αυτό το φωτογραφικό project είναι οι συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η χώρα. Αυτές που δεν μπορεί να σε αφήνουν απαθή, που σε κάνουν να αναθεωρήσεις πολλά, να νοιαστείς και για τους γύρω σου, να αλλάξεις. Αλλά και αυτές που σε κάνουν να σταματήσεις να είσαι μουγγός και να εκφραστείς. Να μιλήσεις για όσα συμβαίνουν, να βγάλεις την κραυγή της αγωνίας που νιώθεις. Αυτό είναι το Plasticobilism. Η κραυγή αγωνίας μου και η ψυχοθεραπεία μου μαζί» εξηγεί, μιλώντας στην «Κ», ο 36χρονος Νίκος Παπαδόπουλος από τη Θεσσαλονίκη. Εχοντας σπουδάσει Φυσική, εκπόνησε στη συνέχεια διδακτορικό στην Αστρονομία για να επιλέξει τελικώς να ασχοληθεί με τη σεναριογραφία.
Αντλεί την έμπνευσή του από την επικαιρότητα. «Κυρίως από τη δυστυχία που εμπεριέχεται κατά κόρον σε αυτήν και απευθύνω αυτή την… “ιδεολογία της πλαστικής σάτιρας” σε όποιον θέλει να τη γνωρίσει. Δεν χρειάζεται να την “ασπαστεί” κάποιος, γιατί όπως κάθε ιδεολογία είναι κι αυτή μια “άποψη”, μια προσέγγιση των πραγμάτων, που στη συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται υπό το πρίσμα των playmobil» περιγράφει στην «Κ» ο 36χρονος. Τα δημιουργήματά του απλά, κατανοητά αλλά ιδιαίτερα ευφάνταστα. Ενα φαλακρό playmobil πάνω σε μοτοσικλέτα που χαιρετά φιλάρεσκα (μήπως είναι ο τέως υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης;), ένα καμένο δένδρο με μια απανθρακωμένη σορό κι ένα ΑΤΜ στο οποίο είναι δεμένος με λουρί – αλυσίδα ένας πολίτης που περιμένει τη σειρά του, είναι μερικά μόνο από τα έργα του κ. Παπαδόπουλου. Τις αναρτήσεις του μπορεί κανείς να δει στη σελίδα του facebook «Plasticobilism», η οποία ήδη μετράει 12.000 θαυμαστές.
«Απευθύνομαι εκεί που οφείλει να απευθύνεται κάθε σάτιρα, δηλαδή στον σκεπτόμενο ενήλικα ψηφοφόρο, καταδεικνύοντάς του τι προκαλεί ή τι μπορεί να προκαλέσει με την ανοχή του, την αδράνειά του, την αδιαφορία του, τη λάθος στάση ζωής του», επισημαίνει ο ίδιος. Σκοπός του είναι «να αντιληφθούμε πού κάναμε ή κάνουμε λάθος. Εμείς, όχι οι πολιτικοί ή κάποιοι άλλοι, πού κάνουμε λάθος εμείς. Διότι όπως εξηγεί, οι πολιτικοί δεν είναι παρά οι συνέπειες των δικών μας λαθών», όπως λέει.
Ελεύθερη έκφραση
Δεν έχει στόχο να αφυπνίσει κανέναν, όπως παρατηρεί εμφατικά, διότι ο μόνος στόχος του είναι να εκφράζεται ελεύθερα. «Κανείς δεν αφυπνίζεται από μια φωτογραφία, αν δεν θέλει να αφυπνιστεί, αν δεν είναι ήδη έτοιμος γι’ αυτό. Θα αφυπνιστεί κάποιος βλέποντας ένα στημένο playmobil μέσα στα σκουπίδια, όταν δεν έχει τα ίδια αντανακλαστικά βλέποντας έναν πραγματικό άνθρωπο μέσα σ’ αυτά;».
Χαρακτηρίζει τις δημιουργίες του σάτιρα, αλλά θεωρεί πως οι φωτογραφίες του αποτελούν ημερολόγιο μιας σκληρής πραγματικότητας. Και όπως τονίζει: «Κι αυτό, διότι νομίζω ότι, για να κάνεις ουσιαστική σάτιρα, είναι προϋπόθεση να γνωρίζεις τη σκληρή πραγματικότητα, για να μην πω να την έχεις βιώσει ή να τη βιώνεις ακόμη».