Το τελευταίο γραπτό μήνυμα του Ραμίν, ενός από τους πέντε πρώην μεταφραστές του Ελληνικού Στρατού στο Αφγανιστάν, ήρθε πριν από μία εβδομάδα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Οταν το διαβάζεις, αντιλαμβάνεσαι στο τέλος την απελπισία που τον διακατέχει. Και πριν γράφει: «Πραγματικά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, η ζωή μας είναι τόσο δύσκολη εδώ, και είμαστε τόσο μπερδεμένοι και ταραγμένοι…»
Λίγες μέρες πριν, σε ένα άλλο μήνυμα περιέγραφε πως το ISIS έχει αρχίσει πια να κάνει αισθητή την παρουσία του και στο Αφγανιστάν, πως οι εκρήξεις στην Καμπούλ έχουν γίνει σχεδόν καθημερινές. Σε μια από αυτές, γράφει ο Ραμίν, ο Βάις, ένας άλλος από τους πέντε πρώην μεταφραστές, τραυματίστηκε στο πρόσωπο και στο χέρι του.
«Ημουνα μόλις δέκα μέτρα μακριά», λέει από το τηλέφωνο ο Βάις. Και μετά, κι εκείνος σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου γράφει στα ελληνικά: «Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Φοβάμαι αν πάθω κάτι τι θα κάνουν τα παιδιά μου! Σε παρακαλώ να ξέρεις έχουν αλλάξει 100% τα πράγματα».
Εδώ και μήνες, οι Αφγανοί που εργάστηκαν με τον Ελληνικό Στρατό στο Αφγανιστάν παραμένουν παγιδευμένοι στην Καμπούλ, περιμένοντας την ελληνική κυβέρνηση να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή της, ώστε να μπορέσουν να μεταβούν με ασφάλεια στην Ελλάδα. Τον Νοέμβριο του 2014, η «Κ», ύστερα από έρευνα σε Αφγανιστάν και Ελλάδα, παρουσίασε την ιστορία του Ραμίν, του Βάις και των υπόλοιπων τριών μεταφραστών του Ελληνικού Στρατού, τους κινδύνους που διατρέχουν μετά την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων ως μέλους του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν το καλοκαίρι του 2012, καθώς και τη μαρτυρία του τελευταίου διοικητή τους, του Ελληνα ταγματάρχη (ΥΠ) Ευάγγελου Σαλαμπάση.
Στις 16 Ιανουαρίου 2015, το ΓΕΕΘΑ ανακοίνωσε ότι με εντολή του τότε υπουργού Εθνικής Αμυνας Νίκου Δένδια, ύστερα από εισήγηση του (τέως) αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Μιχαήλ Κωσταράκου, «στάλθηκαν από το ΓΕΕΘΑ στο υπουργείο Εξωτερικών τα πλήρη στοιχεία των Αφγανών μεταφραστών που είχαν συνεργαστεί με τις Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στο Αφγανιστάν, καθώς και μελών των οικογενειών τους». Η αποστολή των στοιχείων έγινε προκειμένου να εκδοθεί βίζα «και να γίνει οποιαδήποτε άλλη ενέργεια είναι απαραίτητη για την είσοδο και παραμονή στην Ελλάδα όσων από τα παραπάνω πρόσωπα το επιθυμούσαν». Τους επόμενους μήνες, το ΥΠΕΞ ξεκίνησε την προβλεπόμενη διαδικασία έκδοσης βίζας για συνολικά 27 άτομα (πέντε Αφγανούς μεταφραστές και δύο Αφγανούς εργαζόμενους με τον Ελληνικό Στρατό στο Αφγανιστάν, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους), οι οποίοι έκαναν όλες τις ιατρικές εξετάσεις που απαιτούνταν, κάποιοι μάλιστα πούλησαν τα υπάρχοντά τους για να βρουν τα χρήματα. Η όλη διαδικασία ήταν σε συνεργασία με την ελληνική πρεσβεία στο Πακιστάν και το ΓΕΕΘΑ, το οποίο μάλιστα προσφέρθηκε να καλύψει μέρος των εξόδων της έκδοσης των διαβατηρίων για όσους δεν είχαν καθόλου χρήματα, περίπου 700 ευρώ. Τα βιομετρικά διαβατήρια εκδόθηκαν κανονικά, και από τον Απρίλιο οι επτά Αφγανοί περιμένουν το «πράσινο φως» από το ΥΠΕΞ για να μεταβούν στο Πακιστάν και να παραλάβουν τις βίζες τους. Δύο προσπάθησαν να εγκαταλείψουν το Αφγανιστάν μόνοι τους.
Οπως ενημέρωσε το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Αμυνας τον Απρίλιο, το ΥΠΕΞ με επιστολή του ζήτησε από το ΓΕΕΘΑ «επανεξέταση» της λίστας που κατάρτισε το Γενικό Επιτελείο Στρατού με τα ονόματα των μεταφραστών, επειδή «δεν συνάδει» με μια άλλη λίστα ονομάτων, πρώην εργαζομένων με τον Ελληνικό Στρατό στο Αφγανιστάν που βρέθηκε στην κατοχή του υπουργείου Εξωτερικών. Η επανεξέταση έγινε, σύμφωνα με το γραφείο Τύπου του ΓΕΕΘΑ, και το θέμα έκτοτε βρίσκεται στο υπουργείο Εξωτερικών.
Η «Κ» προσπάθησε να επικοινωνήσει με το υπουργείο Εξωτερικών, χωρίς ωστόσο να λάβει κάποια απάντηση, ούτε τον Απρίλιο ούτε και σήμερα. Την ίδια στιγμή, το Αφγανιστάν «αδειάζει». Σύμφωνα με στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, πάνω από 77.000 Αφγανοί έκαναν αίτηση για άσυλο στην Ευρώπη τους πρώτους έξι μήνες του 2015. Την ίδια περίοδο το 2014, περίπου 24.000 Αφγανοί έκαναν το ίδιο. Καθώς η βία στη χώρα εξαπλώνεται, χιλιάδες ξεκινούν το μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι για την Ευρώπη. Ο Ραμίν και οι υπόλοιποι μεταφραστές έχουν την ελπίδα πως θα μπορέσουν κι εκείνοι να κάνουν αυτό το ταξίδι, αλλά κάπως διαφορετικά. «Είμαστε ακόμα αισιόδοξοι πως ίσως μια μέρα η ελληνική κυβέρνηση θα μας θυμηθεί, όπως έκαναν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες και έδωσαν βίζα στους (Αφγανούς) συνεργάτες τους…»