Τους χώριζαν έξι ώρες. Αυτός έκοψε το νήμα του τερματισμού πρωί και κάθιδρος σε ένα στάδιο γεμάτο με κόσμο που χειροκροτούσε την προσπάθειά του. Εκείνοι έφτασαν το απόγευμα, όταν ο ήλιος είχε πέσει και οι διοργανωτές είχαν ήδη αρχίσει να πακετάρουν κάποια τμήματα του εξοπλισμού. Μπορεί να είχαν τελείως διαφορετικούς στόχους και υποδοχή –αυτός να ήταν ο πρώτος και εκείνοι εκ των τελευταίων–, μοιράζονταν όμως τη μοναξιά της μαραθώνιας απόστασης.
Την περασμένη Κυριακή ο Χριστόφορος Μερούσης οδήγησε την κούρσα του Μαραθωνίου της Αθήνας από την αρχή έως το τέλος. Οι διοργανωτές, εξαιτίας και των capital controls, προτίμησαν φέτος να μην προσκαλέσουν πιο γρήγορους δρομείς από Κένυα και Αιθιοπία (στον οικονομικό απολογισμό του 2012 τα έξοδα για συμμετοχή, διαμονή, πριμ και μετακίνηση ξένων αθλητών ξεπέρασαν τα 114.000 ευρώ έναντι των 6.500 ευρώ που ήταν τότε τα πριμ των Ελλήνων αθλητών). Και έτσι ο 33χρονος δρομέας έμεινε μόνος μπροστά, με μια πομπή μηχανών της Τροχαίας να αναγγέλλουν την άφιξή του. «Παλεύεις λίγο παραπάνω με τον εαυτό σου και κάπως αποσυντονίζεσαι. Είναι διαφορετικό να κυνηγάς κάποιον και άλλο να τρέχεις μόνος», λέει στην «Κ».
Οποτε περνούσε δίπλα από κάποια ομάδα θεατών κατά μήκος της διαδρομής μεσολαβούσαν δευτερόλεπτα αμηχανίας. «Αυτός είναι; Ο πρώτος; Είναι Ελληνας;» τους άκουγε να αναρωτιούνται μεταξύ τους και να αναφωνούν αμέσως μετά «πάμε γερά, συνέχισε!» αντικρίζοντας τη λέξη Χίος γραμμένη με κεφαλαία στην πίσω πλευρά της φανέλας του. «Πρώτη φορά μού φάνηκε τόσο πολύς ο κόσμος, τόσο θερμή η υποδοχή», τονίζει ο Μερούσης που τερμάτισε πρώτος στο Καλλιμάρμαρο σε 2:21:22. «Πιθανόν να περίμεναν ένα τσούρμο να περάσει και όταν έβλεπαν έναν άνθρωπο ενθουσιάζονταν. Αυτό μου έδωσε μεγάλη ώθηση», λέει. «Ο Μαραθώνιος της Αθήνας αποκτά όλο και περισσότερους θαυμαστές και καθιερώνεται ως το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός». Οι εγγραφές στον φετινό Μαραθώνιο της Αθήνας έφτασαν τις 16.000, ενώ μαζί με τους παράλληλους αγώνες των 5 και 10 χιλιομέτρων ξεπέρασαν τις 40.000 δείχνοντας την απήχηση που έχει λάβει στη χώρα μας το τρέξιμο. Μέσα σε μια δεκαετία οι Ελληνες που δηλώνουν συμμετοχή στον συγκεκριμένο αγώνα έχουν σχεδόν δεκαπλασιαστεί.
Στο τέλος
Στην ουρά του φετινού αγώνα, λίγο πριν κλείσουν τα χρονόμετρα των διοργανωτών και καταμετρηθεί η επίδοσή τους, βρέθηκαν δύο αδέρφια από τα Χανιά. Ο 69χρονος Κωνσταντίνος Μουντάκης και ο 66χρονος αδερφός του Μιχάλης ξεκίνησαν τη δική τους προσπάθεια στην ομάδα του δυναμικού βαδίσματος. Περπάτησαν τη διαδρομή φτάνοντας έπειτα από 8 ώρες και 19 λεπτά στο Καλλιμάρμαρο. Αν καθυστερούσαν κι άλλο, πιθανόν να μην τους περίμενε κανείς. Οι διοργανωτές άλλωστε θέτουν ως χρονικό όριο ολοκλήρωσης τις οκτώ ώρες. Μετά οι δρόμοι ανοίγουν τμηματικά και όποιος το επιθυμεί συνεχίζει στο πεζοδρόμιο, με δική του ευθύνη.
«Ηταν μια εμπειρία μοναδική. Ο τερματισμός μπορεί να μην ήταν πανηγυρικός, αλλά για τον καθένα είναι σημαντικό να φτάσει μέχρι εκεί», λέει στην «Κ» ο Μιχάλης Μουντάκης, συνταξιούχος δάσκαλος. «Υπήρχε ακόμα κόσμος στο δρόμο που χειροκροτούσε, έλεγε μπράβο και σε εμάς και προέτρεπε να μην εγκαταλείψουμε», προσθέτει ο αδερφός του Κωνσταντίνος, συνταξιούχος καθηγητής του τμήματος Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. «Μπορεί να φτάσαμε αργά, να μην ήταν το ίδιο εορταστική η ατμόσφαιρα στο στάδιο, αλλά είναι εμπειρία ζωής το να καλύψεις αυτή την απόσταση. Πότε σκέφτεσαι να εγκαταλείψεις, πότε να συνεχίσεις, θέλει διαρκή προσπάθεια».
Κι αν το πλήθος γύρω τους είχε αραιώσει, στον τερματισμό τούς περίμεναν τα παιδιά τους, η Ρίτα και ο Μιχάλης, που είχαν ολοκληρώσει και αυτοί τον αγώνα λίγες ώρες νωρίτερα. «Για εμάς και αυτό ήταν ένα κίνητρο», λέει ο Κώστας Μουντάκης.