Το απόγευμα της 15ης του περασμένου Ιουνίου, σε μια αίθουσα εκδηλώσεων στο κέντρο του Σίδνεϊ, επικρατούσε συγκρατημένη απαισιοδοξία. Η ελληνική κοινότητα που οργάνωνε τη βραδιά είχε πασχίσει να συγκεντρώσει τα μεγαλύτερα ονόματα του αρχιτεκτονικού κόσμου της Αυστραλίας στον ίδιο χώρο, «αξίζει τον κόπο, θα δείτε». Θα παρακολουθούσαν την ομιλία της Ρένας Σακελλαρίδου, εκ των σημαντικότερων Ελληνίδων αρχιτεκτόνων, όνομα ωστόσο που δεν χτύπαγε ιδιαίτερα καμπανάκια στο χιπ σινάφι της Κοινοπολιτείας. Εξ ου και τα δύσπιστα χαμόγελα και τα γελάκια στα πηγαδάκια του φουαγιέ.
«Αλλά μετά έγινε ο χαμός. Τους πέθανε, τους ισοπέδωσε! Διάσημοι Αυστραλοί αρχιτέκτονες που ήταν κυνικοί στην αρχή, στο τέλος την κύκλωσαν προσπαθώντας όλοι να της μιλήσουν. Τους είχε κερδίσει». Ο Nick Pappas, επικεφαλής του αυστραλιανού παραρτήματος του διεθνούς κινήματος των Ελλήνων της Διασποράς «Ελληνική Πρωτοβουλία» (THI), διηγείται στην «Κ» την ιστορία, για να καταλήξει στο εξής: «Αυτού του είδους το ταλέντο δεν πρέπει να χαθεί ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Αυστραλία, ούτε στη Γερμανία. Πρέπει να μείνει εδώ».
Ο κ. Pappas (κάποτε «κόπηκε» το Παπαναστασίου), δικηγόρος, πρόεδρος μεταξύ άλλων της Bank of Sydney, βρίσκεται από χθες στην Αθήνα προκειμένου να συναντήσει τους πρώτους Ελληνες πτυχιούχους που θα ταξιδέψουν στην Αυστραλία στο πλαίσιο του πρωτοποριακού προγράμματος «internship» που υλοποιεί η THI. Είκοσι από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Αυστραλίας, ανάμεσα στις οποίες και οι δύο μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, πρόκειται να υποδεχθούν 43 νέους από την Ελλάδα για έμμισθη πρακτική άσκηση διάρκειας έξι μηνών, πρόγραμμα συνολικής επένδυσης 1,8 εκατ. δολαρίων. Οι πρώτοι οκτώ αναμένονται στις θέσεις τους τον Φεβρουάριο.
Το ενδιαφέρον για συμμετοχή στο πρόγραμμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία –ένδειξη εκτός των άλλων και των υψηλών ποσοστών ανεργίας μεταξύ των νέων στην Ελλάδα. Ομως, στόχος δεν είναι η μετανάστευση. «Μετά τους έξι μήνες, θα γυρίζουν πίσω, αλλιώς τι νόημα έχει;» λέει ο κ. Pappas, μιλώντας λίγο αγγλικά και λίγο ελληνικά. Στόχος είναι οι πτυχιούχοι να αποκτήσουν εμπειρίες, να ενισχύσουν το βιογραφικό τους και να έρθουν σε επαφή με τη νοοτροπία και το εργασιακό ήθος που χαρακτηρίζει την Αυστραλία. «Οσοι, για παράδειγμα, ασχοληθούν με τον τραπεζικό κλάδο θα εκτεθούν σε ένα άκρως ρυθμισμένο περιβάλλον που υπόκειται σε αυστηρούς ελέγχους. Δεν είναι ότι οι τραπεζίτες στην Αυστραλία είναι εξυπνότεροι από τους δικούς μας (σ.σ. μολονότι έχει γεννηθεί στο Σίδνεϊ, ο κ. Pappas μιλάει πάντα ως Ελληνας), απλώς ότι το σύστημα που κληρονομήθηκε από τους Βρετανούς είναι πολύ εξελιγμένο. Γενικά η επιχειρηματική κουλτούρα είναι εντελώς διαφορετική από την Ελλάδα, το σύστημα χαρακτηρίζεται από υψηλό επίπεδο πρακτικών. Υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά είναι εξαιρέσεις». Ο κ. Pappas ανησυχεί ότι «ακούγεται» «πατερναλιστικός». «Είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα. Σκοπός μας δεν είναι να μειώνουμε την Ελλάδα, αλλά να συνεργαστούμε όλοι μαζί για να βγει κάτι θετικό».
Αλλωστε, βλέπει στη σημερινή κατάσταση κάτι και από τη δική του ιστορία. Ο πατέρας του έφυγε από το Καστελλόριζο για την Αυστραλία κατά τους γερμανικούς βομβαρδισμούς. «Τώρα οι βόμβες είναι οικονομικές. Ερχονται στην Αυστραλία μετανάστες, ακριβώς όπως φτάσαμε κι εμείς κάποτε πρόσφυγες, χωρίς να ξέρουμε πού πάμε και τι μας περιμένει». Μόνη έγνοια τότε των γονιών, να σπουδάσουν τα παιδιά, με αποτέλεσμα να διαμορφωθεί μια γενιά μορφωμένων Ελληνοαυστραλών που σήμερα μεγαλουργούν. Για την “Ελληνική Πρωτοβουλία”, δηλαδή την προσπάθεια ανακούφισης της Ελλάδας από τα συμπτώματα της κρίσης, κάθισαν για πρώτη φορά στο ίδιο τραπέζι ορισμένα από τα επιφανέστερα μέλη της ελληνικής κοινότητας, επιχειρηματίες, καθηγητές, γιατροί, τραπεζίτες. Ο σκοπός ήταν «μεγαλύτερος» από τους ίδιους. «Η Ελλάδα καίει μέσα μας. Και καμιά φορά πονάει».