Στο αστυνομικό τμήμα στις Φέρες, στα ελληνοτουρκικά σύνορα, ανακόπηκε το ταξίδι της Ελβετοαιγύπτιας προς τον «παράδεισο» του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, που σχεδίαζε να πραγματοποιήσει στο όνομα του Αλλάχ, μέσω Ελλάδας και Τουρκίας.
Εκεί σ’ ένα κελί, όπου «φιλοξενήθηκε» επί μία εβδομάδα μαζί με το παιδί της, βρέθηκε ενώπιον του βασανιστικού για την ίδια διλήμματος: τζιχαντίστρια ή μητέρα; Και υπερίσχυσε το ένστικτο της μητρότητας.
Το έγγραφο της Ιντερπόλ που ζητούσε να της αφαιρεθεί η επιμέλεια του τετράχρονου, αλλά και η διαταγή του εισαγγελέα Αλεξανδρούπολης για «προστατευτική φύλαξη ανηλίκου», αποδείχτηκαν ανυπέρβλητα για την ίδια εμπόδια στη διαδρομή προς τον «κόσμο» του ISIS.
Οι αστυνομικοί τής ξεκαθάρισαν πως η ίδια μπορούσε μεν να συνεχίσει το ταξίδι, όχι όμως και το ανήλικο παιδί, καθώς ο Αιγύπτιος σύζυγός της είχε καταγγείλει εγκαίρως από το Κάιρο στις διεθνείς διωκτικές αρχές την απαγωγή του. Και έτσι αναγκάστηκε να απαντήσει στο εσωτερικό κάλεσμα για τζιχάντ: «Ποτέ χωρίς τον γιο μου».
Λίγες ώρες μετά, δικαστήριο της Αλεξανδρούπολης της αφαίρεσε την επιμέλεια του μικρού και τον παρέδωσαν, εν μέσω συγκινητικών στιγμών, στον εν διαστάσει σύζυγό της, ο οποίος τον πήρε πίσω στην Αίγυπτο. Ο δρόμος για την επίδοξη τζιχαντίστρια ήταν πλέον ανοιχτός για το χαλιφάτο του ISIS, με τη διαφορά ότι τώρα είχε στρέψει πάνω της το ενδιαφέρον των μυστικών υπηρεσιών του μισού πλανήτη, καθώς η υπόθεσή της είχε κάνει ήδη τον γύρο του κόσμου.
Θα το διαπίστωνε μεταβαίνοντας πάλι στους Κήπους, όπου η τουρκική αστυνομία με διάφορα προσχήματα, από αυτά που «τσακίζουν νεύρα» στα σύνορα, θα της έδινε να καταλάβει πως είναι πρόσωπο ανεπιθύμητο στη γειτονική χώρα.
Χωρίς το παιδί της και χάνοντας κάθε ελπίδα να φτάσει στη Συρία, μέσω των ελληνοτουρκικών συνόρων τουλάχιστον, επιβιβάστηκε σ’ ένα από τα λεωφορεία που εκτελούν δρομολόγια από και προς Κωνσταντινούπολη και κατευθύνθηκε προς τη Θεσσαλονίκη. Κάπου εκεί οι προβολείς της δημοσιότητας την έχασαν, όχι όμως και το άγρυπνο μάτι των μυστικών υπηρεσιών, ελληνικών και, αναλόγως προορισμού, ξένων, που πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι δεν θα την αφήσουν σε χλωρό κλαρί.
Πώς και γιατί μια νέα γυναίκα, γεννημένη και μεγαλωμένη σε μια χώρα χωρίς θρησκευτικούς φανατισμούς, όπως η Ελβετία, πολύγλωσση, μορφωμένη, πλούσια, χωρίς καν μουσουλμανικές ή και αραβικές καταβολές, έφτασε να απαρνηθεί την άνετη ζωή της και να θέλει να ζωστεί το καλάσνικοφ για να σκοτώνει ή να σφάζει «άπιστους», σέρνοντας σε αυτήν την τρέλα το ίδιο το παιδί της; «Εδειχνε κάτι παραπάνω από θρησκόληπτη», λέει ένας από τους αστυνομικούς που μιλούσαν μαζί της, προσθέτοντας πως δήλωνε ότι ντρεπόταν γιατί ήταν Ελβετή.
Μια εικόνα από τη ζωή της έδωσε ο ευκατάστατος σύζυγός της στο δικαστήριο που έκρινε την τύχη του παιδιού τους. Οπως είπε, όλα κυλούσαν όμορφα μέχρις ότου, μετά τη γέννηση του παιδιού τους, η 29χρονη, που εν τω μεταξύ είχε απαρνηθεί τον χριστιανισμό και είχε ασπαστεί τον μουσουλμανισμό, άρχισε να αφοσιώνεται στο σκληρό Ισλάμ και μάλιστα φόρεσε μπούργκα.
Κάπου εκεί οι δρόμοι τους χώρισαν, ο πάμπλουτος επιχειρηματίας τής νοίκιασε δικό της σπίτι και φρόντιζε να μη λείπει τίποτα από την ίδια και το παιδί. Μέσα του, όμως, είχε αρχίσει να φοβάται μήπως κάνει καμιά τρέλα και διακριτικά την παρακολουθούσε. Ωσπου, ανήμερα τα Χριστούγεννα η γυναίκα εξαφανίστηκε μαζί με το παιδί, αφού μάλιστα πούλησε προτού φύγει τα έπιπλα του σπιτιού της. Από ένα κινητό τηλέφωνο που εγκατέλειψε στο σπίτι, ο σύζυγος εντόπισε τον δουλέμπορο που τη μετέφερε με άλλους μετανάστες στην Κρήτη «με ένα σαπιοκαράβο» και ειδοποίησε την αστυνομία, ενώ η εισαγγελία του Καΐρου εξέδωσε ένταλμα εναντίον της για αρπαγή ανηλίκου, το οποίο κοινοποιήθηκε στην Ιντερπόλ.
Με δεδομένο ότι διέθετε ελβετικό διαβατήριο, η Ελβετοαιγύπτια μετακινήθηκε άνετα, μαζί με το παιδί της, στην Ελλάδα, όταν όμως έφτασε στους Κήπους και υπεβλήθη σε έλεγχο ταξιδιωτικών εγγράφων το κομπιούτερ της ΕΛΑΣ χτύπησε κόκκινο. Σχεδόν αμέσως έφτασε στην Αλεξανδρούπολη ο σύζυγος, ο οποίος διεκδίκησε και πήρε με δικαστική απόφαση το παιδί, ενώ ενδιαφέρον να έρθουν στην Ελλάδα από την Ελβετία εκδήλωσαν και οι γονείς της, που ήταν αντίθετοι στην επιλογή της. Η ίδια, όμως, φέρεται να δήλωσε: «Ντρέπομαι που είμαι Ελβετή».