Η Ρίνα Μπαρσιλάι Ρέβαχ ήταν τεσσάρων ετών όταν έφθασε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν. Από την αγκαλιά της μητέρας της βρέθηκε σε ένα τολ στο τελευταίο κρεβάτι μιας τριώροφης κουκέτας. Από το σοκ δεν κατάφερε να περπατήσει για έναν ολόκληρο χρόνο. Από έναν φεγγίτη έβλεπε τους στρατιώτες να ποδοπατούν τα πτώματα των Εβραίων εργατών για να χωρέσουν στα κάρα που τα μετέφεραν στους ομαδικούς τάφους. Η εικόνα χαράχθηκε στη μνήμη της για πάντα.
Η Ρίνα Ρέβαχ ήταν από τα ελάχιστα Εβραιόπουλα προσχολικής ηλικίας που επιβίωσαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζιστών και επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη, όπως μαθαίνουμε από την έρευνα της νομικού Στέλλα Σαλέμ. Από ένα γύρισμα της μοίρας η οικογένειά της επιβιβάστηκε στο τελευταίο από τα 19 τρένα του θανάτου που αναχώρησαν από τη Θεσσαλονίκη με προορισμό το Μπέργκεν-Μπέλσεν, όπου δεν υπήρχαν θάλαμοι αερίων.
Από τα 365 Εβραιόπουλα της Θεσσαλονίκης που επιβίωσαν του Ολοκαυτώματος, περίπου 60 ήταν προσχολικής ηλικίας. Ο ακριβής αριθμός των μικρών παιδιών που μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα παραμένει άγνωστος διεθνώς, διότι δεν φόρεσαν ποτέ το κίτρινο αστέρι του Δαβίδ κατά την άφιξή τους. Χωρίς το αστέρι δεν καταγράφονταν σε κανένα αρχείο, διότι η μοίρα τους ήταν προδιαγεγραμμένη. Εκτιμήσεις υπολογίζουν τον αριθμό τους σε 1,5 εκατομμύριο.
Η έρευνα της κ. Σαλέμ ταυτοποιεί τα χαμένα παιδιά σε μια ιδιαίτερη προσπάθεια «επανένωσης» των οικογενειών. Δεν είχαν όμως όλα τα παιδιά την τύχη της κ. Ρέβαχ. Σύμφωνα με τα στοιχεία, για περίπου 5.000 Εβραιόπουλα κάτω των πέντε ετών, που γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, το αστέρι τους έσβησε στους θαλάμους αερίων του Αουσβιτς.