Η ανάγκη να ασχοληθεί με την προέλευση του φαγητού των παιδιών της και η αναζήτηση χώρων για να παίξουν τη «μετατόπισε» από τον χώρο της μόδας στην καλλιέργεια της γης. Με όπλο την οικολογική ευαισθησία, η Αννα Μορδεχάι ξεκίνησε να καλλιεργεί λίγα λαχανικά για προσωπική της χρήση. Στην πορεία «έπεσε πάνω» στην περμακουλτούρα (φιλοσοφία αντιμετώπισης της φύσης και της καλλιέργειας), η οποία την έπεισε ότι ο πλανήτης σώζεται, αρκεί να αλλάξουμε τον τρόπο που λειτουργούμε. Κι έτσι σήμερα διατηρεί το «Περιβόλι στη Βάρη», το οποίο κρύβει πολλά μικρά μυστικά που το καθιστούν ιδιαίτερο. Σε αυτό το περιβόλι τίποτα δεν πάει χαμένο, καθώς χρησιμοποιεί τις δικές του δυνάμεις, ακόμα και τα δικά του απόβλητα, για να αυξήσει την απόδοσή του.
Η ίδια η Αννα συλλέγει οργανικά απόβλητα από τη γειτονιά, όπως είναι ροκανίδια ή απορρίμματα από τις μηχανές κοπής γκαζόν και τα εναποθέτει πάνω στο χώμα, αντί λιπάσματος. Οι οργανικές ύλες δημιουργούν ένα στρώμα πάνω στο χώμα. Το επίστρωμα αυτό συγκρατεί το νερό, το οποίο ποτίζει το χώμα σιγά σιγά με σταγόνες. Με αυτό τον τρόπο έχει αυξήσει κατά 30% την απόδοση του πηγαδιού, που βρίσκεται στο περιβόλι, καθώς το περισσευούμενο νερό κυλάει στο υπέδαφος χωρίς μεγάλη ορμή και καταλήγει πάλι στην πηγή του, το πηγάδι.
«Mε την παραδοσιακή έννοια του όρου της καλλιέργειας, στο “Περιβόλι” δεν καλλιεργούμε. Δεν οργώνουμε ποτέ τη γη μας. Η τεχνική που χρησιμοποιούμε λέγεται “γεωργία χωρίς όργωμα”», εξηγεί η Αννα Μορδεχάι. Διατηρεί όμως τρακτέρ, τα οποία «χειρίζονται»… κότες. Το «κοτοτρακτέρ» είναι ένα κινούμενο κοτέτσι σε σχήμα ιγκλού. «Μόλις τελειώσει η συγκομιδή ενός παρτεριού, το επισκέπτονται οι κότες που τρώνε όλα τα υπολείμματα της καλλιέργειας, αντί να τα ξεριζώνουμε εμείς, καθαρίζουν το έδαφος από ανεπιθύμητη βλάστηση, αερίζουν το έδαφος, το λιπαίνουν με την κοπριά τους, χωρίς να χρειάζεται να φτυαρίζουμε ένα κοτέτσι ή να βάζουμε λιπάσματα. Το έδαφος είναι έτοιμο για την επόμενη καλλιέργεια», εξηγεί.
Η Αννα έχει δημιουργήσει έναν χώρο στον οποίο μπορεί κανείς να έρθει να χαλαρώσει και να ενημερωθεί, ή να πιει απλώς καφέ και να φάει, καταλαβαίνοντας τη διαφορά ενός αγνά περιποιημένου πιάτου. «Ο επισκέπτης μπορεί, αν ενδιαφέρεται, να πάρει και μια επιπλέον πληροφορία για τον τρόπο καλλιέργειας, να αλλάξει τον τρόπο που βλέπει το περιβάλλον», εξηγεί η ίδια. Στον χώρο πραγματοποιούνται σεμινάρια για ενήλικες και δραστηριότητες για παιδιά, μέσα από τις οποίες αποκτούν επαφή με τη φύση. «Στα παιδιά μιλάμε για τον κύκλο της τροφής και όχι για την τροφική αλυσίδα μόνο. Τους εξηγούμε από πού προέρχεται η τροφή και πού καταλήγει. Τα παιδιά ενθουσιάζονται όταν μαθαίνουν πως ένα σκουλήκι τρώγοντας αποφάγια επιστρέφει στο χώμα πολλές από τις ουσίες οι οποίες θρέφουν το επόμενο κολοκυθάκι που θα φυτρώσει». Ακόμα και η κουζίνα κλείνει τον ίδιο κύκλο. Στο περιβόλι καλλιεργείται η τροφή, στη συνέχεια μαγειρεύεται και τα υπολείμματα καταλήγουν πάλι στη γη. Τα ποτά που σερβίρει είναι όλα φυσικά. Χυμός από μανταρίνι, λεμόνι, ακόμη και παντζάρι, και για τους λάτρεις των αναψυκτικών εμπλουτίζει τους χυμούς με ανθρακικό.
Ακόμα και η τουαλέτα έχει το ενδιαφέρον της. Δεν έχει καζανάκι και λειτουργεί μόνο με ηλιακή ενέργεια και αέρα. Εχει ενσωματωμένο έναν ηλιακό φούρνο. Τα στερεά απόβλητα διαχωρίζονται με μια σχάρα και «ψήνονται» σε θερμοκρασίες έως και 80 βαθμούς Κελσίου, αποστειρώνονται, ενώ τα υγρά εξατμίζονται άμεσα. Ο συνολικός όγκος των απορριμμάτων μειώνεται κατά 95% και οι δυσάρεστες οσμές απομακρύνονται από την καμινάδα. Αυτό που μένει είναι μία μικρή ποσότητα ξερού, άοσμου χώματος, που απομακρύνεται κάθε λίγα χρόνια. Χημικά, νερό και ηλεκτρική ενέργεια δεν χωρούν σε αυτόν τον… θρόνο. «Η τεχνολογία αυτή είναι νοτιοαφρικανικής προέλευσης και το κόστος λειτουργίας της είναι μικρότερο από τα παραδοσιακά συστήματα», μας εξηγεί.
Η ίδια θεωρεί ότι η σημερινή της απασχόληση είναι πολύ κοντά στην παλιά, γιατί επί της ουσίας, όπως λέει, «πουλάω και πάλι life style. Απλώς αυτό που πουλάω σήμερα με γεμίζει περισσότερο».