Το πλοίο έπιασε σχεδόν μία ώρα νωρίτερα Πειραιά, στις 6.30 το πρωί αντί για τις 7.25. Οι επιβάτες του δεν είχαν λόγο να χαίρονται. Η περιπέτεια που έζησαν μέχρι να φτάσουν στα νησιά ίσως δεν συγκρίνεται με αυτή που τους περιμένει από τώρα και στο εξής, από τη στιγμή που πάτησαν στην ηπειρωτική χώρα. Λες και όσο προχωρούν, οι πίστες δυσκολεύουν σ’ αυτό το παράλογο, επικίνδυνο παιχνίδι στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί.
Με εξαίρεση τους άνδρες του Λιμενικού και της Αστυνομίας που παρακολουθούν διακριτικά, στην Πύλη Ε2 δεν υπάρχει κρατικός υπάλληλος να υποδεχθεί και να κατευθύνει τους χίλιους και πλέον πρόσφυγες και μετανάστες που μόλις κατέφθασαν. Παρ’ όλα αυτά και παρά το ψιλόβροχο, εξαίρεση στην καλοκαιρία των ημερών, η υποδοχή είναι θερμή.
Περίπου 20 εθελοντές από κάθε άκρη του πλανήτη βρίσκονται εκεί από τις έξι το πρωί και με την εμπειρία πολλών εβδομάδων αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν στην Αθήνα κατευθύνουν αποτελεσματικά τον κόσμο προς τον επιβατικό σταθμό. Είναι εντυπωσιακά πολλές οι οικογένειες με παιδιά. Μητέρες που ταξίδεψαν κυριολεκτικά με βρέφη ημερών στην αγκαλιά, διακινδυνεύοντας τα πάντα.
Μια Αμερικανίδα εθελόντρια με το διακριτικό φωσφορίζον γιλέκο σέρνει ένα καρότσι σούπερ μάρκετ γεμάτο παπούτσια από προσφορές. Οι άνθρωποι θα χρειαστούν ζεστά και ανθεκτικά υποδήματα για να καταφέρουν να φτάσουν ώς τα σύνορα και έπειτα –καλώς εχόντων των πραγμάτων– ώς τον προορισμό τους. Η είδηση για κλείσιμο των συνόρων τούς βρήκε καθ’ οδόν, οι περισσότεροι δεν είχαν ενημερωθεί για την εξέλιξη. «Κοίτα εδώ» μου λέει η γυναίκα, δείχνοντάς μου μια μαύρη μπαλαρίνα με φιογκάκι. «Κοίτα τι μου έφερε η άλλη! Κυρία μου, αν δεν θέλεις τα παπούτσια σου, δώστα σε καμιά φίλη ή στον γείτονά σου, τι μου τα φέρνεις να τα κάνω εγώ; Μπορεί κανείς να περάσει με ΑΥΤΟ τη Σερβία; Ελεος δηλαδή».
Είναι κάθε μέρα εκεί. Κάθε μέρα. Προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να μη λυγίσει, να παραμένει δυνατή και όσο γίνεται αποστασιοποιημένη, ώστε να είναι πιο αποτελεσματική. «Είναι πολύ εύκολο να σε ρουφήξει το δράμα αυτών των ανθρώπων. Δεν ρωτάω πια τις ιστορίες τους, θα ακούσω για ανθρώπους που δολοφονήθηκαν ή που πνίγηκαν». Στο στήθος της έχει κρεμασμένο έναν μάρσιπο με μια κούκλα μέσα, για να δείξει τη χρήση του. Είναι για βρέφη, δεν κάνουν για μεγαλύτερα μωρά, γι’ αυτό τα δίνει μόνο αφού ελέγξει η ίδια την ηλικία του παιδιού. Τίποτα δεν πρέπει να πάει χαμένο. Οι εθελοντές προέρχονται από διαφορετικές οργανώσεις, εθνικές και διεθνείς, συνεργάζονται περίφημα. Ηδη, ώς τις 7.30, μια ομάδα Κορεατών έχουν στήσει το σταντ για να μοιράσουν φρούτα και μπάρες δημητριακών. Η ουρά δημιουργήθηκε αμέσως, χωρίς καμία δυσκολία. Δίπλα, μια παρέα νέων Ολλανδών τούς προσφέρουν κούπες με σούπα που φτιάχνουν κάθε μέρα οι ίδιοι. Εχουν αφήσει τις δουλειές και τα σπίτια τους πάνω από ένα μήνα. Κάθε μέρα αγοράζουν υλικά για το φαγητό ύψους 400 ευρώ.
Ο Γιώργος Καρνέζης και η Νουνού Αλεξοπούλου από την Εθελοντική Ομάδα Στήριξης Αστέγων και Προσφύγων βρίσκονται επίσης εκεί, όπως κάθε μέρα. «Εχουμε παρατήσει τα σπίτια μας, κοντεύω να χωρίσω» λέει μισοαστεία-μισοσοβαρά ο κ. Καρνέζης, που κλείνει δύο μήνες στον Πειραιά, τις περισσότερες φορές μένοντας εδώ 18 ώρες την ημέρα. «Μια μέρα ήμουν σπίτι μου και απλώς σκέφτηκα “τι κάνω εγώ εδώ πέρα;”, άνθρωποι πνίγονται κάθε μέρα. Και ήρθα». Γνωρίζουν ότι αναπληρώνουν τα κρατικά κενά, αλλά για πόσο; «Δεν είναι σωστό η μισθωτή εργασία να πάει στον εθελοντισμό πάντως. Θεωρώ ότι ένα έστω μικρό ποσοστό των χρημάτων που θα πάρει η κυβέρνηση για το προσφυγικό πρέπει να πάει στην ενίσχυση των εθελοντών. Κάποιες κυρίες ξέφυγαν από τη ρουτίνα της κουζίνας τους. Ας μην το εκμεταλλευόμαστε» λέει.
Η Κορίν με την κόρη της Ελούνα φεύγουν απόψε για την πατρίδα τους την Ελβετία. Δέκα μέρες ξέκλεψαν από τη ζωή τους για να έρθουν να βοηθήσουν. «Ακούγαμε όλες τις ιστορίες αλλά τίποτα δεν μας προετοίμαζε για όλο αυτό. Είδαμε πολλή δύναμη, πολλή απόγνωση, πολλή αγάπη». Ως τις 9 το πρωί, ο κόσμος έχει «σπάσει». Κάποιοι έφυγαν με τα πόδια, άλλοι ακολούθησαν οδηγούς που τους υπόσχονταν ότι θα τους φτάσουν στα σύνορα. Ακούγεται ότι τους χρεώνουν 65 ευρώ το άτομο. Πιθανότατα θα τους «κατεβάσουν» όπου να ’ναι.