Πιο ευέλικτη και πιο προσαρμοσμένη θέλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τη νομοθεσία για την προστασία της αλιείας στις ευρωπαϊκές θάλασσες, σύμφωνα με την πρόταση που κατέθεσε. Tαυτόχρονα, η Επιτροπή επιδιώκει να αντιμετωπίσει την αργοπορία του προηγούμενου συστήματος. Μέχρι σήμερα, οι κανόνες, σχετικά με το πώς, πού και πότε μπορούν να ψαρεύουν οι αλιείς και με τι αλιευτικά εργαλεία, αποφασίζονταν σε επίπεδο Ε.Ε. μέσω μιας χρονοβόρας διαδικασίας έγκρισης, που είχε καταστεί ιδιαίτερα πολύπλοκη.
Με τη νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα καθορίζονται οι γενικές αρχές και οι συνολικοί στόχοι, ενώ θα εξακολουθήσει να ισχύει ένα σύνολο βασικών κανόνων όσον αφορά τα απαγορευμένα αλιευτικά εργαλεία και την προστασία ειδών και οικοτόπων. Ωστόσο, όσον αφορά τεχνικά μέτρα που επηρεάζουν μια συγκεκριμένη θαλάσσια λεκάνη, οι εθνικές κυβερνήσεις και οι φορείς θα είναι σε θέση να προσαρμόζουν τους προτεινόμενους κανόνες στις τοπικές συνθήκες. Αν, για παράδειγμα, χρειαστεί να απαγορευτεί η αλιεία σε μια συγκεκριμένη αλιευτική περιοχή προκειμένου να προστατευτεί ένας συγκεκριμένος οικότοπος, λ.χ. ένας ευπαθής κοραλλιογενής ύφαλος, ή εάν πρέπει να προβλεφθούν παρεκκλίσεις για συγκεκριμένα σκάφη των οποίων η δραστηριότητα δεν έχει επιπτώσεις στον θαλάσσιο βυθό, αυτές μπορούν να υλοποιηθούν μέσω τεχνικών μέτρων που θα αποφασίζονται από τα κράτη που βρίσκονται τριγύρω. Η πρόταση περιλαμβάνει μέτρα για την προστασία του θαλάσσιου οικοσυστήματος και των θαλάσσιων ενδιαιτημάτων.
Ο επίτροπος της Ε.Ε. για το Περιβάλλον, τις Θαλάσσιες Υποθέσεις και την Αλιεία, Karmenu Vella, δήλωσε πως «η “περιφερειακή προσέγγιση” της πρότασης απλοποιεί τους κανόνες και επιτρέπει τη λήψη των αποφάσεων σε τοπικό επίπεδο, εγγύτερα στους πολίτες που αφορούν». Το ερώτημα είναι μήπως η «περιφερειακή προσέγγιση» μεταφραστεί σε επιλεκτική και διάτρητη προστασία, ανάλογα με τα τοπικά συμφέροντα.