«Για να το νοικιάσεις πρέπει να το ανακαινίσεις»

«Για να το νοικιάσεις πρέπει να το ανακαινίσεις»

4' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Δεν μας ακούνε σας λέω! Τους λέμε “φτιάξτε το σπίτι, μπας και καταφέρεις να το δώσεις”, τίποτα αυτοί. Δεν γίνεται όμως δουλειά έτσι». Οι μεσίτες δεν θέλουν και πολύ να χάσουν την ψυχραιμία τους, όπως διαπιστώσαμε στη διάρκεια του ρεπορτάζ. Είναι λογικό· πολλοί οι μεσίτες, λίγα πλέον τα διαθέσιμα σπίτια, λόγω της κατάρρευσης του κλάδου της οικοδομής. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και οι ιδιοκτήτες… «δεν τους ακούνε».

Εξι μήνες προσπαθεί η έμπειρη ιδιοκτήτρια μεσιτικού γραφείου που δραστηριοποιείται στο κέντρο της Αθήνας να ενοικιάσει το διαμέρισμα του κ. Γιώργου στην πλατεία Μαβίλη. Σε άλλη εποχή, το κλασικό αστικό διαμέρισμα των 80 τ.μ., που βρίσκεται μάλιστα σε όροφο και έχει μεγάλο μπαλκόνι, θα είχε «φύγει» εύκολα. «Πριν (σ.σ. πριν από την κρίση) θα το είχαμε νοικιάσει τουλάχιστον 550 ευρώ. Τώρα η τελευταία προσφορά που είχαμε, μετά αναμονή έξι μηνών, ήταν 350 ευρώ και σκεφτόμαστε να τη δεχθούμε. Ο ιδιοκτήτης δεν θέλει να το δώσει τόσο χαμηλά, αλλά έχει βαρεθεί να περιμένει». Η ίδια υποστηρίζει ότι, εάν το σπίτι ήταν ανακαινισμένο, θα μπορούσαν να φτάσουν τα 450 ευρώ. «Με την κρίση έχουν αλλάξει τα κριτήρια του κόσμου. Παλιά μπορεί κάποιος να επέλεγε και ένα παλιό διαμέρισμα, σήμερα θέλουν τα καινούργια. Η λογική είναι ότι θα δώσουν που θα δώσουν τα λεφτά τους, ας είναι τουλάχιστον για καλό σπίτι. Μας τα παίρνουν από παντού, ας έχουμε λίγη ποιότητα ζωής. Αυτό πρέπει να καταλάβουν οι ιδιοκτήτες».

Στην αναζήτηση ευκαιρίας

Στον πυρήνα του προβλήματος είναι ότι υπάρχουν ελάχιστα διαθέσιμα νέα διαμερίσματα και σπίτια εξαιτίας της κρίσης στον κατασκευαστικό κλάδο. Ο Χάρης, 50 χρονών, εργάζεται part time σε μεσιτικό γραφείο για να συμπληρώσει το εισόδημά του. Καθημερινά οργώνει τα νότια προάστια με το μηχανάκι του για την ανακάλυψη κάποιας ευκαιρίας. «Ο κόσμος ψάχνει καινούργια σπίτια, στα οποία υπάρχει τεράστια έλλειψη. Τα λιγοστά που εμφανίζονται… εξαφανίζονται αμέσως. Εάν ένα σπίτι ήθελε πέρυσι 15 ημέρες να δοθεί, φέτος θέλει δύο. Στην ουσία σταμάτησαν να χτίζονται νέα σπίτια από το 2007, αλλά ο ρυθμός της ζωής δεν έχει αλλάξει. Κάθε χρόνο μοιραία κάποιοι θα παντρεύονται και θα ψάχνουν σπίτι να μείνουν, κάποιοι θα χωρίζουν και θα ψάχνουν δεύτερο σπίτι, κάποιοι θα κάνουν οικογένεια και θα χρειάζονται μεγαλύτερο σπίτι κ.ο.κ.

Αυτό το κοινό είναι σήμερα ξεκρέμαστο. Ετσι, όποια ευκαιρία παρουσιάζεται πέφτουν όλοι πάνω της», λέει στην «Κ». Οι μεσίτες τρέχουν να προλάβουν τις λιγοστές ευκαιρίες που εμφανίζονται. «Εχει συμβεί να ξενοικιαστεί ένα διαμέρισμα τη Δευτέρα, να κλείσω ραντεβού το ίδιο απόγευμα για να το δείξω και να έχει ήδη νοικιαστεί», λέει ο Χάρης. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των επαγγελματιών του κλάδου έχει «χτυπήσει κόκκινο». «Δεκαπέντε γραφεία έχει στην περιοχή όπου δραστηριοποιούμαι. Πέφτουν όλοι στο ίδιο κόκκαλο».

Το ίδιο και στα βόρεια προάστια: τα καλά διαμερίσματα νοικιάζονται μέσα σε ελάχιστες ώρες από τη στιγμή που θα βγουν στην αγορά. «Εδώ και ένα χρόνο, ό,τι είναι ανακαινισμένο φεύγει σφαίρα», λέει στην «Κ» η μεσίτρια κ. Αλεξάνδρα Κονταξή. «Ομως όταν λέμε ανακαίνιση δεν εννοούμε απλώς… βαμμένο. Εννοούμε καινούργια μπάνια, κουζίνες, συντηρημένα πατώματα, πόρτα ασφαλείας. Δεν το κάνουν οι περισσότεροι, και έτσι πέφτει η τιμή τρελά. Σχεδόν το χαρίζουν».

Τα παλαιότερα διαμερίσματα δεν τα πλησιάζει κανείς. «Εμείς τα λέμε χαλάσματα. Είναι τα σπίτια τα οποία έως πρόσφατα νοίκιαζαν κυρίως μετανάστες. Οταν αυτοί έφυγαν από την Ελλάδα, δεν τα νοικιάζει κανείς.

Είναι λογικό. Αν κάποιος θέλει ένα δυάρι 45 τ.μ., θα σφίξει το ζωνάρι και θα δώσει 300 ευρώ για να μείνει σε ένα ανακαινισμένο. Στην Αργυρούπολη ένα αντίστοιχο “χάλασμα” το βρίσκεις 220 ευρώ. Δεν είναι τόσο μεγάλη η διαφορά για να κάνεις τέτοια έκπτωση στην ποιότητα ζωής», εκτιμά ο Χάρης. Και οι ιδιοκτήτες πάντως έχουν τα δίκια τους. Η εκ βάθρων ανακαίνιση ενός διαμερίσματος 50 τ.μ. μπορεί να φτάσει και τις 15.000 ευρώ, ενώ η τιμή του ενοικίου θα αυξηθεί περίπου 100 ευρώ. «Δηλαδή θα κερδίσουν περίπου ένα χιλιάρικο τον χρόνο και απόσβεση θα κάνουν σε 15 χρόνια. Σκέφτονται ότι δεν αξίζει τον κόπο», αναφέρει ο ίδιος.

Στην πραγματικότητα, πολλοί ιδιοκτήτες απλώς αποφασίζουν να μην ασχοληθούν. Να πάνε για τα λίγα, διασφαλίζοντας ότι τουλάχιστον θα τα εισπράξουν, παρά να βάλουν υψηλούς στόχους που ενδεχομένως ποτέ δεν θα τους καταβληθούν. Οι καθυστερήσεις στην εξόφληση των οφειλομένων από τους ενοικιαστές, άλλωστε, είναι πια καθεστώς, γεγονός που οδηγεί πολλούς ιδιοκτήτες στην αναζήτηση αγοραστών, κάποιου να τους «απαλλάξει…».

Σε ελεύθερη πτώση τα ενοίκια

Με πτώση της τάξης του 7-8% κατά μέσο όρο «έκλεισε» το 2015 σε ό,τι αφορά τις τιμές των ενοικίων στην Αττική, ενώ 40% είναι η πτώση των τιμών από το 2011 μέχρι σήμερα. Στην ουσία, επιστρέψαμε στα επίπεδα τιμών του 2000, οπότε είχε ξεκινήσει η άνοδος των τιμών των ενοικίων, που έως το 2011 είχε φθάσει το 43%. Σε πολλές περιοχές πάντως, όπως, για παράδειγμα, τα Εξάρχεια και η Αργυρούπολη, η πτώση δεν ξεπερνά το 25%. «Ναι, έχουν πέσει οι τιμές· σήμερα με 200 ευρώ μπορείς να βρεις οτιδήποτε σε πολλές περιοχές του κέντρου. Αλλά όχι όπως έχουν πέσει στην πώληση», λέει χαρακτηριστικά στην «Κ» ο κ. Αλέξανδρος Νικολαΐδης, ιδιοκτήτης μεσιτικού γραφείου που δραστηριοποιείται στην περιοχή των Εξαρχείων. «Στα Εξάρχεια, για παράδειγμα, τα 500 ευρώ το τετραγωνικό είναι μια νορμάλ τιμή. Πάντως, τα μικρά διαμερίσματα φεύγουν πολύ πιο εύκολα στην περιοχή μας. Τα μεγάλα, πάνω από 70 τ.μ., δεν τα κοιτάει κανείς. Σου λέει ο άλλος “τι να το κάνω”».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή