Ενας ύμνος στην… αποτυχία. Ή καλύτερα, μία γιορτή για την προσπάθεια να κατασκευάσεις κάτι – ακόμη κι αν τελικά αυτό δεν λειτουργήσει. Αρκεί που καταπιάστηκες!
Αυτή είναι με λίγα λόγια η φιλοσοφία του Hebocon, ενός τουρνουά που περιλαμβάνει «πάλη σούμο μεταξύ ρομπότ», όλα αποτέλεσμα απλών αλλά ευρηματικών κατασκευών των συμμετεχόντων. Την εμπειρία είχαν την ευκαιρία να βιώσουν μερικές μέρες πριν, στο πλαίσιο του Athens Science Festival στο Γκάζι, 16 δημιουργοί διαφόρων ηλικιών, οι οποίοι προσήλθαν στον διαγωνισμό χωρίς ίχνος ανταγωνιστικής διάθεσης αλλά αντίθετα, με μεγάλη διάθεση να διασκεδάσουν.
«Τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν βρέθηκα στην Αυστρία για ένα δεκαήμερο φεστιβάλ δημιουργικών τεχνών, έτυχε να συμμετάσχω σε έναν διαγωνισμό Hebocon. Πέρασα τόσο ωραία που σκέφτηκα ότι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να το ζήσουν κι άλλοι!», θα πει ο διοργανωτής της εκδήλωσης στην Αθήνα, κ. Κώστας Μπίσσας, βιομηχανικός σχεδιαστής, μηχανολόγος-μηχανικός. Ποια η ιδέα πάνω στην οποία βασίστηκε το hebocon; Σύμφωνα με τον ίδιο, «ξεκίνησε στην Ιαπωνία το 2014. Ο εμπνευστής ήθελε να γιορτάσουμε την προσπάθεια – και μόνον αυτή. Ολοι όσοι συμμετέχουν, κερδίζουν. Υπάρχει φυσικά το πρώτο βραβείο, ωστόσο το γενικό πνεύμα είναι: “Συγχαρητήρια ηττημένε!”. Διόλου τυχαίο που υπήρχε βραβείο του πιο αδέξιου ρομπότ αλλά και βραβείο της “επιτροπής σοφών”, με εκπρόσωπο ένα δεκάχρονο παιδί, που έκανε την τελική επιλογή αλλά και την απονομή, καθώς ήταν προϋπόθεση για τη συμμετοχή να σκεφτούν σαν ένα πεντάχρονο παιδί. Σίγουρα στα μάτια του πεντάχρονου, ο δεκάχρονος είναι ο “σοφός”!».
Ενας από τους διακριθέντες, ο Φάνης Μπάικας, μαθητής Γ΄ Λυκείου, ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει ηλεκτρολόγος μηχανικός και να ασχοληθεί με την τεχνολογία. Ανήσυχο πνεύμα, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει σε κάποιο διαγωνισμό με δική του κατασκευή. «Σε έκανε να σκεφτείς πως με το τίποτε, με πολύ απλά υλικά, μπορείς να φτιάξεις κάτι. Είτε επαναχρησιμοποιώντας κομμάτια από παλιά παιχνίδια, είτε αγοράζοντας κάποια ευτελή υλικά από ένα παιχνιδάδικο, προκειμένου να φτιάξεις τη δική σου σύνθεση».
Οσο για τη δική του κατασκευή; «Μία βάση από παλιά κομμάτια leg, κινητήρες από παλιά αυτοκινητάκια, μερικά γρανάζια, δύο μικρές μπάλες στερεωμένες με καλαμάκια από σουβλάκι αντί για μπροστινές ρόδες και από πάνω το κλασικό κίτρινο παπάκι του μπάνιου. Ετσι γεννήθηκε ο “Duck the Ripper”, ο μαχητής. Στόχος ήταν η κάθε κατασκευή να εκτοπίσει από την αρένα τον αντίπαλο σε μία μονομαχία σούμο. Εχασα από κάτι παιδάκια, πήρα όμως το βραβείο των “σοφών”…», λέει γελώντας. Δύο κουρδιστές πεταλούδες, συνδεδεμένες με ένα λάστιχο για να προχωρούν μαζί, μεταμφιεσμένες σε άγριους πολεμιστές, η συμμετοχή του 33χρονου Γιώργου Παυλούδη, απόφοιτο της Σχολής Εφαρμοσμένης Πληροφορικής και Πολυμέσων (ΤΕΙ Κρήτης), που ασχολείται με βίντεο και γραφικά. «Ηταν μία γιορτή της συμμετοχής και της χαράς, όχι της τελειότητας. Αυτό με κέρδισε. Ξεκλείδωσε μέσα μου την επιθυμία να φτιάξω κάτι με τα χέρια, χωρίς να χρειάζομαι υψηλή τεχνολογία. Δεν είναι σημαντικό ότι μπορείς να πάρεις κάτι απλό, να το αποδομήσεις και να φτιάξεις κάτι άλλο, να το σπάσεις, να το αλλάξεις; Αυτή δεν είναι η ουσία του αληθινού παιχνιδιού;», τονίζει ο Γιώργος, συνεχίζοντας: «Μία βόλτα σε γνωστό παιχνιδάδικο ήταν αρκετή για να ανακαλύψω αυτό που χρειάζομαι. Αγόρασα δύο πεταλούδες του 1 ευρώ, τις ξεβίδωσα, άνοιξα τρύπες, πρόσθεσα φτερά, αστρόσκονες, καλωδιάκια σαν κεραυνούς… μετά από δύο ώρες, έτοιμο. Μάλιστα, είχα την ελαφρύτερη κατασκευή, μόλις 0,23 gr, η οποία αναδείχθηκε στην “πιο αδέξια”!», καμαρώνει.
Ακόμη και η διαδικασία της προετοιμασίας αποδείχθηκε απολαυστική για τους συμμετέχοντες, καθώς συγκεντρώθηκαν από νωρίς το πρωί στον χώρο προκειμένου να τελειοποιήσουν τα ρομπότ τους. Μόνο θετικές οι εντυπώσεις που αποκόμισε ο Φάνης από τη διαδικασία: «Περάσαμε καλά, γελάσαμε, βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο. Διασκεδαστική και πρωτότυπη η εμπειρία του να φτιάξεις κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό, όπως κι αν το ’χεις φτιάξει. Ακόμη κι αν δεν κάνει κάτι αυτό που έφτιαξες, δεν πειράζει. Ζητούμενο είναι να μπεις στη διαδικασία να γίνεις δημιουργικός και να σκεφτείς σαν παιδί».
Απλοί οι κανόνες των συμμετοχών
Το νεοεισαχθέν στο Athens Science Festival, τουρνουά Hebocon, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία μάχη σούμο με ρομπότ για τους τεχνικά «μη χαρισματικούς» και απευθύνεται τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες. Οι κανόνες συμμετοχής πολύ απλοί: η κατασκευή δεν πρέπει να περιέχει τεχνολογίες που έχει εξελίξει ο δημιουργός της – σημειωτέον, είναι ο μόνος διαγωνισμός ρομπότ με ποινή για χρήση υψηλής τεχνολογίας (high tech penalty). Επιπλέον, το ρομπότ δεν πρέπει να έχει εξοπλιστεί με στοιχεία που ηθελημένα καταστρέφουν τη συμμετοχή του αντιπάλου, ενώ οι διαστάσεις του δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 50 εκ. επί 50 εκ. και το βάρος του το 1 kg. Η ιδέα για την υλοποίησή του στην Ελλάδα ανήκει στον κ. Κώστα Μπίσσα, ενώ υποστηρίχθηκε από τον κ. Σταύρο Μεσσήνη από το The Cube Athens. Οσο για την «ταυτότητα» του hebocon; Πρόκειται για μία λέξη που δημιούργησε ο Ιάπωνας εμπνευστής της ιδέας, βασισμένη στη λέξη heboi, που στα ιαπωνικά σημαίνει κάτι που δεν είναι τεχνικά άρτιο ή είναι χαμηλής ποιότητας. Οπως εξηγεί ο κ. Μπίσσας, «το όραμα αυτού του ανθρώπου, είναι να μαζεύονται σε κάθε γειτονιά παιδιά και να κάνουν μόνα τους αυτό που κάναμε εμείς, όχι όμως οργανωμένα. Μόνο για να απολαμβάνουν τη χαρά τού να φτιάχνεις κάτι, χωρίς να φοβάσαι μήπως δεν πετύχει».