Τα εμπορικά καταστήματα γεμάτα, τα ταμεία άδεια

Τα εμπορικά καταστήματα γεμάτα, τα ταμεία άδεια

2' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εδώ κι ένα τέταρτο ψιχαλίζει, κι όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο να διασχίσεις την Ερμού χωρίς ζιγκ-ζάγκ. Ο κόσμος είναι τόσο πολύς, που αν βρέθηκες τυχαία σήμερα να κατεβαίνεις με τα πόδια προς το Μοναστηράκι, αναρωτιέσαι τι συνέβη και βγήκαν όλοι στους δρόμους. Αλλά δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από μια ματιά στις βιτρίνες των καταστημάτων για να καταλάβεις: «Εκπτώσεις», γράφει η πρώτη τζαμαρία. «Μέχρι 40%», η δεύτερη. «Προλάβετε!», και οι δύο.

Τετάρτη μεσημέρι μεταξύ Ερμού και Μητροπόλεως. Πρώτη μέρα των εκπτώσεων και στα καφέ του μικρού δρόμου ήδη ξαποσταίνουν οι πρωινοί πελάτες, που τώρα έχουν αλλάξει βάρδια με τους σέρφερ του επόμενου καταναλωτικού κύματος. Μόνο που μια πιο προσεκτική ματιά στα τραπεζάκια συνοψίζει την ιστορία της πρώτης μέρας των εκπτώσεων καλύτερα κι απ’ την ίδια τη βόλτα στα μαγαζιά: σακούλες με ψώνια είναι ζήτημα αν έχει το ένα στα δέκα τραπέζια. Στην εποχή της κρίσης, βλέπετε, η βόλτα στα μαγαζιά δεν σημαίνει και πέρασμα απ’ το ταμείο. Γιατί, όπως λέει και η Φωτεινή, που κατέβηκε απ’ τον Χολαργό, αλλά τελικά δεν αγόρασε τίποτα, «εκεί που παλιά έλεγες “είναι ευκαιρία, να το πάρω!”, τώρα λες “ψάχνουν ευκαιρία να μου τα πάρουν”»!

Οι μαγαζάτορες, πάντως, καταβάλλουν συγκινητικές προσπάθειες να θέλξουν τα πλήθη. Στο κατάστημα με τα αθλητικά παπούτσια, ένα γιγαντιαίο σταντ έχει φράξει σχεδόν την είσοδο, και η ταμπέλα επάνω του γράφει «τελευταία ζεύγη. Ευκαιρία!». Ενα τσούρμο νεαρών σπρώχνεται μπρος στο σταντ, χέρια απλώνονται και χαϊδεύουν κορδόνια. Στον πάγκο λίγο πιο μέσα δεν έχει πια χώρο να καθίσεις να δοκιμάσεις τίποτε. Σαν να βρέθηκες σε πρωινό πάρτι, οι διάδρομοι του μαγαζιού είναι γεμάτοι από πιτσιρικάδες σε έξαρση. «Κοίτα αυτό το κόκκινο», λέει ένας. «Την τιμή την είδες;», του κάνει ο άλλος. «Εξήντα ευρώ; Ασε ρε φίλε!». Το μόνο σημείο του μαγαζιού που δεν έχει κίνηση είναι το ταμείο. Η ουρά εκεί έχει μόνο δύο άτομα: ο ένας πληρώνει για ένα ζευγάρι κορδόνια, κι ο άλλος πίσω του περιμένει με ένα ζευγάρι πάτους παπουτσιών στο χέρι. Η κοπέλα στο ταμείο, πάντως, είναι αισιόδοξη: «μια τρέλα ζούμε από σήμερα απ’ το πρωί», μου λέει. «Νομίζω πάμε καλύτερα απ’ όλες τις προηγούμενες εκπτώσεις. Αλλά η κρίση, κρίση. Μη φαντάζεστε και θαύματα…».

Ακόμα, άλλωστε, είναι νωρίς για ψώνια. Γιατί όπως λέει και ο Κυριάκος που ψάχνει για καινούργια αθλητικά, «πρώτα θα ψάξω σε όλα τα μαγαζιά, και μετά θα αποφασίσω. Τουλάχιστον δύο απογεύματα θα χρειαστώ». Τον ρωτάω για το σχέδιο δράσης του, και μου λέει πως έχει σκοπό να πάει στα πολυκαταστήματα να δει τις τιμές.

Προφανώς, δεν του έχει πει κανείς για τα νέα αγοραστικά ήθη των πολυκαταστημάτων. Αυτά, δηλαδή, που μου αναλύει η ευγενική υπάλληλος στον πάνω όροφο ενός απ’ τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα των Αθηνών. «Οι πελάτες έρχονται δυο – τρεις μέρες πριν από τις εκπτώσεις και σταμπάρουν αυτό που θέλουν να πάρουν», μου λέει. «Αλλά δεν το αγοράζουν αμέσως. Δίνουν μόνο μια προκαταβολή». Γιατί οι υπάλληλοι δεν μπορούν να ξέρουν από πριν πόση έκπτωση θα έχει το κάθε εμπόρευμα, κι έτσι, ο πελάτης ποντάρει στην καλή του τύχη: δίνει την προκαταβολή και μετά έρχεται στις εκπτώσεις, να δει τη νέα τιμή. «Μη νομίζετε πως παίρνουν πάντα αυτό που είχαν βάλει στο μάτι», λέει η υπάλληλος. «Αμα δουν κανένα μίζερο 10%, οι πιο πολλοί ζητούν πιστωτικό για την προκαταβολή, και ψάχνουν άλλη ευκαιρία. Εδώ που φτάσαμε, βλέπετε, το κάτω από 30% δεν θεωρείται έκπτωση».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή