Πολίτες της Αίγινας για 13 εβδομάδες

Πολίτες της Αίγινας για 13 εβδομάδες

3' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η φιγούρα της 20χρονης Αμάντας, που κάθε πρωί στις επτά έτρεχε 20 χιλιόμετρα, είχε αρχίσει να γίνεται «ένα» με το τοπίο της Αίγινας. «Οι άνθρωποι με χαιρετούσαν χαμογελαστοί και με ενθάρρυναν να συνεχίσω», διηγείται η 20χρονη Αμερικανίδα φοιτήτρια στην «Κ», μία μέρα προτού πάρει το αεροπλάνο για να επιστρέψει στην πατρίδα της.

Η Amanda Zylstra μαζι με αλλους εννεα φοιτητές αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Drury των ΗΠΑ φιλοξενήθηκαν για 13 εβδομάδες στο Ελληνικό Κέντρο Μελετών Drury. «Στο διάστημα αυτό, διάρκειας ενός ακαδημαϊκού εξαμήνου, οι φοιτητές διδάσκονται πέντε μαθήματα, μεταξύ των οποίων και η ελληνική γλώσσα», εξηγεί στην «Κ» η κ. Ελένη Δελλαγραμμάτικα, επικεφαλής του Κέντρου Μελετών, όπου προσέρχονται επιστήμονες από διάφορα ιδρύματα του εξωτερικού. «Τα εκπαιδευτικά ταξίδια φοιτητών από την πολιτεια του Μιζουρι στην Ελλάδα ξεκίνησαν ήδη από το 1985», εξιστορεί η ίδια. «Το 2002 πήραν πιο επίσημη μορφή, καθώς το πανεπιστήμιο αποφάσισε να δώσει διεθνη χαρακτηρα στα προσφερομενα προγραμματα σπουδων». Από το 2011, η έδρα βρίσκεται στην Αίγινα. Η επαφή με το φυσικό και αστικό τοπίο της Ευρώπης αλλά και της Μεσογείου αποτελεί πραγματική «αποκάλυψη» για τους Αμερικανούς  εκκολαπτόμενους αρχιτέκτονες, οι οποίοι υποχρεούνται να σπουδάσουν ένα ακαδημαϊκό εξάμηνο εκτός ΗΠΑ.

«Συζητήσαμε εκτενώς με τα παιδιά την έννοια του δημόσιου χώρου, για την οποία έχουμε διαφορετικές προσλαμβάνουσες», σχολιάζει η κ. Ελένη Κατσούφη, αρχιτέκτων και διδάσκουσα. «Για εκείνα η συναναστροφή με φίλους αλλά και η αναψυχή γίνονται σε χώρους που θεωρούνται μεν δημόσιοι αλλά είναι κλειστοί και προϋποθέτουν κάποιου τύπου κατανάλωση – φαγητού, ποτού ή πραγματοποίηση αγορών», σημειώνει η ίδια. Στην Αίγινα, όμως, γνώρισαν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, ενώ ήρθαν αντιμέτωποι με μιαν εντελώς νέα γι’ αυτούς χωροταξία: βουνό και θάλασσα, παραθαλάσσιες οδοί και πέτρινα μονοπάτια στο βουνό, αναγκαιότητα ακτοπλοϊκής σύνδεσης, αλλά και μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, όπου η ιστορία άφησε πολλάκις ανεξίτηλο σημάδι. Στο τέλος του εξαμήνου κλήθηκαν να καταθέσουν προτάσεις σχετικά με το τουριστικό προϊόν του γραφικού νησιού. «Πρότειναν τη δημιουργία ποδηλατοδρόμου, με τη δυνατότητα στάσεων σε σημεία-ορόσημα, όπως η Αφαία, ο Αγιος Νεκτάριος, η Μεσαιωνική Πόλη (Παλαιοχώρα), ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού», σημειώνει η κ. Κατσούφη. «Πρότειναν την αξιοποίηση της ενδοχώρας – μετατροπή δύο εγκαταλελειμμένων ξενοδοχείων σε χώρους τέχνης για νέους ή κάμπινγκ, οργάνωση επισκέψεων φυσιολατρικού χαρακτήρα στη νησίδα Μονή, αλλά και δημιουργία υποδομών για αναρρίχηση…».

Αλλωστε, η επαφή των φοιτητών με την τοπική κοινωνία δεν σταματά στο… «καλημέρα». «Κάθε χρόνο, οι φοιτητές προσέρχονται με μεγάλη προθυμία, έτοιμοι να βοηθήσουν σε κάθε μορφής πρωτοβουλία», αναφέρει στην «Κ» η κ. Αθηνά Πυρουνάκη από τον Σύλλογο «Αίγινα… Εθελοντής», που κάνει λόγο για «εμποτισμένη κουλτούρα εθελοντισμού». «Στον κόπο τους οφείλουμε τα λαχανικά που μοιράζουμε κάθε καλοκαίρι σε 180 οικογένειες του νησιού, όπως και τη σελίδα μας στο facebook». Σε συνεργασία με άλλους φορείς, οι φοιτητές συμβάλλουν στη διάνοιξη και σηματοδότηση μονοπατιών, ενώ  συνεχίζουν την προσφορά στο νησί και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου διοργανώνουν τουρνουά γκολφ, τα έσοδα των οποίων στέλνουν στην Αίγινα.
 
Ομως αναπόσπαστο κομμάτι του εκπαιδευτικού προγράμματος ήταν η εξερεύνηση της Ελλάδας επί τέσσερις εβδομάδες, στο πλαίσιο του μαθήματος «Travel Journal». «Η περιήγησή μας ξεκίνησε από τα σημεία-ορόσημα της πρωτεύουσας, Ακρόπολη, Λυκαβηττό, το υπό κατασκευή Ιδρυμα Νιάρχου», λέει στην «Κ» η υποψήφια διδάκτωρ αρχιτεκτονικής, Μαρία Βιδάλη, που διδάσκει το μάθημα. «Τις επόμενες εβδομάδες τις αφιερώσαμε στη Βόρεια Ελλάδα, όπου η Θεσσαλονίκη κέρδισε τις εντυπώσεις, στην Πελοπόννησο αλλά και στην Κύπρο, όπου τοπίο και ιστορία αλληλεπιδρούν. Ζητούμενο του μαθήματος ήταν, μεταξύ άλλων, οι φοιτητές να σκιτσάρουν τα σημεία ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, αναδεικνύοντας τα υλικά, το φως και τις σκιές, αλλά και τον χώρο αυτόν καθεαυτόν», συμπληρώνει η κ. Βιδάλη. «Το σκίτσο έπρεπε να συνοδεύεται από μια ιστορία πραγματική ή φανταστική, που θα αναδείκνυε τις ποιότητες κάθε τοποθεσίας». Για την Αμάντα, η επίσκεψη στην Ολυμπία και στα Μετέωρα, χάρη στην πνευματικότητά τους, κατατάσσεται στα «highlights». «Ακριβώς πριν από έναν χρόνο τέτοια μέρα αποφάσισα τη μετάβαση στην Ελλάδα για το εξάμηνό μου και τώρα νιώθω ότι ανταμείφθηκα 100%».

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή