Μια ανάσα στα νησιά της άγονης γραμμής, τα οποία ήρθαν αντιμέτωπα με την απόφαση του υπουργείου Υποδομών, που περικόπτει κατά 63% την κρατική επιχορήγηση για την εκτέλεση των επιδοτούμενων αεροπορικών δρομολογίων, θα μπορούσε να δώσει η απογείωση των υδροπλάνων στη χώρα. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες ετών, ούτε φέτος θα προσθαλασσωθούν τα αμφίβια αεροσκάφη στις ελληνικές θάλασσες, λόγω πολλών προβλημάτων, με κυριότερο τον επενδυτικό αποκλεισμό στον οποίο βρίσκεται πλέον η χώρα.
Ο επιχειρηματικός κόσμος των νησιών κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, υποστηρίζοντας ότι ο επανασχεδιασμός των επιδοτούμενων αεροπορικών δρομολογίων «βυθίζει ακόμη περισσότερο τα νησιά στην απομόνωση και έρχεται να ολοκληρώσει μια συστηματική καταστροφική οικονομική και κοινωνική πολιτική που δέχονται τα νησιά με την κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ, την επιβολή φόρου στις διανυκτερεύσεις επισκεπτών, την υποβάθμιση υπηρεσιών υγείας και δημόσιας διοίκησης, το υψηλό κόστος μετακινήσεων και, φυσικά, τις δυσανάλογες συνέπειες που επωμίζονται από την προσφυγική κρίση», όπως επισημαίνει σε επιστολή του προς τον υπουργό Μεταφορών Χρ. Σπίρτζη ο Επιμελητηριακός Ομιλος Ανάπτυξης Ελληνικών Νησιών (ΕΟΑΕΝ).
Οι πτήσεις με υδροπλάνα, αν και δεν αποτελούν την απάντηση σε όλα τα προβλήματα της νησιωτικής χώρας, θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τη θερινή τουριστική κίνηση. Ωστόσο αυτήν τη στιγμή συμβαίνει κάτι παράδοξο – πράγμα διόλου πρωτόγνωρο για την ελληνική πραγματικότητα. Το Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται ότι «καλοβλέπει» πρακτικές της δεκαετίας του 1990, θεωρώντας ότι το να «κόψει κορδέλες» θα ενισχύσει επικοινωνιακά τη θέση της κυβέρνησης, σε μια περίοδο που οι πολίτες έρχονται αντιμέτωποι με χιλιάδες προβλήματα. Πριν από λίγες ημέρες το ενδεχόμενο εγκαινίων υδατοδρομίων βρέθηκε στο επίκεντρο σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε υπό τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου. Στόχος του Αλέξη Τσίπρα, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι να καρπωθεί την απογείωση των υδροπλάνων στη χώρα. Μπορεί να είναι έτοιμο το σχετικό νομοσχέδιο (το δεύτερο κατά σειρά), το οποίο θα οριστικοποιεί το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των εταιρειών υδροπλάνων και υδατοδρομίων, ωστόσο ούτε οι υπηρεσίες αλλά ούτε οι εταιρείες φαίνεται ότι παρουσιάζουν την ίδια ετοιμότητα. Και αυτό γιατί, ύστερα από πολυετείς καθυστερήσεις, ενός κρατικού μηχανισμού που εμφανίζεται ανέτοιμος να τρέξει με τις απαιτούμενες ταχύτητες τις διαδικασίες, οι ίδιες οι εταιρείες αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες εύρεσης και κυρίως διατήρησης επενδυτών. Η αστάθεια της ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας και οι πολυετείς καθυστερήσεις δεν παρέχουν κανένα αίσθημα επενδυτικής ασφάλειας, απωθώντας έτσι ενδιαφερόμενους.
Στόχος και των δύο εταιρειών («Hellenic Seaplanes» και «Ελληνικά Υδατοδρόμια») που επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στον κλάδο ήταν φέτος το καλοκαίρι να εκτελέσουν τις πρώτες ναυλωμένες πτήσεις (τσάρτερ), καθώς οι συνθήκες δεν επέτρεπαν τη διαμόρφωση προγράμματος τακτικών πτήσεων. Ωστόσο αυτό δεν κατέστη εφικτό ούτε φέτος.
Οι υποψήφιοι επενδυτές, με τους οποίους συνομιλούν οι εταιρείες, παρά το γεγονός ότι βλέπουν εντυπωσιακές ευκαιρίες στη χώρα, κυρίως λόγω της γεωγραφικής κατανομής του τουριστικού προϊόντος, αποθαρρύνονται συνεχώς από τις επαναλαμβανόμενες αναβολές και καθυστερήσεις του ανώριμου (έως και εχθρικού) επενδυτικά περιβάλλοντος.
Σημειώνεται ότι και στο παρελθόν είχαν ξεκινήσει κάποιες εταιρείες πτήσεις με υδροπλάνα. Η μία, ελληνοκαναδικών συμφερόντων, είχε ξεκινήσει το 2004 πτήσεις στο Ιόνιο αλλά και από το Λαύριο με δύο αεροσκάφη. Επικεντρώθηκε στο Ιόνιο τελικώς.
Παράλληλα, το 2009, όταν ανέστειλε τη λειτουργία της η πρώτη εταιρεία, ξεκίνησε τη δραστηριότητά της στις Σποράδες μία ελληνική εταιρεία μεξικανικών συμφερόντων. Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί ότι και οι δύο εταιρείες αναγκάστηκαν να λειτουργήσουν χωρίς σχετικό θεσμικό πλαίσιο.