Στην αρχέγονη διαμάχη μεταξύ θεών και ανθρώπων σχετικά με το ποιος ενσαρκώνει το ηρωικό ιδεώδες προσπάθησαν να δώσουν απάντηση 33 μαθητές από την Ελλάδα, τη Γερμανία, την Αλβανία, την Τουρκία, το Μαυροβούνιο, την Κροατία, τη Σερβία, τη Ρουμανία και την ΠΓΔΜ. Η παράσταση «Ηρωες της καθημερινότητας – η καθημερινότητα των ηρώων», υπήρξε το απόσταγμα της συνύπαρξης των εφήβων που συμμετείχαν στο πρώτο διαβαλκανικό camp γερμανόφωνων σχολείων εν Ελλάδι, που διοργάνωσε η Ελληνογερμανική Αγωγή σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Δικτύου Pasch, στο οποίο συμμετέχουν 1.700 σχολεία παγκοσμίως, όπου διδάσκεται η γερμανική γλώσσα. Στη διάρκεια της πρωτότυπης παράστασης, που δόθηκε στα γερμανικά με αποσπάσματα όπου ο κάθε ηθοποιός μιλούσε στη μητρική του γλώσσα, προβλήθηκαν βίντεο από τις εξορμήσεις των μαθητών στην Πνύκα, στη Βαρβάκειο Αγορά και στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής.
«Οταν μας ανακοίνωσαν το πρόγραμμα, ενθουσιάστηκα», λέει στην «Κ» η Κρίστα από τα Τίρανα, που είχε επισκεφθεί παλαιότερα την Κέρκυρα για διακοπές. «Η γνωριμία με νέους ανθρώπους και διαφορετικές κουλτούρες ήταν μια πρόκληση, στην οποία δεν μπορούσα να αντισταθώ», διηγείται η 14χρονη μαθήτρια, που μαθαίνει εδώ και ένα χρόνο γερμανικά. Η συμμετοχή στο θεατρικό την συνεπήρε, «καθώς στο σχολείο μου δεν έχουμε τέτοιες δραστηριότητες», ενώ η συνύπαρξη με άλλα παιδιά από γειτονικές χώρες της «άνοιξε» την όρεξη να μάθει σερβικά!
Και για τον Φέλιξ από το Μόναχο, πάντως, η συμμετοχή στο θεατρικό ήταν μια εμπειρία ζωής. «Ουσιαστικά ήταν η πρώτη μου φορά που ανέβηκα στη σκηνή και η πρώτη που τράβηξα μόνος μου βίντεο», λέει στην «Κ» ο κατά το σενάριο θεός Αρης. «Εξεπλάγην από το υψηλό επίπεδο γλωσσομάθειας των Ελλήνων μαθητών», παρατηρεί με ειλικρίνεια, «με εκείνους μιλούσα πάντοτε γερμανικά», περιγράφει ο 14χρονος Γερμανός.
«Δεν έχω έφεση στις γλώσσες, αλλά αποφάσισα να βελτιώσω τα αγγλικά μου», παραδέχεται με μια δόση αυτοκριτικής. «Με ενθάρρυναν να μιλάω γερμανικά και αυτό με βοήθησε, αφού τώρα καταλαβαίνω τα πάντα», επισημαίνει περιχαρής η Eτζέ από την Αγκυρα. «Συμμετείχα στις συζητήσεις και όταν δυσκολευόμουν χρησιμοποιούσα κάποια αγγλική λέξη», λέει. «Highlight» για την ίδια ήταν το μάθημα χορού, «γιατί λατρεύω τη ροκ και ποπ μουσική».
«Είχαμε τη μοναδική ευκαιρία να καταρρίψουμε ορισμένα στερεότυπα, όπως ότι οι Γερμανοί δεν έχουν χιούμορ και ότι οι Ελληνες υπερτερούμε στα Βαλκάνια», σχολιάζει η 14χρονη Κατερίνα. Η ίδια μαζί με άλλους 9 μαθητές από Αθήνα και Θεσσαλονίκη μετακόμισαν για μία εβδομάδα στα ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια στο σχολικό συγκρότημα της Παλλήνης. Στόχος ήταν οι μαθητές από τα Βαλκάνια να γνωριστούν μέσα από τις τυπικές αλλά και τις άτυπες κοινές δραστηριότητες, όπως αυτές προκύπτουν στη συγκατοίκηση. «Την ημέρα που χορέψαμε παραδοσιακούς χορούς διαπίστωσα ιδίοις όμμασι πόσο πολύ μοιάζουν οι χοροί μας μεταξύ τους», συμπληρώνει, «ειδικά δε με εκείνους της Αλβανίας και της Σερβίας». Σε επίπεδο γλώσσας, πάντως, τα τουρκικά είναι αυτά που κέρδισαν τις εντυπώσεις της Κατερίνας.
«Η κεντρική ιδέα του θεατρικού είχε προκαθοριστεί, αλλά τα παιδιά διαμόρφωσαν το σενάριο και τη σκηνοθεσία, δίνοντάς του την τελική εκδοχή», αναφέρει ο κ. Κώστας Σούτος, υπεύθυνος του προγράμματος εκ μέρους του σχολείου. Εξερευνώντας τον ορισμό του ηρωισμού, φάνηκε πόσο καλά γνώριζαν οι μαθητές τα μείζονα ζητήματα της εποχής, όπως το προσφυγικό, αλλά τελικά ως έφηβοι επικεντρώθηκαν στα προβλήματα του δικού τους σύμπαντος. Ετσι, ανέδειξαν τον ηρωισμό της δασκάλας που σώζει τους μαθητές της με αυταπάρνηση, του περαστικού που βοηθάει τον τυφλό να περάσει τον δρόμο…