Σε ένα μικρό χωριό 665 προσφύγων (τον καταυλισμό στον Καρά Τεπέ), λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Μυτιλήνης, έχει μετατραπεί το παλιό πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής του Δήμου Λέσβου, που πλέον εκτείνεται σε 22 στρέμματα γης με 184 σπιτάκια. «Πρόεδρος» του χωριού είναι ο διευθυντής του Κέντρου, Σταύρος Μυρογιάννης, ο οποίος δούλεψε εθελοντικά στον χώρο, όταν άνοιξε από τον δήμαρχο Λέσβου, Σπύρο Γαληνό τον Απρίλιο του 2015. Κανόνες… «καλής συμπεριφοράς» διέπουν το Ανοιχτό Κέντρο Φιλοξενίας και απευθύνονται τόσο στους πρόσφυγες όσο και στις ΜΚΟ.
Από επικεφαλής Ομάδας – Ερευνας και Διάσωσης της Πολιτικής Προστασίας Ελλάδας και εθελοντική δουλειά για χρόνια, πότε οργανώνοντας την προσφορά γευμάτων αγάπης σε άπορους Λέσβιους και πότε, ως επαγγελματίας δύτης, τον καθαρισμό του βυθού των θαλασσών, ο κ. Μυρογιάννης κέρδισε την εμπιστοσύνη του δημάρχου και διοικεί το Κέντρο του Καρά Τεπέ ευρισκόμενος 14 ώρες το 24ωρο καθημερινά στον χώρο. Αγγλικά, ελληνικά, φαρσί μπερδεύονται στον λόγο του, καθώς συνεννοείται με τις οικογένειες προσφύγων που ζουν στον Καρά Τεπέ. Αλλά και τα προσφυγόπουλα δεν πάνε πίσω. «Γεια σου αγάπη μου», φώναζαν τις προάλλες, μετά το μάθημα ελληνικών. Κι εκτός αυτών, προσφέρονται, από μία με δύο ώρες μαθήματα αγγλικών, γαλλικών, γερμανικών, δραστηριότητες για μικρά παιδιά, εφήβους και μητέρες, ενώ γίνονται προβολές ταινιών στα αραβικά, τα φαρσί «και άλλες γλώσσες για όλους τους ανθρώπους», όπως λέει ο κ. Μυρογιάννης. Μάλιστα, η Lifeguard Hellas διαθέτει πιστοποιημένους ναυαγοσώστες για την εκμάθηση κολύμβησης στους πρόσφυγες: «Πρέπει να μάθουν οι άνθρωποι αυτοί, μικροί και μεγάλοι, ότι η θάλασσα ενώνει, ότι δεν συμβολίζει μόνο το ταξίδι τους με τους δουλεμπόρους και τους πνιγμούς». Ζωγραφική, ποδόσφαιρο, θέατρο, κηπουρική, γυμναστική, μουσική, χειροτεχνίες, ακόμα και γιόγκα περιλαμβάνει ημερησίως το πρόγραμμα.
Στο Κέντρο ζουν οικογένειες, ευάλωτες ομάδες προσφύγων και μεταναστών, ΑμεΑ, που αναμένουν να εξεταστεί το αίτημά τους για άσυλο, και αποτελούνται από 335 Σύρους, 135 Ιρακινούς 136 Αφγανούς, 8 Κονγκολέζους, 5 Λιβανέζους, 17 Παλαιστίνιους, 16 Ιρανούς και 8 από το Πακιστάν, ένας από την Ερυθραία και τέσσερις από το Νεπάλ και είναι χωρισμένοι σε γειτονιές: «Εδώ έχουμε ιεραρχία, όχι αναρχία. Υπάρχουν γειτονιές, ώστε να μην μπαίνουν σε κόντρα οι άνθρωποι για θρησκευτικές ή άλλες διαφορές. Είμαστε μέρος ενός συστήματος. Το Κέντρο είναι ανοιχτό, φιλοξενεί κόσμο, αλλά στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης διαδικασίας», αναφέρει ο κ. Μυρογιάννης. Και εξηγεί ότι ο δήμος διατηρεί, υποστηρίζει και εποπτεύει τον καταυλισμό, σε μια προσπάθεια αποσυμφόρησης του hotspot της Μόριας. Επισημαίνει δε ότι μόνο «σοβαρές και πιστοποιημένες ΜΚΟ», συνολικά 16, λειτουργούν στον Καρά Τεπέ, με το προσωπικό τους να αγγίζει συνολικά τα 25 άτομα σε ημερήσια βάση.
«Το φαγητό διανέμεται στον κόσμο πόρτα-πόρτα. Και καθορίζεται σε εβδομαδιαία βάση. Εδώ δεν πουλάμε δράμα», τονίζει ο κ. Μυρογιάννης, εξηγώντας τη διαφορά από τα hotspots ή άλλα Κέντρα όπου οι πρόσφυγες «περιμένουν σε υψηλές θερμοκρασίες και σε τεράστιες ουρές επί ώρες!». Ακόμα, η διανομή ρούχων γίνεται κατόπιν ραντεβού.
Εχουν περάσει δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες από το 2015 έως σήμερα, από τον καταυλισμό. Η βασική διαφορά, όμως, από τον περασμένο Μάρτιο και μετά την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας είναι ότι η διάρκεια παραμονής των σημερινών φιλοξενουμένων είναι πολύ μεγαλύτερη και η χωρητικότητα πολύ μικρότερη: «Πριν από τη συμφωνία περνούσαν εκατοντάδες άνθρωποι ανά εβδομάδα. Το Κέντρο μπορούσε υπό αυτό το χρονικό περιθώριο να φιλοξενεί έως και μία εβδομάδα 3.000 άτομα. Ομως οι συνθήκες, τις οποίες δεν πρέπει να αγνοούμε, άλλαξαν. Ετσι φτιάξαμε και χτίζουμε και άλλες εγκαταστάσεις, ώστε να μπορούν να μένουν για πολύ περισσότερο χρόνο έως και 1.700 άτομα».