Προτάσεις μπολιασμένες με «λογική και ευαισθησία» για το παρόν και μέλλον των εγκαταλελειμμένων παιδιών στη χώρα μας παρουσίασε χθες η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της Ν.Δ., βουλευτής Επικρατείας, Νίκη Κεραμέως, από κοινού με τον αντιπρόεδρο του κόμματος, Κωστή Χατζηδάκη. «Εχουμε 4 φορές μικρότερο ποσοστό υιοθεσιών από ό,τι ο μέσος όρος της υπόλοιπης Ευρώπης και 10 φορές μικρότερο ποσοστό από ό,τι στις ΗΠΑ», σημείωσε ο κ. Χατζηδάκης.
Οπλισμένα με υπομονή και επιμονή, καλούνται να είναι τα ζευγάρια που περιμένουν έως και 7 χρόνια μέχρι να νομιμοποιηθούν ως θετοί γονείς. Ως εκ τούτου, «ευδοκιμούν» τα κυκλώματα εμπορίας βρεφών, που αξιοποιούν την περιορισμένη διαφάνεια που διέπει το καθεστώς των ιδιωτικών υιοθεσιών. «Εσχάτως, έχει σημειωθεί μείωση των υιοθεσιών κατά 50%», ανέφερε η κ. Κεραμέως, «το 2012 έγιναν 543 υιοθεσίες, την επόμενη χρονιά 459, το 2014 “έπεσαν” στις 361 και πέρυσι, το 2015, πραγματοποιήθηκαν μόλις 271 υιοθεσίες».
«Προτείνουμε τη σύσταση ενός πανελλαδικού συντονιστικού οργάνου, που θα είναι αρμόδιο για την εποπτεία της όλης διαδικασίας», τόνισε η κ. Κεραμέως, «δεν χρειάζεται, μάλιστα, να δημιουργηθεί εκ του μηδενός, μπορούν να ενισχυθούν οι αρμοδιότητες ήδη υπαρχόντων οργάνων, όπως του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης». Αντίστοιχα χρήσιμη θα ήταν και μια πανελλαδική τηλεφωνική γραμμή για την έγκαιρη δήλωση εγκατάλειψης ανηλίκων. Ακόμα, προτείνεται η σύσταση τριών ηλεκτρονικών εθνικών μητρώων, που θα περιλαμβάνουν επικαιροποιημένα στοιχεία για τα υποψήφια προς υιοθεσία παιδιά και θετούς γονείς και για τις πραγματοποιηθείσες υιοθεσίες. Κομβικής σημασίας είναι και η αύξηση των εισαγγελέων ανηλίκων, μια αλλαγή που θα συμβάλει στην επιτάχυνση της διαδικασίας, καθώς εκείνοι είναι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για τον χαρακτηρισμό ενός παιδιού ως «εγκαταλελειμμένου». Τις ανάγκες σε όλη την Αττική καλύπτουν σήμερα μόλις δύο. Δεδομένων των κωλυμάτων για νέες προσλήψεις, η κ. Κεραμέως υπέδειξε την εναλλακτική της στοχευμένης κινητικότητας, που μπορεί να βοηθήσει και στην ενίσχυση του προσωπικού σε κρατικά ιδρύματα, που είναι πλήρως υποστελεχωμένα. Ενίσχυση των υπαρχουσών δομών μπορεί να προκύψει και από συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού φορέα.
Παράλληλα, προτείνεται η ενίσχυση του θεσμού της αναδοχής και η σχετική «προετοιμασία» της κοινωνίας, όπως και η θεσμοθέτηση αυστηρότερων ρυθμίσεων σχετικά με την ιδιωτική υιοθεσία. Αποφασιστικής σημασίας, ωστόσο, σύμφωνα με την κ. Κεραμέως, είναι ο περιορισμός της αναμονής με την οριοθέτηση ενός συνολικού χρονικού πλαισίου μέσα στο οποίο να ολοκληρώνεται η υιοθεσία. Δεδομένου, όμως, ότι τα (υγιή) παιδιά προς υιοθεσία στην Ελλάδα είναι αριθμητικά λιγότερα από τους ενδιαφερόμενους γονείς, η κ. Κεραμέως κρίνει ότι η αξιοποίηση του θεσμού των διακρατικών υιοθεσιών μπορεί να δώσει λύση στη δυσεπίλυτη εξίσωση…