«Ολες οι πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν να απαντήσουν σε τρία κυρίως ζητήματα: ποιος χρηματοδοτεί τα τζαμιά, ποιος μορφώνει τους θρησκευτικούς λειτουργούς του Ισλάμ και ποια είναι η σχέση του ισλαμικού δικαίου με τον δικαιικό πολιτισμό της Ευρώπης». Με αυτή τη δήλωση χθες ο Νίκος Φίλης –κατά την ομιλία του στη Βουλή για τη ρύθμιση μέσω της οποίας δρομολογούνται οι διαδικασίες ανέγερσης ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα– κατέδειξε την προβληματική που απασχολεί την Ευρώπη, η οποία ωστόσο εν πολλοίς μοιάζει να παραβλέπει ένα βασικό. «Ο πραγματικός ελέφαντας στο δωμάτιο είναι άλλος. Οτι η Ευρώπη δεν έχει αποδεχθεί το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι είναι μια πραγματικότητα. Είναι εδώ, οι περισσότεροι είναι Ευρωπαίοι πολίτες ή νόμιμοι μετανάστες και στην Ευρώπη έχουν βρει ασφάλεια για τη ζωή των ιδίων και των οικογενειών τους, αξιοπρέπεια και ευκαιρίες για ένα καλύτερο μέλλον», τόνισε. «Εχουμε πολιτική για τη διαχείριση του Ισλάμ και αυτή η πολιτική έχει ως βάση της το άρθρο 13 του Συντάγματος. Πρέπει να διαχειριστούμε σωστά και με τον καλύτερο τρόπο για το εθνικό συμφέρον και την κοινωνική συνοχή το πρόβλημα που θέτει η ύπαρξη 200.000 μουσουλμάνων στην Αθήνα», είπε.
Πιο συγκεκριμένα, ο υπουργός Παιδείας αποδόμησε πολλά από τα επιχειρήματα των πολέμιων του τεμένους στην Αθήνα. «Υποστηρίζουν ορισμένοι ότι η κατασκευή ενός τεμένους στην Αθήνα θα είναι πόλος έλξης μουσουλμάνων. Αν τα τεμένη ήταν πόλος έλξης για τους μουσουλμάνους, τότε δεν θα είχε έρθει κανένας μουσουλμάνος στην Αθήνα, θα ήταν όλοι στη Θράκη, στη Ρόδο και στην Κω. Πόλος έλξης είναι οι οικονομικές ευκαιρίες και γι’ αυτό η επιδίωξη της Χρυσής Αυγής να μειωθούν οι μετανάστες έγινε πραγματικότητα στα χρόνια της κρίσης. Η φτώχεια και η οικονομική καταστροφή έφεραν τη μείωση των μεταναστών. Γι’ αυτό και οι άτυποι χώροι προσευχής υπολογίζουμε ότι έχουν μειωθεί κατά 40% τουλάχιστον. Θέλετε μια “καθαρή” χώρα; Κοιτάξτε γύρω σας ποιες είναι οι “καθαρές” χώρες και πείτε στον ελληνικό λαό την αλήθεια. “Καθαρές” χώρες είναι μόνο οι φτωχές χώρες. Είναι μόνο οι χώρες που κανείς δεν θέλει να πάει εκεί», είπε.
Μάλιστα, θύμισε ότι οι εθνικοί πόλεμοι στους οποίους πρωταγωνίστησε η Ευρώπη είναι σχετικά πρόσφατο φαινόμενο σε σχέση με τους θρησκευτικούς πολέμους. «Γι’ αυτό ο Πάπας έσπευσε με αφορμή τη σφαγή του ιερέα στη Γαλλία να διευκρινίσει ότι είμαστε σε πόλεμο αλλά όχι σε θρησκευτικό πόλεμο. Αυτός είναι ο ελέφαντας, κι εμείς οφείλουμε να τον δούμε έγκαιρα και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε ώστε να μη συμβεί αυτό που επιδιώκουν οι φονταμενταλιστές τύπου ISIS ή Μπρέιβικ, δηλαδή να μη ζήσουμε έναν θρησκευτικό πόλεμο».
Στρέφοντας το βλέμμα στη μεγάλη πλειοψηφία που εξασφάλισε η ρύθμιση –και ο δήμαρχος της Αθήνας Γιώργος Καμίνης ζήτησε την επίσπευση των διαδικασιών–, ο κ. Φίλης υπενθύμισε ότι «όλοι οι πρωθυπουργοί από το 1894, όταν έγινε η πρώτη συζήτηση για τέμενος στην Αθήνα, ήταν θετικοί για την κατασκευή του. Ακόμα και ο Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το υποσχέθηκε στους Αραβες αναλαμβάνοντας διεθνή δέσμευση για τη χώρα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έπραξε το ίδιο, οι συζητήσεις τότε αφορούσαν μια έκταση στο Μαρούσι. Επί Κώστα Σημίτη ψηφίστηκε ο πρώτος νόμος για την κατασκευή του στην Παιανία. Επί Κώστα Καραμανλή δόθηκε η πλέον σωστή λύση, αυτή που ακολουθούμε και σήμερα, με τον ν.3512/2006 που υποστήριξε η Μαριέττα Γιαννάκου. Και με την ευκαιρία αυτή, της οφείλουμε ένα ευχαριστώ. Επί Γιώργου Παπανδρέου ψηφίστηκε η πρώτη τροποποίηση του ν.3512 ώστε να επιλυθεί σειρά γραφειοκρατικών ζητημάτων. Επί δικής μας κυβερνήσεως, ο Π. Λαφαζάνης και ο Αρ. Μπαλτάς έφεραν τη δεύτερη τροποποίηση και εμείς την τρίτη». «Η ύπαρξη άτυπων τζαμιών είναι ντροπή για τη χώρα και για τους μουσουλμάνους. Είναι, επίσης, και διαρκής κίνδυνος για την ασφάλεια όλων μας. Το τέμενος είναι το πρώτο βήμα. Ηδη είμαστε στην πορεία υλοποίησης του δεύτερου βήματος, καθώς ήδη έχουμε δώσει άδειες λειτουργίας σε 4 τζαμιά, το ένα εκ των οποίων στη Θήβα. Αυτά τα τζαμιά λειτουργούσαν επί χρόνια αλλά εμείς πετύχαμε να περάσουν από την “γκρίζα ζώνη” στο φως της νομιμότητας», πρόσθεσε.
Ωστόσο, ο κ. Φίλης έθεσε κατόπιν τα εξής ερωτήματα: «Αφού τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του ν.3512 για την ίδρυση και λειτουργία του τεμένους Αθηνών, συμπεριλαμβανομένης της τοποθεσίας κατασκευής του αλλά και των τετραγωνικών μέτρων του εμβαδού του, δεν έχουν αλλάξει, γιατί χρειάστηκαν τρεις τροποποιήσεις του νόμου έως σήμερα;». Ο ίδιος θεωρεί ότι η απάντηση στα παραπάνω «αναδεικνύει τις πολλαπλές παθογένειες της διοίκησης και του τρόπου με τον οποίο σχεδιάζουμε και υλοποιούμε τις λύσεις. Ενώ οι κεντρικές πολιτικές επιλογές είναι σωστές και δεν αμφισβητούνται, οι άλλες παράμετροι θέτουν σειρά πρακτικών και γραφειοκρατικών ζητημάτων που φθάνουν στο σημείο να αμφισβητούν την ίδια την υλοποίηση των κεντρικών πολιτικών αποφάσεων». Βεβαίως, πάντα μετράει η πολιτική βούληση (φιλτραρισμένη από το πολιτικό κόστος) που μπορεί να… επισπεύσει ή να αμελήσει θέματα.