Ολη η Παύλιανη είναι ζωγραφισμένη. Το ξύλο που εξέχει μετατρέπεται στη μύτη του Πινόκιο. Η ρωγμή στον τοίχο συνδέει δύο ραγισμένες καρδιές. Ενας σωλήνας γίνεται προβοσκίδα ελέφαντα. Πίσω από τα κάγκελα του εγκαταλελειμμένου σπιτιού, ζωγραφισμένος ο κατάδικος κι από κάτω «Φίλε, έχεις ένα τσιγάρο;». Από τους καθρέπτες στον δρόμο κρέμονται βούρτσες με την ένδειξη «Για να πας να χτενιστείς». Πάνω στην κούνια διαβάζεις «Κούνια που σε κούναγε…». Το σπασμένο παγκάκι με τις μεσαίες θέσεις να λείπουν είναι «Το παγκάκι των τσακωμένων»…
Τα πρόσωπα των επισκεπτών «σπάνε» αυθόρμητα σε ένα χαμόγελο κάθε φορά που περπατούν στα δρομάκια του ορεινού χωριού στη Φθιώτιδα, που «ακουμπάει» στις πλαγιές της Οίτης, σε υψόμετρο 1.050 μ. Εδώ, το χιούμορ περισσεύει. Ο κ. Γιώργος, μόνιμος κάτοικος, και η κ. Μαρία που πηγαινοέρχεται από την Αθήνα, εκτός του ότι ζωγραφίζουν ακατάπαυστα, συντονίζουν την ομάδα των νέων του χωριού, ενώ όλοι μαζί, εθελοντικά, φροντίζουν να ομορφύνουν το περιβάλλον τους. Αποτέλεσμα; Μία ευφάνταστη προσέγγιση, ένας οικισμός πολύχρωμος, χαρούμενος, πόλος έλξης χωρίς αμφιβολία για τον τουρισμό, η ανάπτυξη του οποίου σημειώνεται με ταχείς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια. Ολα αυτά, όχι μόνο με την ανοχή αλλά περισσότερο με την παρότρυνση του προέδρου της Κοινότητας, Γιώργου Ρηγάκη, ο οποίος δίνει την ταυτότητα του τόπου: «Περισσότερο τουριστικές, λιγότερο αγροτικές οι δραστηριότητες των λιγοστών κατοίκων της Παύλιανης – μόλις 70 τον χειμώνα, αν και το καλοκαίρι ο αριθμός αγγίζει τους 800. Το χωριό μας, 340 σπίτια. Στο ηλικίας ενός αιώνα κτίριο του σχολείου, το οποίο δεν λειτουργεί πλέον, στεγάζεται το Κέντρο Ενημέρωσης του Εθνικού Δρυμού Οίτης – έχουμε βάλει όλο το βουνό σε μία αίθουσα! Χίλια διακόσια καταγεγραμμένα είδη φυτών, το 1/5 της ελληνικής χλωρίδας», θα πει ο ίδιος, χωρίς να κρύβει την υπερηφάνειά του: «Χαίρομαι πολύ για τους συγχωριανούς μου, επειδή όλοι προσφέρουν – τα πάντα είναι προϊόν εθελοντικής εργασίας. Ολοι “συνένοχοι” στο χιούμορ, παρασύρουμε ο ένας τον άλλο και απολαμβάνουμε από κοινού το αποτέλεσμα».
Η προσπάθεια των Παυλιανιτών, όμως, δεν εξαντλείται μέσα στο χωριό. Από εκεί ξεκινάει το μονοπάτι που οδηγεί στο δάσος, σε μια διαδρομή παραποτάμια. Σύμφωνα με τον πρόεδρο, «Εχουμε το ποτάμι, τον Ασωπό, που καταλήγει στον Μαλιακό Κόλπο. Ξεκινώντας την πεζοπορία, περνάς τη “Μουσική γέφυρα” – τα ξύλα της ζωγραφισμένα άσπρο-μαύρο, σαν πιάνο. Συνδεδεμένη με φωτοκύτταρα, όταν τη διασχίζει κάποιος, ακούγεται μουσική! Προχωρώντας, ο επισκέπτης θα δει τα τρία κτίρια της Υδροκίνησης – νεροπρίονα, μαντάνια, νερόμυλο. Λίγο πιο πέρα, θα προσέξει το “Πολύτεκνο”, το δέντρο με τα πέντε έλατα μαζί… Ακολουθεί το Πάρκο Αναψυχής, γεμάτο αθλοπαιδιές, όλα κατασκευές των ντόπιων. Βόλεϊ, ποδοσφαιράκι, flying fox – τροχαλία σε συρματόσκοινο για πέρασμα πάνω από το ποτάμι… Χώρος να ψήσεις αλλά και να καθίσεις για φαγητό. Δυνατό σημείο, το υπαίθριο θερμαινόμενο τζακούζι. Πιο πέρα, τα δεντρόσπιτα. Η θέα καταπληκτική, όλη η Οίτη και η Παύλιανη… Και οι εκπλήξεις δεν σταματούν – μονοπάτια για πεζοπορία, υδροβιότοπος… Ευτυχώς, τον χειμώνα έχουμε πολύ ελεύθερο χρόνο εδώ για να συγκεντρώνουμε τις ιδέες μας και να προχωρούμε στην υλοποίησή τους».
Εξασφάλιση πόρων
Δεν αρκεί όμως η κατασκευή. Απαιτείται και η συντήρηση, η ανατροφοδότηση της ωραίας εικόνας του χωριού, γεγονός που προϋποθέτει δαπάνες. Πώς εξασφαλίζονται; «Αλλοτε μας δίνει ο δήμος, άλλοτε ο Σύλλογος Παυλιανιτών Αθήνας και ο αντίστοιχος της Λαμίας. Αυτοί βοηθούν πολύ», διευκρινίζει ο κ. Ρηγάκης, «το ίδιο κάνουν και οι κάτοικοι, φυσικά. Μέχρι και ξένοι, που έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή, θα εργαστούν εθελοντικά. Ξεθώριασαν τα χρώματα σε ένα τοίχο; Θα πάρουν τα πινέλα να βάψουν. Δεν υπάρχει κούραση σ’ αυτό. Ολοι το κάνουν με χαρά. Αλλά και ο επισκέπτης, θέλουμε αφού μας κρίνει και περάσει καλά, να έρθει κι εκείνος να ζωγραφίσει κάτι μαζί μας».
Πληθώρα εκδηλώσεων
Εντονη η πολιτιστική δράση της Παύλιανης το καλοκαίρι, όπως ενημερώνει ο κ. Γιώργος Ρηγάκης, πρόεδρος της κοινότητας: «Κάθε χρόνο διοργανώνουμε ένα δεκαήμερο πολιτιστικών εκδηλώσεων τον Αύγουστο. Βραδιές με μουσικό γλέντι, προβολή ταινίας, κουκλοθέατρο – μέχρι food festival!».
Αξίζει ακόμη να αναφερθεί πως φέτος συμπληρώνει τα 50 χρόνια ζωής το ορειβατικό καταφύγιο της Παύλιανης, το οποίο ανήκει στον φυσιολατρικό σύλλογο «Φοίβος». Ο κ. Γιάννης Σφυρής, μουσικός και μέλος του συλλόγου, ενημερώνει σχετικά: «Ο ξενώνας βρίσκεται σε υψόμετρο 1.200 μ. και φιλοξενεί αποκλειστικά ορειβατικές ομάδες, οι οποίες είναι εγγεγραμμένες στην Ομοσπονδία. Ο “Φοίβος” δραστηριοποιείται στη φυσιολατρία και ορειβασία πανελλαδικά, το καταφύγιο όμως αποτελεί το “διαμάντι” μας. Σχεδόν ολόκληρο είναι προϊόν εθελοντικής εργασίας και συνεισφοράς. Παραπέμπει σε ελβετικό σαλέ, μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 36 άτομα σε 4κλινα δωμάτια, ενώ διαθέτει κοινόχρηστα μπάνια. Περιβάλλεται από μια τεράστια βεράντα που βλέπει όλη την Οίτη, εξασφαλίζοντας έτσι μια απίστευτη θέα. Γύρω γύρω τζαμαρία, οπότε ακόμη κι όταν χιονίζει, πάλι δεν χάνεις τη μαγεία. Οι επισκέπτες μαγειρεύουν, πλένουν, σκουπίζουν μόνοι τους. Μοναδική “απαίτηση”, να αφήσουν το μέρος τόσο καθαρό, όσο θα ήθελαν να το βρουν οι ίδιοι φτάνοντας».