Θυμάμαι σε μία παραλία προ κρίσης, μία κυρία να συζητά με τον σύζυγό της και να περιγράφει πώς η κόρη της από συμβασιούχος σε υπουργείο, μπορούσε να μονιμοποιηθεί. Θυμάμαι να μιλά για πρόσωπα, πολιτικές επιλογές, τακτικισμούς κ.ά.
Το θυμήθηκα με αφορμή την τελευταία απόφαση του υπουργείου Παιδείας να εισάγει – για δεύτερη φορά -, και να ψηφίσει (νύχτα) ρύθμιση με την οποία μπορούν να ενταχθούν σε προσωποπαγείς θέσεις μελών ΔΕΠ (δηλαδή, χωρίς ανοιχτή πρόσκληση προς κάθε ενδιαφερόμενο, που έχει τα ακαδημαϊκά προσόντα για τη θέση) άτομα που κατέχουν σήμερα θέση επιστημονικού, ερευνητικού και διδακτικού προσωπικού (ΕΕΠ και ΕΔΙΠ, αντιστοίχως) σε ΑΕΙ/ΤΕΙ. Ανάλογη ρύθμιση είχε παρουσιασθεί τον περασμένο Μάιο αλλά απεσύρθη.
Αξια και με προσφορά στο ίδρυμά τους, τα περίπου 1.500 άτομα που βρίσκονται σήμερα σε θέσεις ΔΕΠ και ΑΕΙ. Ωστόσο, για να καταλάβει κάποιος θέση ΔΕΠ πρέπει να συμμετάσχει σε ανοιχτό διαγωνισμό, στον οποίο μπορεί να συμμετάσχει όποιος άλλος επιθυμεί. Εάν το επιθυμούν οι 1.500 ας το κάνουν, με αυτή τη διαδικασία. Μετά και τις αντιδράσεις που ξεσηκώθηκαν κατά της ρύθμισης από την πανεπιστημιακή κοινότητα, είναι η καλύτερη διαδικασία για όσους από τους 1500 θέλουν να έχουν καριέρα ως πανεπιστημιακοί. Με αξιοπρέπεια και σε ανοιχτές διαδικασίες.