Αποψη: Πλαίσιο οπισθοδρόμησης

Αποψη: Πλαίσιο οπισθοδρόμησης

1' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το χαρακτηριστικό της νέας σχολικής χρονιάς δεν είναι ότι τα σχολεία άνοιξαν με λιγότερα ή περισσότερα προβλήματα διαχείρισης προσωπικού, αλλά ότι ξεκινούν με νέο πλαίσιο σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Υποτίθεται δε ότι το νέο πλαίσιο είναι αποτέλεσμα εθνικού διαλόγου. Ενός διαλόγου που δεν υπήρξε στην ουσία, όχι μόνο γιατί είχε επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, αλλά και γιατί δεν έγινε στο πραγματικό συνθετικό προβλεπόμενο όργανο της Πολιτείας, στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας. Ταυτόχρονα με τον «διάλογο-αντιπερισπασμό», το υπουργείο Παιδείας προχώρησε σε αποσπασματικές νομοθετικές πρωτοβουλίες και ρυθμίσεις.

Σε μια συγκυρία που η κυβερνητική πολιτική δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις οικονομικές της υποσχέσεις, παρέχει «θεσμικό αίμα» στις φίλα προσκείμενες συνδικαλιστικές ομάδες, ώστε να παραμείνουν συσπειρωμένες. Η λογική του ελέγχου της διοίκησης της εκπαίδευσης οδήγησε σε «λαϊκίστικα» νομοθετήματα για τις επιλογές των στελεχών εκπαίδευσης, που εκτός από την καταστρατήγηση των αρχών της διοικητικής επιστήμης, δημιούργησε ενστάσεις και αμφισβήτηση της νομιμότητας των ρυθμίσεων.

Αλλά και οι πρόσφατες παρεμβάσεις σε Νηπιαγωγεία, Δημοτικά και Γυμνάσια, διαπνέονται από ιδεοληψίες και την εξυπηρέτηση συντεχνιακών λογικών. Η εξοικονόμηση προσωπικού με την περικοπή προγραμμάτων, όπως η ευέλικτη ζώνη, η θεατρική αγωγή, η πληροφορική, το project, είναι οπισθοδρόμηση.

Η αποδόμηση του μορφωτικού χαρακτήρα του Γυμνασίου με τον διαχωρισμό σε «βασικά και μη βασικά» μαθήματα, είναι επίσης οπισθοδρόμηση. Με ποια κριτήρια δεν είναι βασικά η Γεωγραφία, η Βιολογία, η Πληροφορική, η Πολιτική Αγωγή; Το πρόβλημα δεν είναι οι ανακεφαλαιωτικές εξετάσεις και σε ποια μαθήματα θα γίνονται. Το πρόβλημα είναι η επικράτηση της λογικής ότι οι γραπτές εξετάσεις δεν αποτελούν μορφή εκπαίδευσης, δηλαδή άσκησης της έκφρασης των μαθητών και στον γραπτό λόγο, και μάλιστα σε μια εποχή συνθηματολογικής μορφής επικοινωνίας. Η συγκρότηση της ολοκληρωμένης προσωπικότητας των μαθητών, με την οικοδόμηση γνώσεων, την ανάπτυξη δεξιοτήτων και τη διαμόρφωση αξιών, δεν μπορεί να γίνει με την υποβάθμιση του μορφωτικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Η πραγματική μεταρρύθμιση θα πρέπει να παρεμβαίνει σε όλες τις πλευρές του εκπαιδευτικού συστήματος. Και φυσικά η αξιολόγηση είναι μια αυτονόητη διαδικασία βελτίωσης. Παρά τις επικοινωνιακές θριαμβολογίες, δυστυχώς, η ασκούμενη πολιτική διαιωνίζει τις παιδικές αρρώστιες του συντεχνιασμού και της αποσπασματικότητας και ταλαιπωρεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

* Ο Γ. Κουμέντος είναι σχολικός σύμβουλος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή