Η μαυροδάφνη που πήρε το όνομά της από την όμορφη μελαχρινή εργάτρια στο Αχάια Κλάους στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά και η επιτυχής διάσωση της ποικιλίας μαλαγουζιάς από τον Ευάγγελο Γεροβασιλείου, δεν αποτελούν πλέον «εθνικά» μυστικά. Πολλοί από τους 450 επιβάτες του κρουαζιερόπλοιου Seabourn Odyssey, που για πρώτη φορά κατέπλευσε στα ελληνικά νερά (αγκυροβολώντας σε Πειραιά, Ναύπλιο και Μύκονο), γνωρίζουν πλέον την ιστορία, τη γεύση και το άρωμα των ελληνικών κρασιών χάρη στα σεμινάρια γευσιγνωσίας που πραγματοποιήθηκαν εν πλω από τον Θόδωρο Λέλεκα, αντιπρόεδρο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων Οίνου και Αποσταγμάτων. Η αμερικανική ακτοπλοϊκή εταιρεία, που απευθύνεται σε κοινό από τις ΗΠΑ, τις σκανδιναβικές χώρες, τη Μ. Βρετανία και το Βέλγιο, διοργανώνει πολυτελείς κρουαζιέρες που προσφέρουν «κάτι» παραπάνω στους πελάτες της. «Δίνουν έμφαση στο γαστρονομικό κομμάτι, εξ ου και μεριμνούν πάντοτε το μενού να είναι εμπνευσμένο από την εθνική κουζίνα κάθε χώρας, όπου πλέει το κρουαζιερόπλοιο, και να σχεδιάζεται από διεθνώς καταξιωμένους σεφ», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Λέλεκας, που συνεργάστηκε με την εταιρεία προκειμένου να προετοιμαστεί η λίστα με τα ποτά (όπου διετίθεντο ελληνικά κρασιά και ελληνικές μπίρες από μικρές ζυθοποιίες). Ο αρμόδιος σομελιέ του κρουαζιερόπλοιου, ο Αργεντίνος Sebastian Pacheco, όταν διαπίστωσε ότι έπρεπε στο μενού να μπει και ελληνική πινελιά, ζήτησε τη συνδρομή του κ. Λέλεκα ως ειδήμονα· μια κίνηση ενδεικτική της άγνοιας για το ελληνικό κρασί, ακόμα και επαγγελματιών όπως ο ίδιος.
«Προεξάρχουσα θέση στην παρουσίαση είχαν τα τέσσερα ΠΟΠ κρασιά: το μοσχοφίλερο από τη Μαντινεία, το ασύρτικο από τη Σαντορίνη, το αγιωργίτικο από τη Νεμέα και το ξινόμαυρο από τη Νάουσα, που είναι οι κατεξοχήν πρεσβευτές μας στο εξωτερικό». Οι συμμετέχοντες γνώριζαν μόνον το ασύρτικο χάρη στο brand name της Σαντορίνης. «Πες μας πώς προφέρεται το μοσχοφίλερο!», ζητούσαν να μάθουν οι ταξιδιώτες, που κρατούσαν αδιάλειπτα σημειώσεις. Εξίσου, όμως, μελέτησαν και τις ποικιλίες των γλυκών κρασιών, όπως το vinsanto και η μαυροδάφνη. «Τους ενθουσίασαν οι ελληνικές ποικιλίες, τις οποίες αν και έμπειροι οινόφιλοι, δεν γνώριζαν», σημειώνει ο κ. Λέλεκας, «εγκωμίασαν το τόσο food friendly κρασί μας, που συνδυάζεται αβίαστα με πολλά πιάτα». Αποκορύφωμα της οινικής «περιήγησης» ήταν η επίσκεψη ομάδας ταξιδιωτών στο οινοποιείο Σκούρα στο Αργος, κατά την ολιγόωρη στάση του κρουαζιερόπλοιου στο Ναύπλιο. Η ξενάγησή τους στους αμπελώνες, η οινική δοκιμή, αλλά κυρίως το κόκκινο κρασί σε συνδυασμό με το χοιρινό κότσι… χαράχθηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη τους.
Δεν είχαν, όμως, μόνον τα κρασιά την τιμητική τους. Ούζο και τσίπουρο μπήκαν εξίσου στο μικροσκόπιο των φιλομαθών ταξιδιωτών. «Το ούζο το συνέκριναν με διεθνή ποτά, με βάση τον γλυκάνισο, όπως η σαμπούκα και το παστίς», περιγράφει ο κ. Λέλεκας, «το τσίπουρο ήταν για εκείνους πιο οικείο απόσταγμα, τους θύμιζε την γκράπα». Η συζήτηση, ωστόσο, έγινε ακόμα πιο ζωηρή, αν και χωρίς αλκοόλ, όταν ο κ. Λέλεκας έκανε το σεμινάριο για το ελληνικό ελαιόλαδο. «Ως δείγμα τους είχα φέρει λάδι από την Καλαμάτα, τη Σητεία και τη Μυτιλήνη», εξηγεί ο ίδιος, «εδώ οι απορίες ήταν ακόμα περισσότερες». Οι συμμετέχοντες, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, αγοράζουν μόνον σποραδικά ελαιόλαδο ιταλικής ή ισπανικής προέλευσης. «Ενα κομψό μπουκαλάκι με ελαιόλαδο κοσμεί περισσότερο την κουζίνα τους παρά… αξιοποιείται». Με τις διαφοροποιήσεις στη γεύση και τις πολλαπλές χρήσεις του ελληνικού ελαιολάδου ενθουσιάστηκαν. «Η χαρά τους ήταν ακόμα μεγαλύτερη, όταν τους είπα ότι με το ελαιόλαδο ενδείκνυται ακόμα και να τηγανίζουν τις πατάτες», καταλήγει υπομειδιώντας ο κ. Λέλεκας. Οι μαθητές- επιβάτες τον αποχαιρέτησαν στη Μάλτα με την υπόσχεση ότι και στην πατρίδα τους θα έπιναν ένα ποτήρι ελληνικό κρασί στην υγεία των οινοπαραγωγών μας.