Γλυκόπικρη γεύση άφησε η τελευταία πρωτοβουλία της πολιτικής διεύθυνσης της Βουλής, θέμα της οποίας ήταν να τιμήσει με ειδική εκδήλωση την Ημέρα Μνήμης Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, την Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τους Ελληνες Εβραίους που έχασαν τη ζωή τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης: Αναμφισβήτητα θετικό (και «γλυκό») είναι το γεγονός της πραγματοποίησης αυτής της εκδήλωσης στον Ναό της Δημοκρατίας. Δυστυχώς, όμως, αρκετά τα «πικρά» και αρνητικά που τη συνόδευσαν.
Η εκδήλωση έγινε από την Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών, από κοινού με την Κοινοβουλευτική Ομάδα Φιλίας Ελλάδας-Ισραήλ. Παρόντες, μεταξύ άλλων, επιζήσαντες της κατοχής και όμηροι, η πρέσβης του Ισραήλ κυρία Ιριτ Μπεν Αμπα, στελέχη της πρεσβείας και εκπρόσωποι εβραϊκών φορέων.
«Ιστορικό»
Ο προεδρεύων της εκδήλωσης, Κωνσταντίνος Δουζίνας (ΣΥΡΙΖΑ) κατ’ αρχήν υπενθύμισε το σύντομο ιστορικό: Α) Η 27η Ιανουαρίου καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων τον Ιανουάριο του 2004 ως Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τους ΄Ελληνες Εβραίους που έχασαν τη ζωή τους στα νασιζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και όσους με μοναδική αλληλεγγύη και αυταπάρνηση έσωσαν συμπολίτες τους από βέβαιο θάνατο. Β) Την επόμενη χρονιά στις 2 Νοεμβρίου του 2005 η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών με το 60/7 ψήφισμά της ανακήρυξε την 27η Ιανουαρίου, ημέρα απελευθέρωσης του Άουσβιτς, ως «Διεθνή Ημέρα Μνήμης Θυμάτων του Ολοκαυτώματος». Γ) Πέρυσι στις 27 Ιανουαρίου η Βουλή των Ελλήνων διοργάνωσε μια Ειδική Εκδήλωση Μνήμης και τοποθέτησε Αναμνηστική Στήλη στο Περιστύλιο. Μετά το τέλος της εκδήλωσης έγινε μια τελετή στη Στήλη αυτή της Μνήμης στο Περιστύλιο της Βουλής. Μιλώντας σε αυτή την τελετή, η κυρία Μπεν Αμπα, σημείωσε – όπως αναφέρεται σε δελτίο Τύπου της Βουλής: «Η ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος είναι μια μέρα κατά την οποία πρέπει να θυμόμαστε πόσο ευάλωτη είναι η ανθρώπινη φύση αλλά και πόσο βάρβαρη μπορεί να είναι ταυτόχρονα. Είναι καθήκον δικό μας να μιλήσουμε για το Ολοκαύτωμα, για να προστατέψουμε την ανθρωπότητα από φασιστικούς ηγέτες, έτσι ώστε να μην μπορέσουν να επαναληφθούν όσα συνέβησαν, είναι το ηθικό χρέος μας προς όλες τις ζωές που χάθηκαν».
Ρόδα και αγκάθια
Πράγματι υπάρχει αυτή η Στήλη Μνήμης, στο Περιστύλιο. Επισημαίνεται, όμως, η ύπαρξή της τουλάχιστον κατά τις επισκέψεις σχολείων; Και γιατί έστω αυτή η μικρή χθεσινή τελετή δεν προαναγγέλθηκε στον Τύπο, ώστε να λάβει την αναγκαία προβολή; Παραλλήλως: Γιατί στον ήδη γεμάτο από «κουφάρια» προθηκών (προηγηθείσα Εκθεση για τον Α.Παπανδρέου που έληξε) ίδιο χώρο του Κοινοβουλίου δεν προετοιμάστηκε στοιχειωδώς μια ανάλογη μικρότερη Εκθεση; Ισως, το Ιδρυμα της Βουλής που αναλαμβάνει τέτοιες πρωτοβουλίες να είχε μια απάντηση.
«Αγκάθια», ωστόσο, εντοπίστηκαν και σε ένα άλλο επίπεδο: Τα στελέχη που έλαβαν το λόγο στην ειδική εκδήλωση χθες, προέβησαν μεν σε σημαντικές αναφορές, πλην όμως με ορισμένες επιλογές τους έριξαν σκιές οι ίδιοι στις παρεμβάσεις τους.
Περίπτωση πρώτη: Ο κ. Δουζίνας, πέραν της παρεμβάσεώς του για το ζήτημα, έκρινε σκόπιμο να ανακοινώσει στους προσκεκλημένους ότι έξω από την αίθουσα (όπου διεξήχθη η εκδήλωση) θα μπορούσαν να βρουν και να παραλάβουν το πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών. «Η Επιτροπή ολοκλήρωσε τις εργασίες της στις 28 Ιουλίου 2016. Το πόρισμα είναι διαθέσιμο προς ενημέρωσή σας» είπε. Και οι γνωρίζοντες θυμούνται ότι αν και είχε προαναγγελθεί, συζήτηση και ψήφισμα επί του πορίσματος από την Ολομέλεια δεν έχει γίνει έξι μήνες μετά…
Περίπτωση δεύτερη: Ο υπουργός Παιδείας Κων.Γαβρόγλου μεταξύ άλλων ανέφερε: «Πρόκειται για ένα έγκλημα που δεν επιτρέπει εφησυχασμό. Ο φασισμός παραμονεύει. Η σιωπή, όπως τότε έτσι και σήμερα, ενάντια σε φαινόμενα ρατσισμού είναι συνενοχή. Είναι κρίσιμο να τα θυμόμαστε όλα αυτά, ιδιαίτερα στη συγκυρία, στην οποία βρισκόμαστε, μια συγκυρία κατά την οποία βλέπουμε φασιστικές και νεοναζιστικές ομάδες να βγαίνουν από την αφάνεια και τη ρητορική του μίσους να διαχέεται πέρα από αυτές σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας. Ας μην υποτιμάμε την επικινδυνότητα μιας τέτοιας ρητορικής».
Παρά δε το γεγονός ότι παραδέχθηκε πως το Υπουργείο Παιδείας έχει υποχρέωση να ενθαρρύνει την καλλιέργεια της ιστορικής μνήμης και «γύρω από τις συνθήκες που γέννησαν το Ολοκαύτωμα», και έναντι του εύλογου ερωτήματος τί γίνεται σε αυτό το θέμα, ο ίδιος έδωσε την μάλλον αποκαρδιωτική απάντηση: «Στα σχολεία μας σήμερα ένα δίωρο είναι αφιερωμένο στη μνήμη και την κατανόηση του Ολοκαυτώματος, στη θωράκιση της δημοκρατίας και των ανθρωπιστικών ιδανικών μας». Ενα δίωρο, σε όλη τη σχολική χρονιά, με το συγκεκριμένο περιεχόμενο βιβλίων και σπουδών.
Περίπτωση τρίτη: Ο Πρόεδρος της Βουλής Ν.Βούτσης ανάμεσα στ’ άλλα, αφού είπε ότι «οι εξελίξεις στην Ευρώπη οδηγούν σε καταστάσεις και αναβιώσεις συμπεριφορών ρατσιστικών, ξενοφοβικών και φιλο-ναζιστικών, αλλά και σε κρατικές συμπεριφορές που «φλερτάρουν» με τέτοιες νοοτροπίες», μίλησε για την ανάγκη δράσης «από κοινού, όλων των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου». Για να σπεύσει να προσθέσει: «Αντιλαμβάνεστε ποιος εξαιρώ και αυτοεξαιρούνται κιόλας», εννοώντας φυσικά τα στελέχη της Χρυσής Αυγής που –φυσικά…- απουσίαζαν από την εκδήλωση. Ο κ. Βούτσης, δυστυχώς, επέλεξε και σε αυτήν ακόμα την περίσταση να μην τους ονοματίσει, ενώ διαρκώς μακραίνει και ο κατάλογος των περιπτώσεων αντικοινοβουλευτικής συμπεριφοράς που παραμένουν εκτός πειθαρχικού ελέγχου, παρά την ύπαρξη τόσο Κανονισμού όσο και Κώδικα Δεοντολογίας.