To «Ακροπόλ Παλάς» είναι πολύ ωραίος χώρος για να φωτογραφίζεται κανείς, αλλά είναι ωραίο και για πολλές άλλες σημαντικότερες χρήσεις που είχαν εξαγγελθεί πανηγυρικά από πολλούς υπουργούς διαφορετικών κυβερνήσεων, τουλάχιστον τα τελευταία έξι χρόνια.
Κατά καιρούς, είχαν πει ότι με την ολοκλήρωση των εργασιών στο ιστορικό κτίριο θα στεγαστούν: μεγάλο πωλητήριο του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων, εκθέσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, ψηφιακές βιβλιοθήκες, δράσεις σύγχρονων δημιουργών, διεθνείς συναντήσεις, αμφιθέατρο και μεταφραστικές καμπίνες για συνέδρια, ενώ στον έκτο όροφο με την τεράστια βεράντα και το δώμα του 7ου θα λειτουργήσει εστιατόριο.
Για το τελευταίο πρέπει να προκηρυχθεί διαγωνισμός για τον ιδιώτη που θα αναλάβει. Oμως, κάποιοι από τους κάτω χώρους –από τα υπόγεια έως τον πρώτο– ήταν ήδη έτοιμοι από το καλοκαίρι. Οι όροφοι που δεν είχαν ολοκληρωθεί το περασμένο διάστημα θα μπορούσαν να απομονωθούν ώστε να λειτουργήσει το κάτω μέρος του επταώροφου κτιρίου μέχρι το έτοιμο «Αθηναϊκό σαλόνι», όπως σχεδίαζαν τότε υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ.
Θα τα είδε όλα αυτά η κ. Κονιόρδου, όταν ξεναγήθηκε, ποζάροντας φυσικά και για τις απαραίτητες φωτογραφίες, στο αναξιοποίητο μνημείο, που θα μπορούσε με τη μερική, έστω, λειτουργία του να δώσει άλλη πνοή στην πολύπαθη και χιλιοκαμένη Πατησίων. Δεν μας είπε, όμως, πόσο προχώρησαν όλες εκείνες οι υποσχέσεις των προκατόχων της, ανάμεσά τους και του κ. Μπαλτά, ο οποίος ονειρευόταν στο «Ακροπόλ Παλάς» και μια «θερμοκοιτίδα πολιτισμού».
Ενταγμένο έργο στο ΕΣΠΑ 2007-2013 με υπογραφείσα σύμβαση 8 εκατ. ευρώ, «κατάπιε» πολλά χρήματα που και πάλι δεν ήταν αρκετά, αφού το υπουργείο αναζητούσε τη βοήθεια της Περιφέρειας για τουλάχιστον 2 εκατ. ακόμη μέχρι να το δούμε έτοιμο. Προς το παρόν, φωτίζεται εξωτερικά, αλλά εσωτερικά στοιχειώνει. Τίποτα καινούργιο δεν ανακοίνωσε η υπουργός Πολιτισμού και για οποιοδήποτε άλλο έργο. Από τον περασμένο Νοέμβριο που ανέλαβε (τρεις μήνες πια) δεν μάθαμε τι έγινε με το ηλεκτρονικό εισιτήριο, τα πωλητήρια του ΤΑΠ, τον σύγχρονο πολιτισμό, το θέατρο ειδικότερα – που εκπλήσσει καλλιτεχνικά παρά τις αντίξοες συνθήκες αλλά εργασιακά υπονομεύεται. Σε δύο μήνες ξεκινά το θερινό ωράριο στα μουσεία και δεν γνωρίζουμε ούτε εκεί τι γίνεται. Πώς αξιοποιεί το υπουργείο όλον αυτό τον πλούτο, σε μια χώρα που μόνο ο τουρισμός φαίνεται να πηγαίνει καλά;
Ανακοίνωσε, όμως, η κ. Κονιόρδου πιλοτικό δίκτυο φεστιβάλ έπειτα από συνάντηση στην οποία συμμετείχαν 100 διευθυντές και οργανωτές θερινών φεστιβάλ θεάτρου και μουσικής, εκπρόσωποι δήμων, προϊστάμενοι εφορειών αρχαιοτήτων προκειμένου να διευκολυνθούν και συνέργειες με φεστιβάλ του εξωτερικού. Το νέο «εύρημα» είναι φεστιβάλ τριών κατηγοριών: αυτά που φιλοξενούνται σε αρχαιολογικούς χώρους, τα φεστιβάλ που γίνονται σε ακριτικές και απομακρυσμένες περιοχές και αυτά που πραγματοποιούνται στα νησιά τα οποία υποδέχονται πρόσφυγες.
Ο θεσμός των φεστιβάλ έχει πράγματι όπως είπε η υπουργός «μια πλούσια κληρονομιά» αλλά και πολλές αμαρτίες που δεν ξεχνιούνται. Χορτάσαμε από φιέστες… Αλλά ακόμη κι αν δούμε μόνο τη θετική πλευρά, πώς και με ποια χρήματα θα γίνουν όλα αυτά τώρα;
Οσο για τις γραπτές προτάσεις που ζήτησε και αυτή η ηγεσία του υπουργείου, δεν χρειαζόταν να ταλαιπωρεί τους συμμετέχοντες. Στα αρχεία του υπουργείου υπάρχουν εκατοντάδες πρακτικά από τις δεκαετίες του ’80, του ’90, μέχρι εκείνες του ΕΚΕΘΕΧ, όσων πίστεψαν την Ακαδημία Τεχνών, τους καλλιτέχνες όπως οι Λευτέρης Βογιατζής, Θόδωρος Τερζόπουλος, Γιώργος Κουρουπός, Θεόδωρος Αντωνίου, Ρούλα Πατεράκη και τόσοι ακόμη που πήγαιναν όταν τους καλούσε το ΥΠΠΟ για βοήθεια, τους συγγραφείς, θεατρολόγους και άλλους που πίεζαν να στηρίζουν το ελληνικό έργο.