«Ο Νίκος ήταν τεχνικός πληροφορικής για πολλά χρόνια στην Καθημερινή. Οταν χάλαγε κάποιος υπολογιστής, οι συνάδελφοί του τον περίμεναν για να ξεμπλοκάρει το σύστημα. “Καλώς τον, που ήρθε να μας σώσει”, λέγανε. Ε, αυτό έκανε και τώρα».
Τόσο απλά, η Ιωάννα, σύζυγος του Νίκου Θεολόγου που έσβησε στα 51 του χρόνια, πριν προλάβει ο ίδιος να υποβληθεί σε μεταμόσχευση, περιγράφει την ύψιστη προσφορά ζωής, να δωρίσει το όργανά του σε άλλους ασθενείς.
Ο Νίκος από την ηλικία των 37 ετών εμφάνισε καρδιακές αρρυθμίες. Αργότερα έβαλε βηματοδότη και τελικά έφτασε στην καρδιακή ανεπάρκεια. Πρίν δεκατέσσερις μήνες, μπήκε στη λίστα για μεταμόσχευση. Στις 23 Ιανουαρίου ξημερώματα υπέστη αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο από το οποίο δεν ανέκαμψε. Οταν η Ιωάννα ενημερώθηκε ότι πλέον ο Νίκος ήταν εγκεφαλικά νεκρός, η σκέψη της πήγε στη δωρεά οργάνων, κάτι που έγινε αρκετές ημέρες μετά. «Εκλαιγα και παρακαλούσα τους γιατρούς του Ωνασείου, “σώστε τα όργανα”», περιγράφει στην «Κ» η Ιωάννα, εξηγώντας ότι λόγω της κατάστασης της υγείας του αυτό δεν ήταν ούτε δεδομένο, ούτε εύκολο. «Χωρίς να είμαι ιδιαίτερα θρήσκα, πιστεύω ότι εάν συνέβη κάποιο θαύμα, αυτό ήταν ότι τα όργανα σώθηκαν».
«Ηταν κοινή μας απόφαση. Πάντα είμαστα υπέρ, αλλά ευαισθητοποιηθήκαμε περισσότερο όταν χρειάστηκε να μπεί και ο Νίκος σε λίστα για μεταμόσχευση». Η Ιωάννα αντιμετωπίζει και η ίδια προβλήματα υγείας. «Το συζητούσαμε με τον Νίκο. Οτι δηλαδή, κάποιος από τους δυό μας μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση. “Παιδί μου, ένας από τους δύο θα την κάνει. Τουλάχιστον ας δώσουμε ότι μπορούμε”, λέγαμε. Είχε τρομερό χιούμορ. Με τον Νίκο ζούσαμε κάθε δευτερόλεπτο. Μέχρι και την τελευταία στιγμή, γελάγαμε».
Τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου, ομάδες γιατρών από τα νοσοκομεία Ευαγγελισμός, Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης και Γ. Γεννηματάς έφτασαν στο Ωνάσειο για την αφαίρεση νεφρών, ήπατος και κερατοειδών αντίστοιχα. Ενας άνδρας 48 ετών από τη Θεσσαλονίκη που υποβαλλόταν σε αιμοκάθαρση εδώ και 9 χρόνια και ένας άνδρας 56 ετών από την Αθήνα που ήταν σε αιμοκάθαρση επί δέκα χρόνια, μεταμοσχεύθηκαν με τους δύο νεφρούς.
H Ιωάννα επαναφέρει συγκλονισμένη τις στιγμές στο Ωνάσειο, όταν είχαν έρθει οι ομάδες των γιατρών για την αφαίρεση των οργάνων: «Θυμάμαι, έναν γιατρό που είχε συγκινηθεί και μου έλεγε, ότι η δική του ανταμοιβή είναι να βλέπει μετά τους μεταμοσχευμένους. Μού περιέγραψε πόσο τραγικό ήταν όταν ο δότης είναι ένα παιδί μόλις δύο ετών και πόσο συγκλονιστικό είναι όταν ένα παιδί επτά ετών μόνιμα καθηλωμένο σε κρεβάτι, τρέχει στους θαλάμους του νοσοκομείου μετά τη μεταμόσχευση».
«Για εμένα ο Νίκος δεν έχει φύγει», καταλήγει η Ιωάννα. «Είναι ακόμα εδώ. Με ένα καλό αποτύπωμα στη γη. Σκέφτομαι πόσα παιδιά δεν θα μείνουν ορφανά επειδή ο πατέρας τους υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση χάρις στον Νίκο, πόσα εγγόνια θα γνωρίσουν τον παππού τους, πόσες γυναίκες δεν θα χρειαστεί να φορέσουν μαύρα. Και αυτό είναι τεράστιο».
Ο Νίκος Θεολόγου ήταν και «δικός μας» άνθρωπος. Εργάσθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή για πολλά χρόνια ως τεχνικός πληροφορικής στο τμήμα υποστήριξης. Οσοι είχαν την τύχη να βρεθούν κοντά του, μιλάνε για έναν άνθρωπο πράο, ευθύ, ευρηματικό, οργανωτικό, μεθοδικό, και συνεπή. Μα το πιο σημαντικό είναι ότι ήταν αγαπητός, με ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο και χαμογελαστός έως το τέλος.