Ως αντιστάθμισμα στις αλκυονίδες ημέρες που δεν χαρήκαμε φέτος, η νέα έκθεση του Ιδρύματος Θεοχαράκη μεταθέτει χρονικά το καλοκαίρι στην εκπνοή του χειμώνα. Με θέμα θαλασσινό και τίτλο «Παρά θίν’ αλός», πάνω από 70 έργα νεοελληνικής ζωγραφικής, που προέρχονται κυρίως από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη, θα δημιουργήσουν στο κέντρο της Αθήνας ένα νοητό παράθυρο με απρόσμενη θέα προς το υγρό στοιχείο.
Το «παρών» δίνουν όλες οι γενιές ζωγράφων. Το ταξίδι ξεκινάει με τους μεγάλους μας θαλασσογράφους, τον Κωνσταντίνο Βολονάκη που σταδιοδρόμησε στο Μόναχο, τη Βιέννη και την Τεργέστη, προτού επιστρέψει στην πατρίδα και εγκατασταθεί στον Πειραιά, αλλά και τον Ιωάννη Αλταμούρα που «έφυγε» σε νεαρή ηλικία αλλά άφησε εξαιρετικά έργα με το μυστικιστικό φως του ευρωπαϊκού βορρά.
Τη σκυτάλη παίρνει ο Παρθένης, ο Νικόλαος Λύτρας και ο Οικονόμου αλλά και οι εκπρόσωποι και επίγονοι της γενιάς του ’30. Στην έκθεση ξεχωρίζουν τα μεγάλα τοπία με την υπογραφή του Παναγιώτη Τέτση, μια ανάμνηση αγάπης για τον δάσκαλο που είχε εκθέσει στο Ιδρυμα, τα τελευταία του έργα, λίγες ημέρες προτού συμπληρωθεί ένας χρόνος από τον θάνατό του. Αποτύπωσε τη γενέτειρα Υδρα και την αγαπημένη του Σίφνο, με χρώμα αλλά και με σινική μελάνη. Ιδιαιτέρως αξιόλογα έργα παρουσιάζουν και νεότεροι σε ηλικία καλλιτέχνες όπως η Μαρία Φιλοπούλου και ο Κώστας Παπανικολάου, που έχουν αφιερώσει μεγάλο μέρος της πορείας τους στη θεματολογία αυτή.
Στο Ιδρυμα Θεοχαράκη, πλοία, ιστιοφόρα, βάρκες σχηματίζουν έναν διαχρονικό στόλο που καταπλέει σε λιμάνια, σε ήρεμες ή αγριεμένες θάλασσες. Ακτές, χερσόνησοι και νησιά φτιάχνουν τον δικό τους χάρτη. Η επιμέλεια είναι της Λαμπρινής Καρακούρτη – Ορφανοπούλου. Το αφιέρωμα θα διαρκέσει μέχρι και τις αρχές Μαΐου.