Αυστηρότερο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο θα διέπει τη λειτουργία των εταιρειών που παρέχουν διαδικτυακά υπηρεσίες μεταφορών, επιχειρεί να προωθήσει το υπουργείο Υποδομών. Στόχος του υπουργείου είναι να οριοθετηθούν οι κανόνες λειτουργίας των εν λόγω εταιρειών, καθώς σήμερα η ελληνική νομοθεσία στερείται σχετικού θεσμικού πλαισίου. «Υπάρχουν εταιρείες τύπου “Uber”, που παρέχουν μεταφορικές υπηρεσίες στην Ελλάδα, αλλά δεν φορολογούνται στη χώρα», τόνισε σε ραδιοφωνικές δηλώσεις του ο υφυπουργός Υποδομών Ν. Μαυραγάνης, ανοίγοντας ξανά τον διάλογο που απασχολεί Ευρώπη, ΗΠΑ και Ασία (η Uber λειτουργεί σε 77 χώρες και σε πάνω από 527 πόλεις).
Η εταιρεία βρέθηκε αντιμέτωπη σε πολλές πόλεις με δικαστικές διαμάχες, έντονες αντιδράσεις από επαγγελματίες αυτοκινητιστές, ωστόσο συνέχισε να λειτουργεί και να αναπτύσσεται. Βασική αιτία της διαμάχης που προέκυψε σε όλο τον κόσμο είναι το γεγονός ότι παρέχει τη δυνατότητα σε μη επαγγελματίες να εκτελούν μεταφορικό έργο. Ακριβώς αυτό το κενό στη νομοθεσία επιχειρεί από την πλευρά της να καλύψει και η Ε.Ε., η οποία προωθεί ρύθμιση που θα επιτρέπει στα κράτη-μέλη τη χρήση τεχνολογικής πλατφόρμας για την εκτέλεση μεταφορικού έργου. Στο επίκεντρο βρίσκεται η οριοθέτηση του πλαισίου που θα διέπει τη λειτουργία των συγκεκριμένων υπηρεσιών.
Η Uber από την πλευρά της κατάφερε και στην Ελλάδα να παρακάμψει αυτό το κενό, παρέχοντας την αμφιλεγόμενη κατά πολλούς υπηρεσία εντός των ορίων του νόμου. Πρακτικά προχώρησε στην πρόσληψη οδηγών (όχι αυτοκινητιστών ταξί) από αδειοδοτημένες εταιρείες ενοικιάσεως αυτοκινήτων, οι οποίες συνεργάζονται με την Uber ή διαθέτουν άδεια ενοικίασης αυτοκινήτου με οδηγό, δυνατότητα που παρέχεται μέσα από τον τελευταίο νόμο για την απελευθέρωση των αδειών ταξί. Ετσι, οι οδηγοί – συνεργάτες της Uber μπορούν να μεταφέρουν επιβάτες στον τελικό προορισμό μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας της εταιρείας.
Το περιεχόμενο του νομοσχεδίου που προωθεί το υπουργείο Υποδομών δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμα, ωστόσο ο κ. Μαυραγάνης έκανε λόγο για εταιρείες οι οποίες «ισχυρίζονται ότι έχουν δικαίωμα να παρέχουν μεταφορικό έργο, χωρίς να εδρεύουν στην Ελλάδα και χωρίς να έχουν ουσιαστική σχέση με τον τόπο στον οποίο παρέχεται το έργο αυτό».