Μια παράξενη ιστορία ελβετοελληνικής συνεργασίας κρύβεται πίσω από το κτήμα Πάτοινος στην Πάτμο, το μοναδικό οινοποιείο του νησιού το οποίο έχει στηθεί σε εκτάσεις του μοναστηριού. Ο Ιωσήφ Ζησιάδης, ο διευθυντής και εμπνευστής του κτήματος Πάτοινος, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι τα έξι του χρόνια μεγάλωσε στην Ελλάδα, όταν η οικογένειά του μετακόμισε στην Ελβετία λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του που ήταν…«Ωρολογοποιός. Πήγα σχολείο στην Ελβετία, σπούδασα στην Ελβετία» διηγείται ο κ. Ζησιάδης, 20 χρόνια βουλευτής και τρία χρόνια «υπουργός» Δημόσιας Τάξης σε καντόνι της Λωζάννης. Αποδίδει την καλή γνώση των ελληνικών στη γυναίκα του που είναι Ελληνίδα. «Το καλύτερο λεξικό» αστειεύεται. Οταν το 1985 επισκέφτηκε την Πάτμο, από τότε ονειρευόταν τον αμπελώνα που κατάφερε να δημιουργήσει το 2011, όταν πήρε το καλώς έχειν από τη Μονή για να φυτευθούν τα πρώτα δέκα στρέμματα. Οι ποικιλίες 70% Ασύρτικο και το 30% Μαυροθήρικο, φυτεύθηκαν και καλλιεργήθηκαν από 4 Ελβετούς αμπελουργούς και με κονδύλια 850 ατόμων (800 Ελβετών, 35 Γάλλων και Ιταλών και 15 Ελλήνων) που «αγόρασαν» ρίζες στον αμπελώνα στην Πάτμο επενδύοντας σε εναλλακτικές διακοπές στο κτήμα που έχει δημιουργηθεί, αφού σύντομα φυτεύθηκαν και ελιές και λαχανόκηποι. Στο αμπέλι εφαρμόζεται η βιοδυναμική καλλιέργεια και ο κ. Ζησιάδης λέει πως πρόκειται για εύκολο εγχείρημα λόγω του κλίματος. «Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσες ασθένειες όπως στην Ελβετία που βρέχει συνέχεια» εξηγεί.
Ο Αναστάσης Μπόκολας ξεκίνησε να κάνει κρασί το 2010 από τα 15 στρέμματα οικογενειακά αμπέλια στην Τρίπολη, όλα μοσχοφίλερο και φέτος εμφιάλωσε πρώτη φορά το δικό του κρασί –για να τα καταφέρει σπούδασε στο ΤΕΙ οινολογίας– στις εγκαταστάσεις ενός οινοποιείου στην περιοχή. «Βρίσκομαι σε περιοχή Natura και χρειάζονται ειδικές άδειες για να φτιάξω οινοποιείο» εξηγεί. Το 2015 φύτεψε ακόμα 8 στρέμματα, ενώ έχει τη δυνατότητα (έχει δικαιώματα) για άλλα 17 στρέμματα στην περιοχή. Προς το παρόν πειραματίζεται με την οινοποίηση του μοσχοφίλερου βγάζοντας ροζέ εκτός από λευκό.
Ο Γιώργος Κίτος είναι γεωπόνος και αγρότης στη Λάρισα. Καλλιεργεί φιστίκια και παράγει κρασί από αμπέλι 15 στρεμμάτων. Το 2010 έκανε την πρώτη του εμφιάλωση και το κρασί του το διαθέτει σε ιδιώτες και επαγγελματίες. Γιατί προχώρησε στην εμφιάλωση; «Γιατί θέλω να κάνω καλό κρασί και το καλό κρασί δεν μπορεί να είναι χύμα. Αν ήθελα θα έκανα εισαγωγή κρασί χύμα και θα το πουλούσα να κάνω τον έμπορο και να βγάλω λεφτά» απαντά με αποστομωτική ειλικρίνεια.
Τουλάχιστον 30 μικρά οινοποιεία έχουν ξεμυτίσει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα παρά την οικονομική κρίση. Μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πρόκειται καν για οινοποιεία με την έννοια των εγκαταστάσεων αλλά για οινοποιούς. Ανθρώπους, δηλαδή, που οινοποιούν και εμφιαλώνουν κρασί από ιδιόκτητους αμπελώνες, τους οποίους περιποιούνται με φροντίδα και μεράκι, αλλά εμφιαλώνουν σε εγκαταστάσεις άλλων. Ο λόγος; Φυσικά η αγάπη για το κρασί.
Εξαγωγές
Οπως όλα δείχνουν, υπάρχει χώρος και για τους μικρούς ακόμα και για εξαγωγές. Η Σοφία Πέρπερα, οινολόγος και υπεύθυνη για το πρόγραμμα προώθησης ελληνικών κρασιών στην Αμερική τονίζει ότι στις ΗΠΑ είναι μόδα τα μοναδικά ξεχωριστά κρασιά. «Υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν κρασιά που δεν τα έχει κανένας άλλος» τονίζει. Βέβαια οι εξαγωγές απαιτούν συγκεκριμένες προδιαγραφές και κάποιες ποσότητες.