Εχει καταστεί κοινή συνείδηση ότι η κατάσταση στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο έφτασε στο μη περαιτέρω, όσον αφορά τη λειτουργία του και την εκπλήρωση του σκοπού του. Ουσιαστικά, συγκρούονται δύο αντιλήψεις. Αφενός, εκείνη της τήρησης κανόνων βασισμένων σε ένα σχέδιο επικυρωμένο από την ιστορική πείρα και το παράδειγμα των μεγάλων πανεπιστημίων του εξωτερικού, όπου η διδασκαλία γίνεται και η μάθηση κερδίζεται μέσα από μια διασταύρωση της εύλογης τάξης με την έλλογη ελευθερία, και, αφετέρου, εκείνη που διαμορφώθηκε υπό περιστάσεις ξεπερασμένες προ πολλού στη χώρα μας. Και εννοώ την καθιέρωση του πανεπιστημιακού ασύλου ως μέτρου δημοκρατικής προστασίας σε ένα καθεστώς ανελευθερίας.
Αποτέλεσμα αυτού του ετεροχρονισμού του ασύλου είναι αυτό μεν να έχει υποστεί κακοήθη μετάλλαξη σε θεσμό επιβολής της αυθαιρεσίας και της βίας μειοψηφικών ομάδων, οι δε λειτουργίες του Πανεπιστημίου να περιπέσουν σε κατάσταση εξάρτησης από την ανεξέλεγκτη βούληση των εν λόγω ομάδων ή και των πολιτικών πατρώνων τους, μη εξαιρουμένης ίσως καμιάς απόχρωσης του πολιτικού φάσματος.
Στις συνθήκες αυτές, οι οποίες, πέραν των άλλων συνεπειών, οδηγούν σε εκτροπή του Πανεπιστημίου από τον ρόλο του, αφού η τέτοια πολιτικοποίησή του δεν έχει καμιά σχέση με τη λειτουργία του εκείνη που, μέσω της ελευθερίας και της άμιλλας των ιδεών, συντελεί στη διάπλαση των ελεύθερων, σκεπτόμενων και ενεργών πολιτών, είχαμε πλήθος θλιβερών αποτελεσμάτων, ένα εκ των οποίων καταγράφηκε αυτές τις ημέρες εις βάρος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με την κακοποίηση πράγματι εμβληματικών εκδηλώσεων υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών από εκείνους που… επαγγέλλονται όχι μόνον τους προμάχους τους, αλλά και μετατρέπουν το άσυλο της ελευθερίας σε προαγωγό της ασυδοσίας.
Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας δεν πρόκειται να υποκύψει στην εξαλλοίωση του ρόλου του. Αλλά όταν τα πράγματα φτάνουν στην κόψη του ξυραφιού, είναι η ώρα να λαμβάνονται οι αναγκαίες και γενναίες αποφάσεις.
* Ο κ. Αχιλλέας Ζαπράνης είναι πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.