Αφορμή για να γνωριστούμε ήταν ο πόλεμος που μου έκανε η «Καθημερινή» όταν διοικούσα τον ΟΤΕ. Η αρχή της σχέσης δεν υποσχόταν πολλά, αλλά γρήγορα αναπτύχθηκε αμοιβαίος σεβασμός. Τα χρόνια που ήμουν στο διοικητικό συμβούλιο της εφημερίδας, κατάλαβα καλύτερα τα κίνητρα του δυναμικού και έξυπνου αυτού ανθρώπου. Είχε πάθος με την Ελλάδα και φιλοδοξούσε να παίξει ρόλο στα κοινά. Ιδεολόγος με πρακτική σκέψη και πείρα, σπάνιος συνδυασμός, ήξερε τη δύναμη που του έδινε ο έλεγχος της «Καθημερινής». Δεν τη χρησιμοποιούσε όμως για να κερδίσει χρήματα, ούτε για να αυτοπροβληθεί. Θωράκισε την εφημερίδα οικονομικά και με κατάλληλα στελέχη έτσι ώστε να γίνει ένα πραγματικά ανεξάρτητο όργανο με διεθνές κύρος, πολύτιμο για τον τόπο μας.
Οταν θα έχουν ξεχαστεί οι πλούσιοι και οι εφοπλιστές της εποχής μας, θα επιζήσει η μνήμη του Αριστείδη Αλαφούζου για τη συμβολή του αυτή και για το παράδειγμά του στην κοινωνία μας.