Με ένα ματσάκι δυόσμο

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Π​​ριν από αρκετά χρόνια, σ’ ένα ταξίδι στο Ισραήλ, στην πόλη Λοντ, δοκίμασα το νοστιμότερο ταμπουλέ που έχω φάει ποτέ. Καθώς περπατούσα σε μια φτωχογειτονιά με χαμηλά σπίτια, οι γυναίκες μιας οικογένειας Αράβων κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι στην αυλή και ετοίμαζαν το ταμπουλέ, μιλώντας δυνατά και γελώντας.

Η μία έκοβε τον μαϊντανό, η άλλη τον δυόσμο, η μικρή κόρη καρέ ντομάτας. Προσπάθησα να πιάσω κουβέντα, μήπως και μάθω κάποιο μυστικό της συνταγής τους, αλλά δεν μιλούσαν αγγλικά. Μιλούσαν όμως τη «γλώσσα» της φιλοξενίας. Εβαλαν λίγο ταμπουλέ σε ένα πιάτο και μου έδωσαν να δοκιμάσω. Από την έκφραση του προσώπου μου κατάλαβαν πόσο πολύ μου άρεσε, και η πρεσβύτερη της συντροφιάς έπιασε ένα ματσάκι δυόσμο και άρχισε να το κουνάει, λέγοντάς μου με αυτήν την κίνηση ότι εκεί βρίσκεται το μυστικό της νοστιμιάς.

Από τότε ακολουθώ τον κανόνα, βάζοντας μπόλικο δυόσμο στο γευστικότατο αυτό πιάτο της αραβικής κουζίνας.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να έρθεις κοντά με τον Αλλο, τον Ξένο. Να επικοινωνήσεις, να βρεις κοινό έδαφος. Ισως δεν υπάρχει ασφαλέστερος, πιο άμεσος και αποτελεσματικός από το φαγητό. Η μαγειρική είναι μια διεθνής γλώσσα, που όλοι την καταλαβαίνουν. Δεν χρειάζονται ερμηνευτικά εργαλεία, ίσως, μόνο, να είναι κανείς ανοιχτός σε νέες γεύσεις και πρόθυμος κάθε φορά να ζήσει καινούργιες γαστρονομικές εμπειρίες.

Πέρυσι, Γάλλοι πολίτες σε συνεργασία με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες διοργάνωσαν στη Γαλλία δύο φεστιβάλ φαγητού, όπου επιλεγμένα εστιατόρια φιλοξένησαν στις κουζίνες τους μετανάστες και πρόσφυγες μάγειρες που ζουν στη Γαλλία. Ετοίμασαν μενού από την πατρίδα τους, τα οποία προσφέρονταν σε συγκεκριμένη μέρα και τιμή στα συνεργαζόμενα εστιατόρια.

Φέτος, η πρωτοβουλία αυτή επεκτάθηκε και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, καθώς και στην Ελλάδα. Το Refugee Food Festival πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα σε γνωστά εστιατόρια της Αθήνας. Οι μόνιμοι σεφ τους υποδέχθηκαν στις κουζίνες τους τον Χασάν από τη Σομαλία, τον Κούρδο Μπρασάνκ, τη Μαμπουμπέκ από το Ιράν, τον Αμπντούλ από τη Δαμασκό, τον Ρεζά από το Αφγανιστάν. Αντάλλαξαν ιδέες, αποκάλυψαν μυστικά, έφτιαξαν μια γευστική «γέφυρα» επικοινωνίας μεταξύ τους, αλλά και με τους πελάτες που έσπευσαν να στηρίξουν την προσπάθεια.

Πιστεύω πολύ στη δύναμη της μαγειρικής. Στο φαγητό που ετοιμάζουμε γι’ αυτόν που αγαπάμε, για να γλυκάνουμε τον θυμό ή την απογοήτευσή του, να επουλώσουμε τις καθημερινές του «πληγές». Η μαγειρική μπορεί να μικρύνει τις αποστάσεις.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή