Ο «πρωτάρης» που κατέκτησε το Παρίσι

Ο «πρωτάρης» που κατέκτησε το Παρίσι

5' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Λάσκαρης, γνωστός μόνο με το μικρό του όνομα και αναγνωρισμένος από την αφρόκρεμα της κοινωνίας και του καλλιτεχνικού κόσμου της Αθήνας, παρουσίασε για πρώτη φορά στο παγκόσμιο κοινό τη δουλειά του, τη συλλογή Φθινόπωρο/Χειμώνας 2017-18, στο πλαίσιο τηs Εβδομάδας Υψηλής Ραπτικής στο Παρίσι. Με επιβλητικό φόντο την Αίθουσα Faust, ένα τούνελ κάτω από τη Γέφυρα Alexandre III στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, που έχει μετατραπεί σε δημοφιλές κλαμπ και χώρο επίδειξης συλλογών διάσημων σχεδιαστών μόδας.

Την κατάμεστη αίθουσα είχαν κατακλύσει μέλη της γαλλικής αριστοκρατίας, Ελληνες φίλοι του δημιουργού (στους οποίους έχω την τιμή να συμπεριλαμβάνομαι), φασιονίστες, μπλόγκερς και 400 δημοσιογράφοι από όλα τα μέρη του κόσμου, καθώς και ρωσικά, κινεζικά και γερμανικά τηλεοπτικά κανάλια, το Fashion Channel και η βίβλος της μόδας, το site Fashion Now που έκανε live κάλυψη. Ηδη, από το απόγευμα της ίδιας μέρας, περιοδικά όπως το Madame Figaro, το ιταλικό Elle, το Αmica, το Harpers Bazaar παρουσίασαν μοντέλα και ζητούσαν πληροφορίες για τον σχεδιαστή. Εκτoτε, είναι σχεδόν πανταχού παρών στα διεθνή μίντια.

Η υπέροχη πρωτότυπη συλλογή συνδυάζει την πεμπτουσία της υψηλής ραπτικής με ένα υπερσύγχρονο βλέμμα στο σήμερα: την τελειότητα στη λεπτομέρεια και την αρχιτεκτονική του ρούχου, με μπρίο, χιούμορ και σουρεαλιστικές πινελιές.

Σημεία αναφοράς

Ο τίτλος της, «Πρίσμα», συμβολίζει την προσωπική ματιά του σχεδιαστή (και του καθενός μας) στα πράγματα και στη ζωή και αντικατοπτρίζεται στο κόσμημα/σύμβολο της κολεξιόν, το Κλειδί (του οίκου Anapnoe των αδελφών Δημοπούλου), πανταχού παρόν σε διαφορετικά μεγέθη, σαν κολιέ, βραχιόλι ή κρεμασμένο στον ώμο ή στην πλάτη, στολισμένο με πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους. Το Κλειδί ανοίγει τους Δρόμους, (δεύτερο σημείο αναφοράς της συλλογής), δηλαδή καθαρές γεωμετρικές φόρμες που συμβολίζουν δρόμους ζωής και θυμίζουν λεωφόρους και αυτοκινητοδρόμους. Επάνω τους κάνουν βόλτες αυτοκίνητα ανάμεσα σε δέντρα και σπίτια και περιφέρονται ζωάκια. Τρίτο σημείο αναφοράς είναι τα Σμάλτα, σε τόνους ρουμπινί, σμαραγδί ή άσπρο συνδυασμένο με απαλό ροζ, τοποθετημένα μέσα σε περίτεχνα χειροποίητα καλούπια που κατασκευάζονται στο ατελιέ του σχεδιαστή και στολίζουν κόκκινες, μπλε ή χακί κασμιρένιες μακριές ή κοντές κάπες, ζέρσεϊ βραδινές τουαλέτες ή ολόκληρα εξωτικά βραδινά φορέματα. Τέλος, οι Πέργκολες, μια πράσινη τουαλέτα και το νυφικό του Φινάλε, φτιαγμένα και τα δύο από μπανέλες, κεντημένα στη Θράκη και μονταρισμένα με οργκάντζα, γούνινα λουλούδια και πεταλούδες. (Τα γούνινα λουλούδια, καθώς και οι υπέρκομψες κόκκινες, άσπρες και οινοπνευματί-μπλε γούνινες τσάντες και γαρνιτούρες στα βραδινά φορέματα είναι δημιουργίες του οίκου Ιmpiel του Ιορδάνη Μιχαηλίδη από την Καστοριά).

Η θριαμβευτική αυτή παρουσία στην παριζιάνικη Εβδομάδα Υψηλής Ραπτικής αποτελεί τεράστιο άλμα για τον Λάσκαρη Βαλαβάνη, γεννημένο σε αγροτική οικογένεια στη μυστηριακή Σαμοθράκη, ο οποίος όμως δεν αισθανόταν καθόλου προορισμένος για αγρότης – άποψη με την οποία συμφωνούσε ευτυχώς και η μητέρα του! Από μικρός ένιωθε μεγάλη περιέργεια για τα σπίτια, που τότε στο χωριό του πάντα είχαν μια «κάμαρα για ξένους και πάντα ήθελα ν’ ανακαλύψω, κρυφά ή φανερά, πώς ήταν στολισμένη. Μ’ ενδιαφέρει τρομερά η διακόσμηση και ό,τι έχει να κάνει με το σπίτι. Αγοράζω περιοδικά για σπίτια και αγαπώ ταινίες και σίριαλ με εντυπωσιακά ντεκόρ…». (Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για έναν από τους καλύτερους, πιο γενναιόδωρους οικοδεσπότες της Αθήνας και εξαιρετικό σεφ!)

Τελειώνοντας το Δημοτικό ήρθε στην Αθήνα για να μείνει με την αδελφή του που δούλευε σε ξενοδοχείο και αποφάσισε ότι για σπίτι θα του ταίριαζε το κτίριο του Πολυτεχνείου. «Πάντα ήμουν φαντασμένος. Μου άρεσε το κάτι παραπάνω, τα πράγματα που δεν μπορούσα να έχω! Θα προτιμούσα να είχα γεννηθεί κάπου σαν τον Πύργο του Ντάουντον! Οταν πρωτοπήγα για μπάνιο στ’ Αστέρια, μου άρεσαν τόσο πολύ οι βίλες και οι καμπάνες της Γλυφάδας που σκεφτόμουν, “γιατί άραγε ο μπαμπάς μου δεν είχε φτιάξει κι’ αυτός κάτι τόσο ωραίο;”

Ετσι σιγά αρχίζεις και καταλαβαίνεις τι αρέσει και σε ποιο κόσμο θέλεις να ζήσεις».

Οταν ήταν στο Γυμνάσιο, δηλαδή περίπου 15 ετών, όλες οι φίλες της αδελφής του τον έπαιρναν μαζί τους στα μαγαζιά για να τις βοηθήσει να διαλέγουν ρούχα. «Και πάντα γινόταν καβγάς γιατί διαφωνούσα με τις πωλήτριες που έλεγαν “καλά, ακούτε αυτό το σκ…ό και όχι εμάς τις έμπειρες;”. Οι φίλες πάντα αγόραζαν αυτό που έλεγα εγώ. Σιγά σιγά όλες αυτές άρχισαν να με παροτρύνουν ν’ ασχοληθώ επαγγελματικά με το ρούχο».

Διάλεξε τη Σχολή Βελουδάκη, η οποία, χάρη στον ιδρυτή της που ήταν ζωγράφος, ήταν ειδικευμένη στη χρωματολογία, την ιστορία κοστουμιού και το σχέδιο. Το πρώτο εξάμηνο ανακάλυψε τους διεθνείς σχεδιαστές όπως τον Μπαλενσιάγκα, το Ζιβανσί κ.λπ. Προς το τέλος των δύο ετών των σπουδών του, δύο συμφοιτήτριές του που δούλευαν ήδη στο ατελιέ του διάσημου σχεδιαστή Γεράρδου τον προσκάλεσαν στην επίδειξη της κολεξιόν του. «Ηταν η πρώτη φορά που έβλεπα ζωντανό ντεφιλέ σε σαλόνι. Μαγεύτηκα και μόλις τέλειωσε η επίδειξη πήγα στον Γεράρδο και του είπα, “εγώ θέλω να δουλέψω εδώ!”. Ετσι κι έγινε. Εκεί έμαθα τα πάντα και στο επίπεδο που ήθελα. Αναζητούσα στα πάντα την ποιότητα. Στη συνέχεια έκανα βόλτες σε διάφορα ατελιέ όπως στου Βούρου που ήταν και σχεδιαστής θεάτρου και επιθεώρησης, και από τον οποίο επίσης έμαθα πολλά».

Αμερική και Γαλλία

Αργότερα, πήγε για 6 μήνες στον αδελφό του που μένει στην Αμερική και για άλλους 6 μήνες στο Παρίσι, όπου απέκτησε διεθνή αύρα, αντλώντας έμπνευση όχι μόνο από τους θρυλικούς μετρ της μόδας αλλά και την πλούσια καλλιτεχνική ζωή της γαλλικής πρωτεύουσας και τις εικαστικές τέχνες, που από τότε εμπνέουν και επηρεάζουν καθοριστικά την αισθητική του. (Η συλλογή Φθινόπωρο/Χειμώνας 2015, για παράδειγμα είχε ως θέμα τον Ελ Γκρέκο).

Στο τέλος της δεκαετίας του ’80, παρουσίασε την πρώτη προσωπική του συλλογή, σε συνεργασία με την Gallery Jade, αρχίζοντας έτσι την ανοδική του πορεία και τις επαφές του με την αθηναϊκή κοινωνία. Στηριζόμενος αποκλειστικά στις ικανότητες και στην αυξανόμενη φήμη του, άνοιξε το δικό του ατελιέ LASKARIS COUTURE. Επόμενο βήμα, το άνοιγμα προς το εξωτερικό. («Α, αυτό είναι πραγματικά Υψηλή Ραπτική», μου ψιθύρισε η πλαϊνή μου Γαλλίδα στο σόου).

Η επιτυχία της εξόρμησης στο Παρίσι οφείλεται όμως και στον επαγγελματισμό της εταιρείας Mephistopheles Productions (Greg Alexander στο Παρίσι και Αντί Ηλιοπούλου στην Αθήνα), υπεύθυνης για την άψογη ετοιμασία της παρουσίασης (με ωραία μανεκέν που, σπάνιο στις μέρες μας, δεν περπατούσαν σαν ιπποπόταμοι), και της προβολής του προφίλ του σχεδιαστή στο παγκόσμιο κοινό. Δεν είναι καθόλου «δεδομένο» για έναν, έστω και υπερταλαντούχο, «πρωτάρη» στον διεθνή χώρο να έρθει στο Παρίσι την παραμονή του ντεφιλέ και να βρει μπροστά του μια τόσο καλά οργανωμένη παρουσίαση και υποδοχή. Δείγμα του τι μπορούμε να καταφέρουμε οι Ελληνες όταν συνεργαζόμαστε αρμονικά και συντονισμένα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή