Η Μαρία Κάλλας, η Κατίνα Παξινού, ο Αλέξης Μινωτής, ο Κάρολος Κουν, η Ελένη Χατζηαργύρη, ο Θάνος Κωτσόπουλος, η Μάγια Λυμπεροπούλου, η Ρένη Πιττακή, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, η Αμαλία Μουτούση και πολλοί άλλοι θεατράνθρωποι σε εμβληματικούς ρόλους απεικονίζονται στις πάνω από 100 φωτογραφίες, αναρτημένες στους τοίχους της ταβέρνας του Λεωνίδα στο Λυγουριό. «Ο χώρος υποβάλλει τη γλώσσα και το σώμα να σταθούν σεβάσμια», λέει στην «Κ» ο Νίκος Καραθάνος, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησαν τόσοι που έχουν σφραγίσει την ιστορία των Επιδαύριων, όπως και ο ίδιος Λεωνίδας: ο ιδιοκτήτης της ιστορικής ταβέρνας, που απεβίωσε το απόγευμα της Τρίτης σε ηλικία 82 ετών, έχοντας δίπλα του την Κάκια του, τους γιους –τον Νίκο και τον Γιώργο–, τη νύφη του Σοφία και τα τέσσερα εγγόνια του, τους δύο Λεωνίδες, τον Γιώργο και τον Νίκο.
Ο Λεωνίδας ήταν «ένας άνθρωπος μιας άλλης ευγένειας, παρουσίας, δύναμης στον χώρο. Είναι κάτι αληθινά αυθεντικό και γι’ αυτό ανεκτίμητο», παρατηρεί στην «Κ» η Λένα Κιτσοπούλου. Η αλήθεια είναι πως το ήθος, η ευγένεια, η σοβαρότητα, η σεμνότητα του Λεωνίδα και της οικογένειάς τους είναι που «κράτησαν» την ταβέρνα όρθια, στις αλλαγές της εξηντάχρονης και πλέον ιστορίας της. Ο χώρος –μία εσωτερική αίθουσα και δύο αυλές σε δύο επίπεδα– ξεκίνησε να λειτουργεί το 1953 ως καφενείο, στη μέση του δρόμου που διασχίζει το Λυγουριό. Το 1954 το Εθνικό Θέατρο έφτασε για τα (πρώτα επίσημα) Επιδαύρια, με τον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη και τον Αλέκο Αλεξανδράκη στον ομώνυμο ρόλο. Ακολούθησε η «Εκάβη» με τον Μινωτή και την Παξινού, η οποία άλλωστε παρότρυνε την κ. Κάκια, τη σύζυγο του Λεωνίδα, να μαγειρεύει στο μικρό καφενείο και να «ταΐζει» τους ηθοποιούς. Η Μελίνα Μερκούρη, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Γιάννης Τσαρούχης έχουν «χρωματίσει» ιδιαίτερες στιγμές της ταβέρνας, χωρίς να λείπουν σταρ όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Τζένη Καρέζη, η Ζωή Λάσκαρη. Οι Χάρβεϊ Καϊτέλ, Κέβιν Σπέισι, Ιθαν Χοκ, Φιόνα Σο, Πέτερ Στάιν, Μορίς Μπεζάρ, Πίνα Μπάους είναι λίγοι από τους κορυφαίους ξένους καλλιτέχνες που πέρασαν από την ταβέρνα στο Λυγουριό. Η πολιτική και κοσμική ζωή της μεταπολίτευσης έχει επίσης αφήσει το δικό της αποτύπωμα, με πρωθυπουργούς (τους Ανδρέα και Γεώργιο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά), πληθώρα υπουργών και ξένους ηγέτες (Φρανσουά Μιτεράν, Μάσιμο ντ’ Αλέμα) να έχουν γευτεί τα μαγειρευτά της κ. Κάκιας.
«Κάθε φορά που πλησίαζε η έναρξη του φεστιβάλ ξανάνιωνε, άλλαζε η ψυχολογία του. Υπεραγαπούσε τους καλλιτέχνες», λέει στην «Κ» ο γιος του Νίκος. «Ηταν σαν θεατρικός πατέρας», παρατηρεί στην «Κ» ο Γιώργος Μοσχίδης, ενώ ο διευθυντής του Εθνικού Στάθης Λιβαθινός σημειώνει: «Ο Λεωνίδας δημιούργησε έναν κόσμο ζεστό. Ενωνε τις γενιές των ηθοποιών. Η ταβέρνα του ήταν ένα μικρό θέατρο μετά το θέατρο». «Ολο το άλλο είναι θόρυβος, δημόσιες σχέσεις. Εδώ είναι η ουσία», έλεγε ο Νίκος Κούρκουλος για τις ζυμώσεις που γίνονταν στον Λεωνίδα. Τα παιδιά του έχουν αποδειχθεί ήδη στιβαροί απόγονοι του ήθους του Λεωνίδα.