Μπορεί να είναι αθόρυβη και άνθρωπος χαμηλού προφίλ που δεν θέλει να προκαλεί, αποδεικνύεται όμως ιδιαίτερα ανθεκτική και ευέλικτη. Μια πανέξυπνη Κρητικιά, με ισχυρότατη πλέον θεσμική θέση που ξέρει να κινείται μεθοδικά κάτω από… τα ραντάρ, ξεγελώντας στην αρχική εντύπωση που δίνει. Μάλιστα πληθαίνουν οι φωνές όσων μαρτυρούν ότι ουσιαστικά κινεί τα νήματα του υπουργείου Πολιτισμού.
Η περίπτωση του Ελληνικού, όμως, φαίνεται να ξεπερνά οποιοδήποτε ταλέντο της. Αυτές τις μέρες όλα τα φώτα έχουν στραφεί στη γενική γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού και πρόεδρο του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου κ. Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη, με την αξιωματική αντιπολίτευση να ζητάει την καρατόμησή της προκειμένου να ξεμπλοκάρει το αδιέξοδο της υπόθεσης.
Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό της γεννημένης στα Χανιά αρχαιολόγου το 1952, θα εντυπωσιαστεί. Περισσότερο, όμως, θα εντυπωσιαστεί με την ικανότητα επιβίωσης που διαθέτει, η οποία σταδιακά την οδηγεί όλο και πιο ψηλά. Ας σταθούμε σε ένα μόνο σημείο: Από τον Φεβρουάριο του 2009 ώς τον Οκτώβριο του 2014 διετέλεσε γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Με το νέο οργανόγραμμα του ΥΠΠΟ το 2014 αντικαταστάθηκε με το σκεπτικό ότι ενώ, σύμφωνα με τον νόμο συνταξιοδοτείτο στις 31/12/2012, καθώς συμπλήρωνε τότε 35 χρόνια υπηρεσίας, με φωτογραφική –σύμφωνα με κάποιους– διάταξη παρέμεινε στη θέση της για δύο επιπλέον έτη. Ηταν καιρός λοιπόν να πάει σπίτι της. Πήγε, αλλά για λίγο. Με την απαραίτητη φασαρία, την καλλιέργεια του προφίλ… θύματος, αλλά και τη στήριξη συναδέλφων της αρχαιολόγων –αρκετοί από τους οποίους βρίσκονται σήμερα στο ΚΑΣ– που έκαναν λόγο για παράτυπη απομάκρυνση που έγινε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, επέστρεψε και μάλιστα θριαμβευτικά. Το 2015 ως αναπληρώτρια γενική γραμματέας του υπουργείου και λίγους μήνες αργότερα, ως γενική γραμματέας.
Απ’ ό,τι φαίνεται η Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη ξέρει καλά το power game. Στο υπουργείο, και κυρίως στο Μέγαρο Μαξίμου, άργησαν να το καταλάβουν και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν.