«Και Αμερική να ήμασταν, αυτό το κακό δεν θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε», λέει με έμφαση στην «Κ» ο κ. Χρήστος, συνταξιούχος, που ζει μόνιμα στη Νέα Πέραμο, αλλά το σπίτι του είναι κτισμένο σε λόφο ύψους 200 μέτρων από το επίπεδο της θάλασσας. «Από τις 5 π.μ. έως και τις 8.30 π.μ. έβρεχε με απίστευτη οξύτητα, εξ ου και σηκώθηκα αμέσως από το κρεβάτι» περιγράφει ο ίδιος που ήταν για ώρες αποκλεισμένος μαζί με τη γυναίκα του στο σπίτι. «Ανάλογη θεομηνία θυμάμαι τον Νοέμβριο του 1999, μόνον που η καταρρακτώδης βροχή δεν είχε επεκταθεί στη Μάνδρα ούτε είχαμε θύματα», διευκρινίζει θορυβημένος. «Η περιοχή μας έχει ιδιόρρυθμη μορφολογία, με συνέπεια ο συνδυασμός βορειοανατολικών και νοτίων ανέμων να αποβαίνει καταστρεπτικός».
Καθώς ο κ. Χρήστος δεν είχε καθαρίσει τα λούκια από τις πευκοβελόνες, μπήκε νερό στο σπίτι από τη μία μπαλκονόπορτα. «Εκτός από αυτό, όμως, δεν είχα άλλη ζημιά, χάρη στην κλίση του λόφου» εξηγεί, ενώ αγναντεύει το λιμάνι της Νέας Περάμου στον Σαρωνικό. «Τα νερά από καταγάλανα είναι τώρα καφέ» λέει με πικρία, «κάπου εκεί, στον χωματένιο πια βυθό, βρίσκεται και η βάρκα μου, έμαθα ότι έχει βουλιάξει αλλά δεν μπορώ να πάω να τη ρυμουλκήσω». Ο ίδιος, ωστόσο, νιώθει τυχερός εν μέσω αυτής της καταστρεπτικής συγκυρίας. «Περιμένω κάποια στιγμή να μας ανοίξουν τον δρόμο τα μηχανήματα του δήμου, τώρα, όμως, προτεραιότητα έχουν οι ανθρώπινες ζωές» καταλήγει, «εμείς, εδώ, έχουμε εφόδια για τις επόμενες μέρες…».
Οι απώλειες για την Ειρήνη και τον Στάθη, που μένουν πιο χαμηλά μεν, αλλά όχι μέσα στον ιστό της πόλης, όπου σημειώθηκαν βιβλικές καταστροφές, είναι περισσότερες. «Το χωράφι μας γέμισε φερτή ύλη, έπεσε η μία μάντρα, το υπόγειο πλημμύρισε», περιγράφει στην «Κ» ο Στάθης. Οπως όλες οι οικογένειες, στο υπόγειο είχαν συγκεντρώσει ό,τι δεν χωρούσε στο σπίτι, δηλαδή ένα ολόκληρο βιος. «Το νερό είχε ξεπεράσει το ένα μέτρο, οπότε όταν άνοιξα την πόρτα, επέπλεαν παντού ρούχα, παπούτσια και αναμνηστικά, που ήταν μέσα στη σιφονιέρα, τα «φυλαγμένα» μας χαλιά είχαν μουλιάσει, το χειρότερο, όμως, είναι ότι καταστράφηκε ολοσχερώς ο εξοπλισμός του καλοριφέρ (καυστήρας, μπόιλερ και λέβητας)». Από τις πέντε το πρωί το ζευγάρι προσπαθούσε, «κολυμπώντας», να αδειάσει το υπόγειο με μία αντλία, καθώς ανησυχεί ότι η βροχή θα επανέλθει δριμύτερη. «Η κατάσταση, βέβαια, στο κέντρο της πόλης είναι απελπιστική, καθώς εκεί το νερό δεν μπόρεσε να βρει διέξοδο και έπνιξε τη Νέα Πέραμο», εξηγεί ο Στάθης. «Συναντάς παντού κορμούς δέντρων, τσιμεντόλιθους, ακόμα και βάρκες που έχουν χάσει τον προορισμό τους» διηγείται ο ίδιος. «Η μεγαλύτερη, όμως, καταστροφή, από οικολογική πλευρά, μοιάζει να έχει γίνει στο λιμάνι μας, που έχει γεμίσει σκουπίδια από την ακτή έως και 40 μέτρα μέσα» λέει με προβληματισμό, «μέσα στο νερό διακρίνουμε ατάκτως ερριμμένα ομπρέλες, πολυθρόνες, πετρογκάλ, λάστιχα και βαρέλια».
Απογοητευμένος ο Στέργιος Τσαρτακλέας, που ζει στη Χερσόνησο της Αγίας Τριάδας, μεταξύ Νέας Περάμου και Μεγάρων, διαπίστωνε ότι στον υδροβιότοπο του Βαρκαρίου είχαν συσσωρευθεί τόσα σκουπίδια, που άλλαξαν την όψη και τη σύσταση των υδάτων του. «Καθώς κοιμάμαι με τα παντζούρια ανοικτά, αντιλήφθηκα ήδη από τις 3 π.μ. ότι είχε αρχίσει κάτι σαν κατακλυσμός» σημειώνει. «Εσπευσα να ξεβουλώσω τα λούκια», εξηγεί, «επειδή η βροχή έπεφτε κάθετα και δεν είχε αέρα, δεν προέκυψαν προβλήματα εντός του σπιτιού, αλλά ο κήπος μας είναι πλημμυρισμένος». Η νεροποντή έπεφτε ασταμάτητα μέχρι τις 7.30 π.μ., μετά ο καιρός απροσδόκητα «άνοιξε», για να «ξανασκοτεινιάσει» για ένα τέταρτο στις 12.30 μ.μ. «Ποιος ξέρει, όμως, τι μας ξημερώνει;» αναρωτιέται φωναχτά ο Στέργιος, που λόγω κλειστής εθνικής, δεν μπόρεσε να πάει στη δουλειά του.