«Η παιδική μου φίλη από το Ιράκ»

«Η παιδική μου φίλη από το Ιράκ»

2' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Για άλλους ήταν τα ξαδέρφια τους, για άλλους τα γειτονάκια, για άλλους τα παιδιά των φίλων των γονιών τους. Oλοι κρατάμε μια θέση στην καρδιά μας για τους παιδικούς μας φίλους, που έκαναν συναρπαστικά τα απογεύματα και τις Κυριακές μας, τις επισκέψεις, τις γιορτές. Για τον δημοσιογράφο Γιάννη Καραμαγκάλη ήταν η Χαουνάς.

Η Χαουνάς είχε έρθει στην Ελλάδα το 2003 με την οικογένειά της. Κούρδοι από το Ιράκ, χρειάστηκε να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους μετά τον βομβαρδισμό της πόλης τους. Η Χαουνάς ήταν τότε 8 χρόνων, προσφυγάκι, πολλά χρόνια πριν το μεταναστευτικό χτυπήσει δυνατά την πόρτα της χώρας μας.

Ο πατέρας του Γιάννη ήταν τότε τεντάς και σιδεράς, μονίμως σε αναζήτηση νέων βοηθών, «χεριών» που άντεχαν τη σκληρή δουλειά. Για χρόνια είχε στη δούλεψή του Πολωνούς εργάτες, οι οποίοι όμως εκείνα τα χρόνια είχαν αρχίσει να φεύγουν από την Ελλάδα (ήταν η εποχή της ευμάρειας, δεν καταδέχονταν πολλοί Eλληνες τη χειρωνακτική εργασία). Τότε γνώρισε τον Σεχά και τον Χασάν που είχαν μόλις φτάσει στην Ελλάδα από το Ιράκ. Μαζί τους είχαν φέρει τη συγχωριανή τους Σιρίν με την 8χρονη κόρη της. Ο πατέρας του Γιάννη βρήκε τους νέους του βοηθούς και ο Γιάννης, στα 12 τότε, μια νέα μικρή φίλη. «Οι άνθρωποι αυτοί μπήκαν στην οικογένειά μας. Η Χαουνάς έγινε κάτι σαν αδερφή μου. Περνούσαμε πολλές ώρες μαζί, πάντα παρέα στις γιορτές, στα γενέθλια. Μεγαλώσαμε μαζί». Η Χαουνάς είχε τότε ένα σοβαρό κινητικό πρόβλημα, με δυσκολία περπατούσε. (Είχε περπατήσει από το Ιράκ ώς την Τουρκία στηριζόμενη σε πατερίτσα.) Η οικογένεια του Γιάννη έκανε τα πάντα να έχει την απαραίτητη φροντίδα, με έξοδά τους τοποθετήθηκε στο παιδί συσκευή εξωτερικής οστεοσύνθεσης. Με τη σειρά τους, όταν κάποια στιγμή, ο μπαμπάς του Γιάννη τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι, ήταν ο Χασάν με τον Σεχά που κράτησαν το μαγαζί όρθιο και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βοηθήσουν.

Τα χρόνια περνούσαν και η οικογένεια δενόταν όλο και περισσότερο. Ο Σεχά είχε μπει στο Γυμνάσιο, μιλώντας πια άπταιστα ελληνικά, οι μεν είχαν μάθει τα έθιμα των δε και το αντίστροφο και γιόρταζαν όλοι μαζί. Ωσπου το 2010 σκόρπισαν στις τέσσερις άκρες του ορίζοντα. Ο Χασάν πήγε πίσω στο Ιράκ, ο Σεχά άρχισε να πηγαινοέρχεται στις δύο χώρες και η Χαουνάς με τη μαμά της έφυγαν για τη  Φινλανδία. Με τον Γιάννη διατήρησαν επαφή μέσω facebook. Μετά το σχολείο, η Χαουνάς μπήκε στο πανεπιστήμιο στη Φαρμακολογία.

Ξανά μαζί

Ηταν λοιπόν απίστευτη η συγκίνηση όταν πριν από λίγες ημέρες γυρνώντας στο πατρικό του μετά τη δουλειά είδε την παιδική του φίλη να τον περιμένει εκεί με το γνωστό, πλατύ χαμόγελό της. «Τρελάθηκα! Ηρθε στην Αθήνα για να κάνει την πρακτική της και το πρώτο πράγμα που έκανε φτάνοντας ήταν να έρθει να μας βρει». Αυτό που αμέσως πρόσεξε ήταν ότι το κινητικό πρόβλημα είχε αποκατασταθεί πλήρως. Η Χαουνάς περπατούσε κανονικά. Οπως έμαθε ο Γιάννης, στη νέα της χώρα το κράτος της είχε προσφέρει διαμονή πριν ακόμα φτιάξει τα χαρτιά της, ενώ αργότερα της παρείχε ταξί να την πηγαίνει στο σχολείο ώστε να μην ταλαιπωρείται. Η παιδική του φίλη έχει αρραβωνιαστεί και ετοιμάζεται για γάμο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή