Μάχες στα Εξάρχεια και εγκατάλειψη στο υπόλοιπο κέντρο

Μάχες στα Εξάρχεια και εγκατάλειψη στο υπόλοιπο κέντρο

3' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Προχθές το βράδυ, το «μπάχαλο» κατήγαγε διπλή νίκη: μετέτρεψε σε πεδίο μάχης τα Εξάρχεια και σε κρανίου τόπο το υπόλοιπο κέντρο. Φίλοι μας, κάτοικοι Εξαρχείων, αναζητούσαν κρεβάτι σε σπίτια οικείων μακριά, άλλοι έμειναν να φυλάττουν Θερμοπύλας είτε εξαιτίας του φόβου καταστροφής της περιουσίας τους είτε από πείσμα ή από συνήθεια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, για απειροστή φορά, διαταράχθηκε –και πολλαπλώς τραυματίστηκε– το οικοσύστημα της Αθήνας και αποκάλυψε πολλά για τη συμπεριφορά μας απέναντι στην πόλη.

Στις οκτώ το βράδυ της Τετάρτης, η διαδρομή από την πλατεία Ομονοίας έως τη Βουκουρεστίου, στο ύψος της Σκουφά, ήταν μια πραγματωμένη δυστοπία. Οταν οι Radiohead προφήτευαν τις έρημες πόλεις, το 1997 με το «OK Computer», ή έγραφαν κομμάτια για το soundtrack για το «28 μέρες μετά» του Ντάνι Μπόιλ, το 2003, ίσως δεν είχαν ιδέα ότι αυτό που περιέγραψαν θα μπορούσε να υπάρξει σε πραγματική συνθήκη. Οταν το πεδίο της μάχης «περιορίστηκε» και πάλι στα Εξάρχεια, το υπόλοιπο κέντρο της πόλης ήταν «νεκρό». Η Πανεπιστημίου μόνο στη συμβολή της με την Πατησίων είχε μια κάποια κινητικότητα, κυρίως από παρέες «μαυροφορεμένων», ενώ η Θεμιστοκλέους, η Μπενάκη, η Ζωοδόχου Πηγής, όλες μεταξύ Πανεπιστημίου και Σόλωνος, ήταν ένα σκοτεινό σκηνικό, μιας πόλης που –κυριολεκτικά– κατέβασε ρολά και έφυγε σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη.

Το κοντράστ της στολισμένης πόλης, που ετοιμάζεται να υποδεχθεί τα Χριστούγεννα μετά βαΐων και κλάδων, και της εγκατάλειψης απλώθηκε στην Ακαδημίας και στην Πανεπιστημίου, συμπαρασύροντας τις άλλοτε ζωηρές κολωνακιώτικες καθέτους τους. Κι ενώ οι σκιές στην Ομήρου ή στην Αμερικής θα μπορούσαν να είναι βγαλμένες από κάποιο βικτωριανό παραμύθι, στην πραγματικότητα ήταν σκυμμένες φιγούρες, καλά προφυλαγμένες από το κρύο της πόλης και από την αφιλόξενη πλευρά της. Ολοι τρέχοντας – κανείς δεν κάνει βόλτα σε μια τέτοια ερημιά.

Από ένα μπαλκόνι της Βουκουρεστίου, μπορώ να δω από λίγο ψηλότερα τι συμβαίνει στην πόλη. Εκεί παρουσιάστηκε μια αναλογία: από ψηλά ή αφ’ υψηλού, η Αθήνα, μια τέτοια μέρα, είναι ωραία για το Instagram – περπατώντας την όχι μόνο δεν βγάζεις το κινητό από την τσέπη, αλλά το κρύβεις όσο πιο βαθιά γίνεται, αν, ασφαλώς, ανήκεις στους «μικροαστούς και στους ατσαλάκωτους».

Περασμένες δέκα. Η Σκουφά φιλοξενεί μια χούφτα πελάτες στα μπαρ της και ο υπόλοιπος δρόμος, όπως και όλη η πόλη, έχει πάρει προφυλάξεις και έχει κλειδαμπαρώσει και κλειδαμπαρωθεί. Οι κάδοι είναι ξέχειλοι, διότι ο δήμος δεν φτάνει ώς εκεί τέτοιες μέρες. Εξάλλου, τις υπόλοιπες δεν μπορεί να φτάσει στα έγκατα των Εξαρχείων, του απαγορεύεται από κάποιους, «άγνωστο» ποιους. Η Ασκληπιού, που τον χειμώνα είναι προορισμός όλες τις μέρες, έως το ύψος της Βαλτετσίου, την Τετάρτη το βράδυ ήταν ένα κανονικός… Δεκαπενταύγουστος, με τη διαφορά ότι δεν έτσουζαν τα μάτια σου από τη ζέστη και τη θερινή σπαρίλα, αλλά από τα δακρυγόνα διά των οποίων ο αέρας της 6ης Δεκεμβρίου μόλυνε τις παρυφές του Κολωνακίου και τους πρόποδες του Λυκαβηττού. «Εφτασαν μέχρι εδώ πάνω», λέει καταστηματάρχης που ήρθε να τσεκάρει την επιχείρησή του, πλησίον του Αγίου Νικολάου.

Με εξαίρεση παρέες νεαρών που κατευθύνονται προς την «πλατεία», μεταξύ Βαλτετσίου και Καλλιδρομίου, η Ασκληπιού παραμένει κρανίου τόπος, έως τις εκβολές της στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, όπου υπάρχει μια κάποια ένδειξη πιο πολιτισμένης ζωής στην Αθήνα, περίπου στις 11 τη νύχτα. Εικόνα «κανονικότητας» που διαταράσσεται από τη σπάνια εικόνα μαζικής παρουσίας της Ελληνικής Αστυνομίας στο ύψος της Μουστοξύδη.

Η πόλη, όμως, είχε μπει στο «αθόρυβο». Τα γρήγορα βήματα, τα βιαστικά γκάζια για να προλάβεις το κλείσιμο των δρόμων, κάτι «μπαμ» από το βάθος των Εξαρχείων δεν είναι οι ήχοι της Αθήνας. Η πρωτεύουσα, στα «κανονικά» της, είναι ένας οργανισμός που προσπαθεί να επιβιώσει στις «πόλεις που γίνονται όλο και πιο άγριες», όπως είπε τις προάλλες στην «Κ» πολεοδόμος. Η Αθήνα, υπό «κανονικές» συνθήκες, έχει όλα τα προβλήματα: καθαριότητα, ανομία, κοινωνική και οικονομική δυσπραγία. Μοιάζει αλήθεια: προκειμένου να αποφύγουμε το «μπάχαλο», προτιμούμε αυτήν, την προβληματική Αθήνα. Οχι ως δικαιολογία αδράνειας, αλλά ως μίνιμουμ βάση για παρακάτω.

«Εδώ εκτονώνονται»

Η αυτοψία στην έρημη Αθήνα κλείνει με την κάπως απελπισμένη περιγραφή του Λ., 41 ετών, επίμονου κατοίκου των Εξαρχείων, που μίλησε με την «απαραίτητη» προϋπόθεση της ανωνυμίας. «Τα Εξάρχεια αφήνονται στην τύχη τους για να έρχονται όλοι και να εκτονώνονται εδώ, περιορίζοντας τις μάχες σε μια γειτονιά, αφήνοντας τις υπόλοιπες τάχα ελεύθερες. Δείτε τι έγινε την Τετάρτη το βράδυ και σκεφτείτε τις πιθανότητες αυτή η εγκατάλειψη του υπόλοιπου, “ελεύθερου” κέντρου να εξαπλωθεί στο μέλλον ως κανονικότητα».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή