Ηταν Οκτώβριος του ’16, όταν η Δανάη πήγε ένα πρωί στο εμπορικό κατάστημα όπου εργαζόταν με μια σοκολατόπιτα. «Ηθελα να σας πω ότι φεύγω», είπε φορώντας ένα χαμόγελο πιο γλυκό κι από την πίτα της. Ο προϊστάμενος και οι συνάδελφοί της την αγκάλιασαν και της ευχήθηκαν τα καλύτερα, άλλωστε περίμεναν ότι θα ερχόταν αυτή η μέρα. Παρακολουθούσαν το κανάλι της, φαινόταν ότι αυτός ήταν ο φυσικός της χώρος, ενώ και οι πελάτες είχαν αρχίσει να ψιθυρίζουν «αυτή δεν είναι η κοπέλα από το YouTube;».
Κάπως έτσι, η Δανάη Γεωργαντά, πιο γνωστή ως Μικρή Ολλανδέζα, έγινε και με τη βούλα επαγγελματίας ΥouΤuber. Στα 27 της, μετρά 210.000 subscribers (συνδρομητές) και 37,4 εκατ. προβολές, βρίσκεται δηλαδή στη χρυσή δεκάδα των δημοφιλέστερων ΥouΤubers στην Ελλάδα και στο ακόμα πιο μικρό κλαμπ εκείνων που βγάζουν τον επιούσιο από τα βίντεο που ανεβάζουν στην πλατφόρμα. «Δεν το πιστεύω, γνώρισες τη Μικρή Ολλανδέζα;» μου είπαν κάνα δυο φίλες μου όταν έμαθαν για τη συνέντευξη, επιβεβαιώνοντας την υποψία ότι κάποια κανάλια στο ελληνικό YouTube είναι δημοφιλέστερα από αυτά στο τηλεκοντρόλ και κάποιοι από τους σταρ τού μέσου πιο επιδραστικοί από αυτούς στα περιοδικά. Οχι μόνο τη γνώρισα –απάντησα– πήγα και σπίτι της, οικείο χώρο για όσους παρακολουθούν το κανάλι, έγινα και φίλη με την Τσίλι, τη σκυλίτσα της, επίσης γνώριμη στο κοινό και παραβρέθηκα και σε ένα γύρισμα – όχι, παίζουμε.
Η ιδέα
Την πόρτα άνοιξε ο Δημήτρης Σαραντόπουλος, σύντροφος και συνεργάτης της Δανάης στο κανάλι: μοντέρ, φωτογράφος, οικονομικός διευθυντής. Σήμερα έχει και αυτός αφήσει τη δουλειά του (έχει τελειώσει οικονομικά αλλά εργαζόταν και αυτός στη λιανική) για να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη Μικρή Ολλανδέζα. «Δεν γινόταν άλλο», εξηγεί ο ίδιος. «Φαντάσου να δουλεύουμε 12ωρο σε περίοδο εκπτώσεων, να τελειώνουμε πτώματα το βράδυ, να ξεκινάμε μοντάζ, να τελειώνουμε 4 το πρωί και μετά να πρέπει να ξυπνήσουμε πάλι για δουλειά».
Η ιδέα να ασχοληθούν με το YouTube ήταν της Δανάης. Ηταν το 2013, όταν οι Ελληνες ΥouΤubers ήταν ακόμα μετρημένοι στα δάχτυλα. «Πάντα ήθελα να κάνω κάτι δημιουργικό στη ζωή μου, αλλά δεν ήξερα τι», λέει. Είχε δοκιμάσει διάφορα, από το μόντελινγκ, μέχρι το DJing, τίποτα δεν τη γέμιζε. «Είχα μόλις αρχίσει να παρακολουθώ αμερικανικό YouTube. Μια μέρα είπα στον Δημήτρη: Μήπως να το δοκιμάσουμε; Ωραίο φαίνεται». Εκείνος άλλο που δεν ήθελε. Αποφάσισαν η Δανάη να είναι ο frontman, ο άνθρωπος μπροστά από την κάμερα και ο Δημήτρης να αναλάβει το μοντάζ. Το πρώτο βίντεο ανέβηκε 30 Απριλίου 2013. Σε αυτό η Δανάη έδειχνε πώς να κάνεις ένα εντυπωσιακό pin up χτένισμα – τότε τα βίντεο ομορφιάς αποτελούσαν σχεδόν μονόδρομο για τις γυναίκες ΥouΤubers.
«Από την αρχή το πήραμε πολύ σοβαρά, κι ας ήταν ένα χόμπι. Είχαμε πάρει μια καλή κάμερα και ο κόσμος να χαλάσει κάθε Κυριακή ανεβάζαμε βίντεο. Το βλέπαμε καλλιτεχνικά, θέλαμε να μπορούμε να επεξεργαζόμαστε τα βίντεο, να βάζουμε μουσική κ.λπ.». Ανέλπιστα μέσα στον πρώτο χρόνο βγήκαν τα πρώτα χρήματα. Μια πολυεθνική είδε το κανάλι και ζήτησε από τη Δανάη να γυρίσει ένα βίντεο για ένα προϊόν μαλλιών για τη σελίδα της εταιρείας στο Facebook. Με τα χρήματα αυτά επένδυσαν σε φώτα και ένα καλό μικρόφωνο. Σε δύο χρόνια, το κανάλι είχε φτάσει τον αριθμό των 10.000 συνδρομητών, αλλά το ζευγάρι είχε βαρεθεί την τόση ομορφιά. Ηταν ώρα για μια αλλαγή.
«Σκέφτηκα να αρχίσουμε τα vlogs (σ.σ. από το video και το blog) που είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν πολύ στο εξωτερικό, βίντεο δηλαδή που θα δείχνουμε την καθημερινότητά μας», λέει η Δανάη. Αυτό όχι μόνο ανανέωσε τους ίδιους, αλλά εκτόξευσε και τον αριθμό των συνδρομητών: 50.000, 100.000… «Στα vlogs φάνηκε περισσότερο ο εαυτός μου. Κάνοντας μαλλιά πόσο να αστειευθείς; Αυτό που άρεσε στον κόσμο ήταν ότι ποτέ δεν ντράπηκα να βγω στον φακό άβαφη, με σπυράκια, μαύρους κύκλους ή λαδωμένα μαλλιά. Εκεί ταυτίστηκαν πολύ τα κορίτσια. Είχαν βαρεθεί να βλέπουν συνέχεια μια τέλεια εικόνα».
Οι προτάσεις για συνεργασία άρχισαν να πέφτουν βροχή. Χρειάστηκε να αναπτύξουν δεξιότητες μάρκετινγκ, εμπορικού, ενώ έθεσαν τα όριά τους. Δεν θα δέχονταν να διαφημίσουν προϊόντα που δεν θα άρεσαν στους ίδιους, δεν θα έλεγαν ποτέ ανοιχτά τη γνώμη τους για ένα προϊόν ώστε να παρασύρουν το κοινό να το αγοράσει και δεν θα φόρτωναν το κανάλι με χορηγούμενα βίντεο. «Το κανάλι είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μας. Ωραία είναι τα λεφτά και οι εταιρείες, αλλά αυτά θα υπάρχουν μόνο εάν πηγαίνει καλά το κανάλι. Το YouTube μας αρέσει και θέλουμε να το κάνουμε για αρκετά χρόνια ακόμα, δεν είμαστε του άρπα κόλλα», εξηγεί η Δανάη.
Οταν αποφάσισαν να ασχοληθούν αποκλειστικά με το ΥouΤube, μετά τέσσερα χρόνια που μοίραζαν τη ζωή τους στα δύο, δεν έλειψαν τα προβλήματα. «Οταν βλέπεσαι συνέχεια με τον άλλο υπάρχουν τριβές, πρέπει να μάθεις να κρατάς ένα κομμάτι της ζωής σου για σένα», λέει ο Δημήτρης. Είναι όλα «νέα», είναι λογικό. Είναι εκπρόσωποι της πρώτης γενιάς που έκανε το ΥouΤube επάγγελμα.
«Δηλαδή τι απαντάς όταν σε ρωτούν “τι δουλειά κάνεις”;», ρώτησα τη Δανάη. «Ανάλογα ποιος ρωτάει! Το “ΥouΤuber” δεν είναι ευρέως γνωστό. Συνήθως λέω “έχω εκπομπή στο Ιντερνετ” και συνεννοούμαστε».
«Δεν έχουμε ποτέ σενάριο»
Ενα δωμάτιο στο σπίτι έχει διαμορφωθεί σε στούντιο – «αν και όλο μας το σπίτι είναι στούντιο» αστειεύεται η Δανάη Γεωργαντά ή Μικρή Ολλανδέζα. (Η μαμά της είναι από την Ολλανδία. Η Δανάη έζησε στην Ουτρέχτη ώς τα εννέα της). Είναι το δωμάτιο που έχει τα ρούχα της, μια λευκή τουαλέτα όπου κάνει το μακιγιάζ και μονίμως στημένα τα φώτα για το γύρισμα. Εκείνη την ημέρα, θα έκανε ένα βίντεο για να δείξει τα ρούχα, τα αξεσουάρ και τα προϊόντα μακιγιάζ που ψώνισε στο πρόσφατο ταξίδι της στο Βερολίνο. Κατά μέσον όρο ένα γύρισμα διαρκεί μία ώρα – το συγκεκριμένο είναι πιο απαιτητικό, γιατί πρέπει να γυρίσει και πλάνο που φοράει τα ρούχα. «Πάντα φροντίζουμε να δυσκολεύουμε τον εαυτό μας, γιατί έτσι βγαίνει πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, το οποίο για εμάς είναι πολύ σημαντικό» εξηγεί. Ο Δημήτρης Σαραντόπουλος, σύντροφός της στη ζωή και στη δουλειά, στήνει την κάμερα, νετάρει τον φακό, ελέγχει τον ήχο και… πάμε. «Γεια σας, τι κάνετε, πώς είστε!» ξεκινάει με τον «κλασικό» της τρόπο η Δανάη.
Μπροστά της δεν έχει σημειώσεις, όμως δεν κομπιάζει, μιλάει όπως θα μιλούσε σε μια φίλη της. «Ποτέ δεν έχουμε σενάριο. Ακόμα και στις επαγγελματικές δουλειές», λέει ο Δημήτρης. Οι εταιρείες δεν τρελαίνονται με την ιδέα. Χρόνο με τον χρόνο, όμως, μαθαίνουν να εμπιστεύονται τους δημιουργούς, να αφήνονται στη σαρωτική δύναμη αυτού του μέσου.