O Βολταίρος έλεγε ότι το να κρατάς πένα, σημαίνει ότι βρίσκεσαι σε πόλεμο. Βέβαια, στον σημερινό κόσμο τέτοιου τύπου «εχθροπραξίες» έχουν ως όπλο το πληκτρολόγιο. Υπάρχουν, όμως, και μερικοί που επιμένουν να διατηρούν με καμάρι αυτό το παλαιομοδίτικο εξάρτημα με το μελάνι. Αυτό μου λέει γεμάτος αυτοπεποίθηση ο Φρανκ Ζουέλ, ο συμπαθέστατος επικεφαλής της εταιρείας Montblanc για την Ινδία, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, την Τουρκία και την Ελλάδα, που βρέθηκε στην Αθήνα για να παρουσιάσει το τελευταίο μοντέλο της εταιρείας.
Συναντηθήκαμε σε ένα αθηναϊκό ξενοδοχείο για να μας μιλήσει για την ιστορία και τους στόχους του μέλλοντος, αλλά κυρίως για να μας δείξει το καινούργιο αυτό αντικείμενο, που είχε καλύψει με ένα ύφασμα ώστε να μου κάνει τα επίσημα αποκαλυπτήρια αργότερα. Το μόνο που μου είπε ήταν πως αυτή η νέα πένα ήταν φόρος τιμής για τον πιο γνωστό ήρωα της παιδικής λογοτεχνίας: τον Μικρό Πρίγκιπα του Σεντ Εξιπερί και την παρέα του, δηλαδή το ρόδο και την αλεπού του λιλιπούτειου πλανήτη του.
Ο JFK δανείζει την πένα του στον Αντενάουερ, σε μια ιστορική φωτογραφία του 1963.
Η πορεία της Montblanc ξεκίνησε το 1906, σε μια εποχή που οι άνθρωποι αγαπούσαν το γράψιμο, μάθαιναν καλλιγραφία και ήθελαν μια πένα χωρίς μελανοδοχείο που να μπορούν να έχουν μαζί τους παντού. Το 1910 κατοχύρωσε το περίφημό της λογότυπο με την κορυφή του διάσημου όρους των Αλπεων, που είναι το υψηλότερο της Ευρώπης, δεσπόζοντας στα 4.800 μέτρα. Εκτοτε, έγινε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φίρμες στον τομέα, πρωτίστως των ειδών γραφής αλλά και σε άλλα προϊόντα. Τις διάσημες πένες της έχουν κρατήσει στα χέρια τους συγγραφείς, πρόεδροι χωρών, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες. Ο JFK ήταν ένας από τους λάτρεις της.
«Λοιπόν, τα τελευταία χρόνια τα νέα εκπλήσσουν ακόμα και εμάς», είναι οι πρώτες του κουβέντες. «Ολες οι έρευνες έδειχναν ότι η γραφή είχε αρχίσει να υποχωρεί μπροστά στην υπερδύναμη του ψηφιακού κόσμου. Οχι πια. Αυτή η τάση έχει αρχίσει και αντιστρέφεται και οι πένες και τα στυλό ανακτούν το χαμένο έδαφος. Αν με ρωτήσετε γιατί συμβαίνει αυτό, θα σας δώσω πρώτα ένα ακόμα παράδειγμα. Στην οικονομική κρίση του 2008, όλες οι εταιρείες με είδη πολυτελείας είδαν μείωση. Γρήγορα, όμως, οι καταναλωτές επέστρεψαν σε εκείνες τις φίρμες που είχαν παράδοση, που τις γνώριζαν από παλαιά. Σήμερα, στην περίοδο που όλα γύρω μας γίνονται ψηφιακά, δηλαδή εικονικά, το να γράφεις σου δίνει τη διάσταση της σύνδεσης με την πραγματικότητα. Αυτό δεν πρέπει να το υποτιμούμε καθόλου. Πιστεύω, μάλιστα, ότι οι νέες γενιές θα τιμήσουν με τη σειρά τους τη γραφή όσο και αν χειρίζονται από παιδική ηλικία τις ταμπλέτες και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή τα κινητά τηλέφωνα».
Στη μέση της συζήτησης και εκεί που δεν το περίμενα, ο Ζουέλ αποκάλυψε την πένα. Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι εγχάρακτος, στη μύτη της στο καπάκι υπάρχει η γνωστή φράση «Tu sera pour moi unique au monde», τα διάσημα λόγια της αλεπούς στον Πρίγκιπα πως αν τη δαμάσει θα είναι για εκείνην το μοναδικό πλάσμα στον κόσμο. Το σχήμα της είναι το κλασικό μεγάλο της εταιρείας που μέχρι τώρα έβγαινε μόνον σε μαύρους τόνους, αλλά το μοντέλο αυτό είναι χρώματος μπλε με ένα μοτίβο που θυμίζει αυτιά αλεπούς. «Οταν ήμουν μικρός είχα διαβάσει αναγκαστικά το βιβλίο στο σχολείο. Τώρα το ξαναδιάβασα στα παιδιά μου. Και είμαι πολύ χαρούμενος που δώσαμε στον Πρίγκιπα την ευκαιρία να μπει στις πένες μας». Κάπως έτσι ο πιλότος Εξιπερί έκανε μια υπερπτήση στον χρόνο και έφτασε στην εποχή μας για να μας θυμίσει ότι η γραφή έχει αξία. Οσο για τον κ. Ζουέλ αναχώρησε γρήγορα από την Ελλάδα για να πάει στον αμπελώνα του στη Μενόρκα, που τον βλέπει όποτε καταφέρνει να φύγει από το Ντουμπάι όπου είναι η έδρα του.