Ελεύθερη με τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, της εμφάνισης δύο φορές το μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής της και 5.000 ευρώ εγγύηση, αφέθηκε μετά την απολογία της η 22χρονη από τη Ν. Σμύρνη που κατηγορείται για παιδοκτονία.
Οπως δήλωσε ο συνήγορός της Αλέξανδρος Αλεξιάδης μετά το πέρας της διαδικασίας: «Είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι από την απόφαση της Δικαιοσύνης. Εκ του αποτελέσματος θεωρούμε ότι η υπερασπιστική γραμμή που ακολουθήσαμε έγινε αποδεκτή τοσο από τους δικαστικούς λειτουργούς όσο και από τους ειδικούς ιατρούς που ζήτησαν η 22χρονη να μεταφερθεί σε ειδική κλινική για ψυχολογική υποστήριξη».
Υπενθυμίζεται ότι η 22χρονη είχε γεννήσει μόνη της το μωρό στη μπανιέρα του σπιτιού της και στη συνέχεια το πέταξε στον φωταγωγό.
Η 22χρονη στην προανακριτική κατάθεση περιγράφοντας τα γεγονότα αναφέρει: «Τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο του 2017 έκανα τεστ εγκυμοσύνης, το οποίο βγήκε θετικό. Αποφάσισα να το πω στον φίλο μου. Τον πήρα τηλέφωνο και όταν του το είπα. Μου έκλεισε το τηλέφωνο. Τον ξαναπήρα και άλλες φορές, αλλά δε μου το σήκωσε. Ήθελα να κρατήσω το παιδί και δεν ήθελα να κάνω έκτρωση και να το σκοτώσω. Σκέφτηκα λοιπόν να το κρατήσω μυστικό, μέχρι την ημέρα που θα γεννήσω. Σκεφτόμουν να γεννήσω σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο επειδή δεν είχα λεφτά να πάω σε γιατρό , υπολόγιζα μόνη μου τους μήνες και πίστευα ότι θα γεννήσω τον Μάιο.
Από τη μητέρα μου κατάφερα να το κρύψω, γιατί δεν είχα φουσκώσει πολύ και άρχισα να φοράω πιο φαρδιά ρούχα. Άλλωστε ποτέ μου δεν ήμουν αδύνατη, οπότε και τα κιλά που πήρα δεν μου φαίνονταν τόσο. Την Παρασκευή 20-04-18 ξύπνησα κανονικά το πρωί για να πάω στη σχολή. Η μητέρα μου είχε φύγει από το σπίτι νωρίτερα, όπως κάνει κάθε ήμερα. Εγώ έφυγα περίπου στις 8.30. Στον δρόμο για τη σχολή άρχισα να μην αισθάνομαι καλά, ενώ ξεκίνησε να με πονάει και η κοιλιά. Γύρισα λοιπόν σπίτι για να ξαπλώσω. Επειδή όμως άρχισα να πονάω όλο και πιο συχνά, περίπου κάθε πέντε λεπτά δηλαδή , κατάλαβα πως ήρθε η ώρα να γεννήσω. Δεν είχα όμως χρήματα για να πάω στο νοσοκομείο… Πανικοβλήθηκα όταν γύρισε η μητέρα μου στο σπίτι. Ντρεπόμουν και φοβόμουν, όπως κάνω και τώρα. Δεν ξέρω τι να πω για αυτό που συνέβη, εκείνη τη στιγμή τα έχασα».