Φοβούνται οι κάτοικοι του Παγκρατίου να μιλήσουν για τα κακώς κείμενα της γειτονιάς τους; Μήπως φοβούνται οι κάτοικοι της Καλλιθέας ή του Ρέντη; Οι κάτοικοι του Χαλανδρίου; Κι όμως, υπάρχει μια περιοχή της Αθήνας όπου οι καταγγελίες στα μέσα ή στις Αρχές γίνονται αποκλειστικά και μόνο υπό τον όρο της ανωνυμίας. Κι ας αφορούν την ολιγωρία κρατικών ή δημοτικών υπηρεσιών.
Στα Εξάρχεια δεν είναι πέπλο μυστικοπάθειας ή μυστηρίου αυτό που καλύπτει τα προβλήματα, αλλά ο φόβος. Επειτα από ένα από τα τελευταία ρεπορτάζ της «Κ» στην περιοχή (18/4/18), σχετικά με τη μετατροπή τμήματος των Εξαρχείων σε ένα απέραντο ουρητήριο, κυρίως από τους θαμώνες μπαρ, κατακλυστήκαμε από μέιλ κατοίκων που υπερθεμάτιζαν, προσθέτοντας και νέα στοιχεία στο παζλ. Ολα κατέληγαν στο ίδιο, «το όνομά μου παρακαλώ να μη δημοσιευθεί». Ενας είχε προσθέσει: «Είμαι αρκετά μεγάλος για να βρεθώ κτυπημένος ή να βανδαλισθεί το σπίτι μου». Χωρίς τα ονόματά τους κυκλοφόρησε, χθες, στα ΜΜΕ και η επιστολή των 400 κατοίκων των Εξαρχείων που κατήγγειλαν την κατάσταση ανομίας στη γειτονιά τους. «Φοβόμαστε», λένε σε ιδιωτικές συνομιλίες.
«Η περιοχή μας μόνο κατ’ όνομα ανήκει στην ελληνική επικράτεια», λέει ένας από τους παλαιότερους κατοίκους των Εξαρχείων, αναφερόμενος στην παντελή απουσία του κράτους από την περιοχή. «Δεν είναι μόνο στην οδό Μεταξά που εντοπίζεται το πρόβλημα (σ.σ. με τη δημόσια ούρηση “και τα άλλα σωματικά παράγωγα, μέρα μεσημέρι, ξεδιάντροπα, μπροστά στα μάτια μας και παρά τις συγκρατημένες διαμαρτυρίες μας”), αλλά όλα τα γύρω περί την πλατεία στενά, τη Σολωμού που είναι σκοτεινή το βράδυ, τη Σουλτάνη, κ.α., ανεξάρτητα εάν λειτουργούν ή όχι μπαρ. Εντονη οσμή αμμωνίας υπάρχει παντού, στις εισόδους και στους τοίχους των πολυκατοικιών μας, στις κολόνες των πυλωτών, στο υπαίθριο πάρκινγκ της Σολωμού. Μια διάχυτη βρώμα που εντείνεται μόλις αρχίζει η ζέστη».
Σύμφωνα με τον ίδιο κάτοικο, στην οδό Σολωμού, στη Θεμιστοκλέους, στη Σουλτάνη και στους γύρω δρόμους, δεν περνούν τα πιεστικά του δήμου. «Δεν ρίχνουν ούτε σταγόνα νερό, και όταν πάλι λένε πλύσιμο εννοούν νεράκι στον δρόμο, στο πεζοδρόμιο και στα ρείθρα. Εχουμε ζητήσει από τις υπηρεσίες καθαριότητας τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα να ρίχνουν νερό και απολυμαντικά όχι μόνο στους δρόμους αλλά και στους τοίχους, στις πυλωτές και στις κολόνες μήπως και κάπως ανακουφιστούμε. Αν τους είδατε, γράψτε μου». «Συνηθίσαμε –κατέληξε– εν έτει 2018 να ψιθυρίζουμε και απλά να παρηγορεί ο ένας τον άλλον γείτονα για το κακό που μας βρήκε, ανήμποροι να αντιδράσουμε».
Το καλοκαίρι τα προβλήματα στα Εξάρχεια εντείνονται. Ενα από αυτά είναι τα αυτοσχέδια ή προγραμματισμένα πάρτι που διοργανώνονται σχεδόν κάθε βράδυ με το που θα ανοίξει ο καιρός στην ταράτσα του γηπέδου του Αστέρα Εξαρχείων επί της οδού Πουλχερίας αλλά και στο ανοιχτό δημοτικό γήπεδο μπάσκετ, λίγο πιο μακριά (εγκαταστάσεις δηλαδή του δήμου). Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν απευθυνθεί πολλές φορές στον Οργανισμό Πολιτισμού Αθλησης και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, ζητώντας να δοθεί λύση στο πρόβλημα της ηχορρύπανσης, αλλά και στο γεγονός ότι στα σημεία αυτά υπάρχουν σπασμένα γυαλιά από μπουκάλια μπίρας και άλλα σκουπίδια, χωρίς όμως αποτέλεσμα. «Βοήθεια της αστυνομίας δεν περιμένουμε, αυτή εξαντλείται στη φρούρηση της οικίας του κ. Φλαμπουράρη. Αλλωστε, στο παρελθόν δεν έχει εμφανιστεί ποτέ ύστερα από κλήσεις μας λέγοντας ότι η παρουσία της θα προκαλέσει επεισόδια», αναφέρει κάτοικος που, φυσικά, επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του.