Στην Αθήνα «εκτελούνται» δρόμοι, όχι έργα

Στην Αθήνα «εκτελούνται» δρόμοι, όχι έργα

7' 28" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα, κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ, νύχτες των γυρισμών, αναπότρεπτες, κι η πόλη νεκρή». Τι παράξενο, όταν ξεκίνησε το ρεπορτάζ στους δρόμους της Αθήνας, ο Μανόλης Αναγνωστάκης δεν έφυγε στιγμή από το μυαλό μου. Ισως, βέβαια, να μην είναι τόσο παράξενο, αφού οι δρόμοι του κέντρου αγαπήθηκαν και μισήθηκαν – αγαπιούνται και μισιούνται ακόμη. Διότι είναι ο μόνος τρόπος να μάθεις την πόλη, αφού στις όχθες τους κουβαλούν κτίρια και πάρκα, δημόσιο και ιδιωτικό χώρο, πασπαλισμένα με την αρχιτεκτονική κληρονομιά της Αθήνας – την κληρονομιά του ελληνικού 20ού αιώνα. Είναι, όμως, και ένας τρόπος να διαγνώσεις ότι η ελληνική πρωτεύουσα παραιτήθηκε, να δεις το εργολαβικό και το αυτοδιοικητικό «δεν βαριέσαι», τα μπαλώματα και τις τρύπες, τα σπασμένα πεζοδρόμια και το ασυντήρητο οδόστρωμα – να δεις, τελικά, μια συμπυκνωμένη περίληψη της χώρας, τη μοιραία, λανθασμένη ταύτιση της δημοκρατίας με το «κάνω ό,τι μου καπνίσει» και το κάνω «όπως όπως».

Στην Αθήνα «εκτελούνται» δρόμοι, όχι έργα-1

Πατριάρχου Ιωακείμ. Το Κολωνάκι ανήκει, όσο κι αν δεν το φαντάζεται κανείς, στις περιοχές του κέντρου που αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα.

Θα μπορούσαμε απλώς να αναφέρουμε τα κυριακάτικα ρεπορτάζ για τον πανικό και το κομφούζιο που προκλήθηκαν από τη σφοδρή καταιγίδα προχθές το απόγευμα. Θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε ότι η Ελλάδα κατατάσσεται 20ή στους «28» της Ευρώπης στην κλίμακα ποιότητας του οδικού δικτύου. Στελέχη του Δήμου Αθηναίων αναφέρουν τους εξής αριθμούς: μόνο τη διετία 2016-17 έχουν γίνει 18.000 μπαλώματα σε λακκούβες, οι οποίες δημιουργήθηκαν, όπως λέγεται, από διαδοχικές παρεμβάσεις φορέων (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, τηλεπικοινωνίες), οι οποίοι ενίοτε δεν ζητούν «άδεια τομής» από τον δήμο. Σε αυτό το πλαίσιο, το 2017, ο Δήμος Αθηναίων έχει πιστώσει πρόστιμα 700.000 ευρώ για αγνόηση άδειας, κακοτεχνίες ή για μη τήρηση μέτρων ασφαλείας.

Στοιχείο δημοκρατίας

Ούτε ο πανικός ούτε οι αριθμοί σοκάρουν εξουσία και πολίτες, που συχνά βολεύονται στην αδιαφορία. Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια, όμως, είναι βασικός δείκτης τού κατά πόσον λειτουργεί προς όφελος των πολιτών ο δημόσιος χώρος και εκείνοι που είναι επιφορτισμένοι με τη συντήρησή του· είναι βασικό στοιχείο δημοκρατίας – δημόσια χρήση σημαίνει ελευθερία μετακίνησης με ελαχιστοποιημένους τους κινδύνους. Δεν είναι, όμως, μόνον αυτό. Ο οικονομολόγος Ανδρέας Αττάλογλου, σε άρθρο του στη HuffPost (10/3/2017), προσέθεσε κάτι εξόχως ενδιαφέρον στη σχετική συζήτηση: «Ενας δρόμος είναι επίσης και μια υπόγεια αρτηρία υποδομών ενός σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος. Υποδομές που μπορούν να περιλαμβάνουν δίκτυα φυσικού αερίου, όμβριων υδάτων, ύδρευσης και ηλεκτρισμού, αλλά και δίκτυα οπτικών ινών, αγωγούς μεταφοράς απορριμμάτων, τηλεθέρμανσης, αφαλατωμένων υδάτων για το πότισμα των κήπων ή για επαγγελματικές εργασίες και άλλα εναλλακτικά δίκτυα».

Εως την τελευταία λέξη των εισαγωγικών, είμαι σχεδόν βέβαιος, ξεχάσαμε, έστω για μια στιγμή, ότι μιλάμε για την Αθήνα… Την Αθήνα που περπατήσαμε το περασμένο Σάββατο, με σκυμμένο το κεφάλι – κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Στην Αθήνα «εκτελούνται» δρόμοι, όχι έργα-2

Σόλωνος και Ασκληπιού. Δεν υπάρχει σημείο χωρίς προβλήματα σε ολόκληρη την αρτηρία, που υποφέρει και από τα διπλοπαρκαρισμένα.

Κυψέλη – Κολωνάκι, διαδρομή για γερό στομάχι και αμορτισέρ

Ωρα 14.10. Από την Κυψέλη έως τη Λ. Αλεξάνδρας, μέσω Πεδίου του Αρεως και οδού Μπούσγου, αντιλαμβάνεσαι ότι θα χρειαστεί να τραβήξεις χιλιάδες φωτογραφίες εάν σκοπεύεις να καταγράψεις ό,τι εμφανίζεται μπροστά σου: η συντήρηση και τα μπαλώματα των δρόμων, σε αγαστή συνεργασία με τα φρεάτια που δημιουργούν «πηγάδια», είναι ένα πυκνό κολάζ της αθηναϊκής οδοποιίας – η επικίνδυνη και αισθητικά φρικτή αδιαφορία έχει μετατραπεί σε καθεστώς, κανονικότητα και… κληρονομιά.

Ωρα 15.00. Από τη Λ. Αλεξάνδρας έως τη Σόλωνος, «δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα». Οι μικρές οδοί που εκβάλλουν στη λεωφόρο, όπως η Αυτοκρατόρων Αγγέλων ή η Ψαλλίδα, προοικονομούν την κατάσταση της κεντρικής αρτηρίας της Αθήνας. Σκασμένο οδόστρωμα, μπαλωματικά σαμαράκια, χώματα, σκόνη, απότομα φρεναρίσματα. Το ίδιο συμβαίνει στις εκβολές της Λασκάρεως, της Χαρ. Τρικούπη, της Μαυρομιχάλη και της Ασκληπιού στην Αλεξάνδρας. Κατεβαίνοντας την Ασκληπιού, τα διερχόμενα οχήματα ακούγονται λες παρελαύνουν… τεθωρακισμένα. Αμορτισέρ γκρινιάζουν, φρένα και κόρνες φωνάζουν, πεζοί σκοντάφτουν στον δρόμο και στα πεζοδρόμια. Η μικρή οδός Θεσσαλού συνοψίζει το γενικό θέαμα: σαν να εκτελούνται έργα, ενώ εκτελείται απλώς καταστροφή. Η Μαυρομιχάλη, ομοίως, έχει να… υπερηφανεύεται για την επικινδυνότητά της με θύματα ανθρώπους και οχήματα. Τα στενά πεζοδρόμια είναι γεμάτα παγίδες, ενώ οι δρόμοι δοκιμάζουν τις αντοχές αναρτήσεων και στομάχου. Από τη γωνία Διδότου και Χαρ. Τρικούπη και έως το τελευταίο τμήμα της Μπενάκη πριν από τη Σόλωνος, το κυνήγι της κρυμμένης λακκούβας καταντά παιχνιδάκι.

Στην Αθήνα «εκτελούνται» δρόμοι, όχι έργα-3

Αλεξάνδρας και Λασκάρεως. Εισαγωγή στην κατάσταση της κεντρικής λεωφόρου…

Ωρα 16.15. Ο ουρανός έχει σκοτεινιάσει και ξεκινάει το τρενάκι της βροχής. Η ανάβαση της Σόλωνος, από τις παρυφές της πλ. Κάνιγγος έως εκείνες του Κολωνακίου, είναι το απόγειο, η πεμπτουσία του επαρχιακού δικτύου, ας πούμε ενδεικτικά, του ’50. Πέραν του γεγονότος ότι ο καθείς παρκάρει όπου τον βολεύει, πέραν των ελιγμών των οχημάτων, η βροχή αδιάψευστα αποκαλύπτει ότι η Σόλωνος προσφέρει μία εξοργιστική διαδρομή. Επιχειρηματίας των Εξαρχείων, τα στοιχεία του οποίου διαθέτει η «Κ», καταγγέλλει, μάλιστα, ότι προ τριετίας βρέθηκε στο νοσοκομείο με κάταγμα από τη διάσημη πλέον λακκούβα που παραμένει υπερηφάνως αδιόρθωτη και επικίνδυνη στη Χαρ. Τρικούπη, μεταξύ Σόλωνος και Ακαδημίας. Με διάφορα ζικ-ζακ στη Μασσαλίας, στη Σκουφά, στη Βουκουρεστίου, η οδοποιία και τα πεζοδρόμια πέριξ της Σόλωνος, της έτσι κι αλλιώς πολυτραυματισμένης αυτής αρτηρίας, καταργούν ένα μεγάλο κομμάτι αυτού που ονομάζουμε «ελεύθερη μετακίνηση» στις πόλεις, εποχούμενοι ή πεζή.

Ωρα 17.10. Από την Πατρ. Ιωακείμ έως την Πέτρου Κόκκαλη και το Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, η βροχή εξακολουθεί να κάνει τα αποκαλυπτήριά της. Στη γωνία με την Αναγνωστοπούλου, η Πατρ. Ιωακείμ μάς καλωσορίζει στις πληγές του οδοστρώματος και του πεζοδρομίου της. Καταστηματάρχις του αρ. 20 αναφέρει στην «Κ» ότι «εδώ και δύο χρόνια κάνουμε έκκληση στον Δήμο Αθηναίων να διορθώσει τη λακκούβα που βλέπετε στον δρόμο, ενώ τα φρεάτια της ΕΥΔΑΠ δημιουργούν ατυχήματα στους περαστικούς». Η Αριστοδήμου και ένα μεγάλο κομμάτι της Ξενοκράτους, όπως, εξάλλου, και η Δημοκρίτου, δεν βοηθούν τους διαβάτες και τα οχήματα. Η Κόκκαλη είναι γνωστή για τα προβλήματά της, ο παράδρομος που οδηγεί στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων έχει τα κακά του τα χάλια, ενώ ελάχιστες επιδιορθώσεις έχουν γίνει στη μικρή οδό Ευζώνων που καταλήγει στη Βασ. Σοφίας. Η βροχή δυναμώνει και μπαίνουμε στο μετρό για το Σύνταγμα.

Στην Αθήνα «εκτελούνται» δρόμοι, όχι έργα-4

Λεωνίδου και Μυλλέρου. Δίπλα στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, στην πλ. Αυδή.

Σύνταγμα – Μεταξουργείο, προσκόμματα και αδιαφορία

Ωρα 18.00. Από την Καραγεώργη Σερβίας έως το δημαρχιακό μέγαρο στην Αθηνάς, με τη βροχή να έχει στο μεταξύ κοπάσει, η διαδρομή σχεδόν… δεν περιλαμβάνει πεζοδρόμια ούτε, ασφαλώς, δρόμους – αυτό που αντικρίζει κανείς πόρρω απέχει από αυτό που νοείται ως άξονας διέλευσης πεζών και οχημάτων. Από την Περικλέους, την Αιόλου και τη Βορέου, οι δρόμοι που οδηγούν στην Αθηνάς και στην πλατεία Κοτζιά δεν παρουσιάζουν την κατάσταση που θα περίμενε κανείς από τους δρόμους –έστω αυτούς– που καταλήγουν στο δημαρχείο, στο στρατηγείο, δηλαδή, της αυτοδιοικητικής εξουσίας, που υποχρεούται να φροντίζει για την απρόσκοπτη μετακίνηση των πολιτών της.

Στην Αθήνα «εκτελούνται» δρόμοι, όχι έργα-5

Πατησίων και Κότσικα. Ούτε αυτή η τόσο κεντρική αρτηρία έχει γλιτώσει από το «όπως όπως».

Ωρα 18.30. Από τη Σωκράτους έως το μετρό «Μεταξουργείο», με την αναποφάσιστη βροχή, η Αναξαγόρα, η Μενάνδρου, η Σαπφούς, ειδικά στις εκβολές της στην Πειραιώς, η Μυλλέρου, ειδικά στη γωνία της με τη Λεωνίδου, η Κεραμεικού, η Αρτεμισίου, η Μεγ. Αλεξάνδρου, η Κολωνού –θέλετε κι άλλες;–, δεν υπάρχει δρόμος στον Κεραμεικό και στο Μεταξουργείο, δεν εντοπίζεται καν πεζοδρόμιο, που να μην κρύβει μια παγίδα, ένα πρόσκομμα – μια ολοκάθαρη παραίτηση, μια νευρική εγκατάλειψη. Οι δύο αυτές γειτονιές της Αθήνας υποφέρουν και ουδείς ασχολείται. Η πεζή ή εποχούμενη διάβαση από εκεί είναι ράλι Παρί – Ντακάρ με τροπικές βροχές. Το «πού πάμε;» ακούγεται, εδώ, ξεπερασμένο – τώρα επικρατεί το «πώς πάμε;».

Στην Αθήνα «εκτελούνται» δρόμοι, όχι έργα-6

Ωρα 19.40. Από τη «Βικτώρια» έως πίσω την Ευελπίδων, η Πατησίων, στις διασταυρώσεις της με στενά δρομάκια, όπως η Κότσικα, συνεχίζει αμέριμνη, γλιστερή και με ολίγες αναταράξεις το πηγαινέλα της. Δεν χρειάζεται να περπατήσει ή να οδηγήσει κανείς εξονυχιστικά στην Κυψέλη ή στα Πατήσια προκειμένου να δει τα χάλια των δρόμων και των πεζοδρομίων, προκειμένου να θυμώσει, εάν δεν έχει ήδη περάσει στο στάδιο της αδιαφορίας, με αυτό που η πόλη τού προσφέρει για τη μετακίνησή του.

Αργότερα, σκοτείνιασε στην Αθήνα – ξανά και ξανά…

Δείτε το βίντεο:

Η Αθηνά αποκτά 100 «νέους» δρόμους

Του δημάρχου Αθηναίων ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΜΙΝΗ

Αντιμετωπίσαμε ευθύς εξαρχής την κατάσταση στους δρόμους ως μείζον ζήτημα ασφαλείας για τους οδηγούς και τους πεζούς. Από το καλοκαίρι που μας έρχεται, περισσότεροι από 100 δρόμοι αποκτούν καινούργιο ασφαλτοτάπητα. Ενδεικτικά: Αχαρνών, Λένορμαν, Δημητρακοπούλου, Θεσσαλονίκης, Ορφέως, Κωνσταντινουπόλεως, Σαρανταπόρου, Πάτμου, Χαρ. Τρικούπη. Οι υπηρεσίες του δήμου χρειάζεται να παρέμβουν επισκευάζοντας φθορές, κάθε χρόνο, σε σχεδόν 3.000 σημεία. Κάναμε πιο αυστηρούς τους κανόνες και επιβάλλουμε σημαντικά πρόστιμα σε μεγάλους δημόσιους φορείς και οργανισμούς αλλά και ιδιώτες, που όποτε τους «κάπνιζε» άνοιγαν και ανοίγουν τρύπες στους δρόμους, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς μεταξύ τους συνεννόηση, χωρίς να επισκευάζουν τις ζημιές με τον τρόπο που πρέπει, χωρίς να λαμβάνουν τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας. Η μάχη της καθημερινότητας σε μια τεράστια πόλη, όπως η Αθήνα, είναι σκληρή. Μια μάχη που έχει νίκες και ήττες. Εκείνο που έχουμε καταφέρει με συστηματική και αθόρυβη δουλειά είναι οι νίκες, μικρές και μεγάλες, να γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο πολλές.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή