Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα «Ιστορία της Φιλοσοφίας» εξελέγη ο Καθηγητής Αλέξανδρος Νεχαμάς. Έχει αποφοιτήσει από το Κολέγιο Αθηνών, έχει πάρει πρώτο πτυχίο από το Swarthmore College στις ΗΠΑ, έχει κάνει διδακτορικό στο Πρίνστον, δίδαξε Φιλοσοφία στα πανεπιστήμια του Πίτσμπουργκ, της Πενσυλβάνια, στο Πρίνστον τώρα.
«Ουσιαστικά, χρειάζεται να απευθυνθούμε και πάλι, όπως και οι αρχαίοι, στο πρόβλημα του ορθού τρόπου – ή μάλλον των ορθών τρόπων- της ανθρώπινης ζωής. Μεθοδολογικά, πρέπει να τονίσουμε τη σημασία της υπομονής στη δημόσια διαβούλευση. Η φιλοσοφία, κατά τον Πλάτωνα, δεν υπακούει την κλεψύδρα- και το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει για τη συζήτηση των μεγάλων μας προβλημάτων» είχε απαντήσει στη κουβέντα στο πλαίσιο του Γεύματος με την «Κ» στις 4 Δεκεμβρίου 2017.
«Κεντρικό πρόβλημα με τον λαϊκισμό το ότι ο “λαός” δεν είναι ο λαός, αλλά ένα μόνο μέρος του. Σε αντίθεση, π.χ., με την έννοια του πολιτικού αντιπάλου, που επιτρέπει την συνεννόηση και την συνεργασία, ο «λαός» είναι έννοια μονολιθική: είτε ανήκεις στον λαό είτε όχι. Όποιος δηλαδή δεν είναι δικός μας είναι εχθρός μας. Κι όμως, πολύ μεγαλύτερη σημασία από του πού προέρχεται κανείς έχει το πού θέλει να πάει. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει πρόοδος» απάντησε στην ερώτηση πως μπορεί να αντιμετωπισθεί ο λαϊκισμός.
Για την εκλογή, η Ακαδημία Αθηνών ανέφερε: « Ο Αλέξανδρος Νεχαμάς γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Περάτωσε πανεπιστημιακές φιλοσοφικές σπουδές με μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ. Το 1971 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Princeton με διατριβή επί του θέματος «Κατηγόρηση και η Θεωρία των Ειδών («ιδεών») στον Φαίδωνα» (Predication and the Theory of Forms in the Phaedo), με επιβλέποντα Καθηγητή τον κορυφαίο Πλατωνιστή (και Σωκρατιστή) Γρηγόριο Βλαστό. Το ίδιο έτος 1971, έγινε, σε ηλικία 25 ετών, Associate Professor στο Πανεπιστήμιο του Pittsburgh και το έτος 1981 τακτικός Καθηγητής της Φιλοσοφίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Σημειωτέον ότι η Φιλοσοφική Σχολή του Pittsburgh κατετάσσετο κατά τις τελευταίες δεκαετίες, σύμφωνα με έγκυρες αξιολογήσεις, μεταξύ των καλυτέρων στον Κόσμο, τα τελευταία δε χρόνια κατέχει παγκοσμίως την πρώτη θέση.
Τέλος, το έτος 1990 επέστρεψε, ως τακτικός πάντοτε Καθηγητής και μάλιστα σε διακεκριμένη έδρα, στο Πανεπιστήμιο του Princeton, όπου και συνέχισε μία άκρως επιτυχημένη Πανεπιστημιακή σταδιοδρομία. Στο πλαίσιο αυτό απεκόμισε σωρεία τιμητικών διακρίσεων. Έτσι, ανάμεσα σ’ άλλα, έγινε και επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1993), του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2011) και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (2011).
Το έτος 2000 βραβεύθηκε για διακεκριμένα επιτεύγματα στον τομέα των ελληνικών σπουδών από την Ακαδημία Αθηνών. Είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών (1994). Κατά τα έτη 2003-2004 διετέλεσε Πρόεδρος της «Αμερικανικής Φιλοσοφικής Ένωσης». Το αισθητικού περιεχομένου βιβλίο του “Only a promise of happiness: The Place of Beauty in a World of Art” επελέγη από την Ένωση Αμερικανών Εκδοτών ως το καλύτερο φιλοσοφικό βιβλίο της χρονιάς για το έτος 2008.
Εν γένει, τα φιλοσοφικά βιβλία του κυρίου Νεχαμά έτυχαν ιδιαίτερα ευνοϊκής υποδοχής. Έτσι το υπό το υπό τον τίτλο Nietzsche: Live as Literature(Harvard University Press, 1985) μεταφράστηκε σε 10 ξένες γλώσσες, περιλαμβανομένης της κινεζικής και κορεατικής. Σημειωτέον ότι το ενδιαφέρον για τον εν λόγω φιλόσοφο είναι αναβαθμισμένο, ιδίως μετά την κυκλοφόρηση του αφιερωμένου σ’ αυτόν δίτομου έργου του Martin Heidegger που απετέλεσε και το κύκνειο άσμα του τελευταίου.
Όπως δε αναφέρθηκε στο Times Literary Supplement (16 Μαΐου 1986) από τον Καθηγητή στο Cambridge Michael Tanner, το έργο αυτό του κ. Νεχαμά «είναι το καλύτερο και σημαντικότερο βιβλίο για τον Nίτσε στην αγγλική γλώσσα». Ανάλογη υπήρξε και η υποδοχή του βιβλίου The Art of Living: Socratic Reflections from Plato to Foucault (1998). Θέμα του είναι ο ιδιόρρυθμος τρόπος με τον οποίο ο Πλάτων παρουσιάζει και προβάλλει τον Σωκράτη και η επ’ αυτού αντίδραση τριών άλλων φιλοσόφων, οι οποίοι ασχολήθηκαν σοβαρά με το ζήτημα: o Montaigne, o Nietzsche και ο Foucault.
Με κάποια έννοια θα μπορούσε, ίσως, να υποστηριχθεί ότι το κέντρο βάρους του φιλοσοφικού έργου του κυρίου Νεχαμά εστιάζεται και στα ενενήντα εννέα ξενόγλωσσα άρθρα του φιλοσοφικού περιεχομένου που δημοσιεύτηκαν, από το έτος 1973 και εφεξής, κατά το πλείστον σε έγκυρα διεθνή περιοδικά του κλάδου, πολλά από τα οποία μεταφράστηκαν και ανατυπώθηκαν και σε άλλα περιοδικά και συλλογικά έργα. Αυτά τεκμηριώνουν, κατ’ εξοχήν, την διεθνή απήχηση του έργου του και την εξέχουσα θέση που κατέχει ανάμεσα στους ομοτέχνους του.
Από τα περιεχόμενα στο βιβλίο «Αρετές της Αυθεντικότητας (Virtues of Authenticity) Δοκίμια για τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη», Princeton University Press, 1999, 16 μελετήματα, πρέπει ειδικότερα να αναφερθεί το τέταρτο υπό τον τίτλο: «Φωνές της σιωπής: Ο Σωκράτης του Γρηγόριου Βλαστού» (Voices of Silence: On Gregory Vlastos’s Socrates) και μάλιστα η εμβριθής Εισαγωγή του βιβλίου».